Norðurslóð - 23.04.2002, Qupperneq 2
2 - Norðurslóð
Norðurslóð
Útgefandi: Rimar ehf.
Ritstjórar og ábyrgðarmenn: Hjörleifur Hjartarson, Lauga-
steini, 621 Dalvík, sími: 466 3370. Netfang: hjhj@ismennt.is
Jóhann Antonsson, Dalvík. Netfang: ja@radgjafar.is
Framkvæmdastjóri: Sigríður Hafstað, Tjörn. Sími: 466 1555.
Umbrot: Þröstur Haraidsson. Netfang: throsth@isholf.is
Heimasíða: www.Nordurslod.is
Prentvinnsla: Alprent, Glerárgötu 24, Akureyri, sími: 462 2844.
Umhverfisstefna
fyrir 21. öldina
Lóan er komin að kveða burt snjóinn og á hverjum degi
bætast við nýjar raddir í hljómkviðu vorsins. Það er sömu-
leiðis komið vor í mannskapinn, börn og fullorðnir eru úti
að leika sér fram á kvöld og fólk fer seint í háttinn. Garð-
eigendur eru í óða önn þessa dagana að sinna vorverkum,
klippa runna, raka garða og hreinsa beð. Það leiðir hugann
að umhvcrfismálum og Staðardagskrá 21 sem Dalvíkur-
byggð er aðili að.
A dögunum barst fréttabréf inn um lúgur vítt og breitt
um Dalvíkurbyggð þar sem sett eru fram drög að staðardag-
skrá fyrir Dalvíkurbyggð en í kjölfarið vcrður síðan haldinn
opinn fundur að kveldi sumardagsins fyrsta þar sem íbúum
gefst kostur á að fræðast um fyrirbærið og hafa áhrif á um-
hverfisstefnu svcitarfélagsins. Mörgum er ekki ljóst hvað
Staðardagskrá 21 raunvcrulega merkir enda segir nafnið
manni fátt um innihald hcnnar. Nafnið mun vera þýðing á
„Local agenda 21“ en það er áætlun sem lögð var fram á
Ríó-ráðstefnunni um umhverfi og þróun árið 1992. Áætl-
unin felur í sér umhverfisstefnu fyrir 21. öldina og byggir á
þeirri hugsun að bætt umgengni jarðarbúa við náttúruna í
framtíðinni byggi á því að virk umhverfisstefna verði mótuð
í hinum smæstu einingum samfélagsins, í sveitarfélögum,
hjá fyrirtækjum og I hverri fjölskyldu. Sjálfbær þróun er
annað hugtak sem oft er fleygt á lofti í umhvcrfisumræð-
unni en það felur í sér að hver kynslóð skilji við umhverfi
sitt í ekki lakara ástandi en hún kom að því og skili jörðinni
með einhverjum hætti öllu því sem hún hefur haft að láni
frá henni.
Með góðum rökum má halda fram að við í Dalvíkur-
byggð göngum vel um umhverfi okkar enda erum við stolt af
náttúrufegurðinni og hreina loftinu sem við öndum að
okkur og hreina vatninu sem við drekkum bcint úr kranan-
um. Við crum svo lánssöm að vera tiltölulega fá og hafa
hingað til haft tiltölulega Iitla möguleika á að skemma neitt
að neinu gagni. Það verður þó ekki um okkur sagt að við
séum neitt sérstaklega meðvituð um umhvcrfismál. Sorp-
flokkun er cnn talin hér til sérvisku, bílar eru hér stórlega
ofnotaðir og jafnvel skildir eftir í gangi á meðan eigendur
þeirra skjótast inn í búðir og þannig mætti lcngi telja. Lík-
lega er það þó fyrst og fremst af hugsunarleysi og gömlum
vana frekar en slæmum ásetningi scm við misbjóðum um-
hverfi okkar og við erum öll af vilja gcrð að gera okkar bcsta.
Nú hafa bæjaryfirvöld gengið fram með góðu fordæmi og
lagt fram drög að umhvcrfisstcfnu fyrir sveitarfélagið og
jafnframt beðið okkur um að verða virkir þátttakendur í þvi
að móta stefnuna enn frekar. Það getum við gert með marg-
víslcgum hætti en ágætis byrjun væri að mæta á ráðstefn-
una í Dalvíkurskóla 25. apríl nk. kl 20:00.
Norðurslóð tekur undir með Indjánahöfðingjanum
Chief Scattlc sem mælti árið 1854 þessu fleygu orð sem um-
hverfisverndarmenn um allan heim hafa gert að sínum.
„Við fengum jörðina ekki í arf frá forfeðrum okkar, við
höfum hana að láni frá börnunum okkar.“ hjlij
Mikið hefur verið um að vera í tónlistarlífi Dalvíkurbyggöar að
undanförnu eins og jafnan á vormánuðum. Kór Stærri-Arskógs-
kirkju flutti nú á dögunum rokkóperuna Jesus Christ Superstar eftir
Andrew Loyd Webber og Tim Rice fyrir fullri kirkju ásamt rokkhljóm-
sveit og öllu tilheyrandi. Kórinn hélt síðan til Blöndóss þar sem leik-
urinn var endurtekinn. Stjórnandi kórsins er Arnór Vilbergsson.
