Norðurslóð - 27.10.2002, Page 5

Norðurslóð - 5
þanist nokkuð út, mun meira en
íbúafjölgun gefur tilefni til að
ætla. Árið 1977 voru íbúar á Dal-
vík um 1.230 en nú er á því svæði
um 1.500 manns. í Svarfaðardals-
hreppi voru um 300 en nú innan
við 250 manns. Samtals voru í
svarfdælskri byggð 1.530 manns
1977 og 1.750 nú. í Dalvíkur-
byggð allri voru 2.013 um síðustu
áramót. Þess má geta að um alda-
mótin 1900 bjuggu um 1.000
manns í Svarfaðardal þar af um
30 þar sem nú heitir Dalvík. JA
Myndirnar hér á síðunni tók
Rögnvaldur Skíði Friðbjörnsson
en hann tók myndir fyrir Norð-
urslóð mörg fyrstu árin.
Óskum
Nordurslód
til hamingju
með 25 ára
Starfsfólkið á bœjarskrifstofunni um það leyti sem
flutt var í Ráðhúsið. Frá vinstri Valdimar Bragason,
Petra