Nýjasti ferdamannastaðurinn, Klœngshóll í Skíðadal.
Gert út á kyrrðina
Heimsókn að Klœngshóli
Lúnir Frakkar í vorsólinni á Klœngshóli.
Öm og Anna Dóra við eldhúsborðið ásamt gestum sínum.
Mæðginin Anna Dóra og Jökull
á Klængshóli sem keyptu jörð-
ina sl. sumar hafa ekki setið auð-
um höndum. Þau hafa með full-
tingi Arnar Arngrímssonar kær-
asta Önnu Dóru staðið í ströngu
í vetur við að innrétta og mála
og standsetja herbergi og tóku
nú um páskana á móti sínum
fyrsta ferðamannahópi frá
Frakklandi. Síðan hafa fleiri
hópar bæst við en þeir koma
hingað á vegum ferðaskrifstof-
unnar Fjallabaks sem sérhæjir
sig í göngu- og skíðaferðum á Is-
landi og Grænlandi.
Þegar Norðurslóð bar að garði
um síðustu helgi lá þar í sólskin-
inu út undir vegg hópur af him-
insælum Fransmönnum sem ný-
kominn var úr fjallaskíðagöngu
úr Vatnsdal yfir í Kóngsstaðadal/
Þverárdal. Þessi harðsnúni hóp-
ur var þá á nokkrum dögum
ásamt fararstjóranum Friðjóni
Þorleifssyni búinn að ganga
fram að Blekkli í Gljúfrárdal,
upp á Kaldbak, yfir í Olafsfjörð
og einnig hafði hann sveimað
nokkrar ferðir upp og niður
fjallið ofan við Klængshól. Upp-
haflega stóð til að Jökull færi
með hópinn þessar ferðir en
hann slasaðist illa í snjóflóði í
vetur sem kunnugt er og gat af
þeim sökum ekki farið þó hann
sé á góðum batavegi.
Anna segir að þetta sé von-
andi byrjun á einhverju ævintýri
en þau ætli þó að fara hægt í sak-
irnar og leggja lítið undir í einu.
„Möguleikarnir eru ótak-
markaðir. Þetta fólk er fyrst og
fremst að sækja í kyrrð og
ósnortna náttúru og það fær svo
sannarlega nóg af henni hér. Þá
kann það vel að meta þetta
heimilislega andrúmsloft hér.“
Skíðadalurinn lifnar
Klængshólsfólkið hefur greini-
lega staðið vel og alúðlega að
innréttingum og leyft hinum
ýmsum mublum og munum úr
búi Hermanns og Jónínu, for-
eldra Önnu, að njóta sín í nýju
samhengi. „Þá er ekki ónýtt að
eiga þessa frábæru nágranna
sem við höfum hér í Skíðadaln-
um. Það fóru óneitanlega ýmsar
áætlanir úr skorðum við slysið í
vetur og hefðum við ekki notið
frábærrar aðstoðar og dugnaðar
Lene og Óskars í Dæli og tví-
burasystranna frá Hnjúki hefð-
um við aldrei komið þessu í
gagnið fyrir páska. Ég vil bara
nota tækifærið og þakka þeim
hér,“ segir Anna Dóra.
„Lene og Óskar hafa raunar
verið okkur mjög innan handar
og við höfum farið með alla hóp-
ana í ógleymanlegar heimsóknir
til þeirra í Skruggu þar sem boð-
ið er upp á brennivín og hákarl.
Það er nauðsynlegt að þeir sem
hér stunda þjónustu við ferða-
fólk vinni sem mest saman. Við
höfum líka notað okkur Sjó-
ferðabátinn á Dalvík eins og
kostur er og þannig viljum við
halda áfram í samstarfi við sem
flesta. Það gerir líka ferðina fjöl-
breyttari og eftirminnilegri fyrir
gestina.”
Greinilegt var á Fransmönn-
unum þennan seinnipart að þeim
leið vel í Skíðadalnum fagra þar
sem þeir sátu eins og heima hjá
sér við eldhúsborðið á Klængs-
hóli, broshýrir og útiteknir, rýn-
andi í kort og gerandi að gamni
sínu á meðan kjúklingurinn mall-
aði á eldavélinni. Einn var bóndi
frá Normandí, tveir voru bræður,
annar vélvirki og hinn tölvumað-
ur, einn var skíðahönnuður úr
frönsku Ölpunum og þannig
mætti áfram telja.
Það hlýtur að vera öllum
sannarlegt gleðiefni að aftur
skuli færast líf í Skíðadalsbotn-
inn þar sem jarðir hafa verið að
leggjast í eyði hver af annarri
undanfarin ár og merkilegt nokk
er það einmitt kyrrðin sem lokk-
ar fólk þangað aftur.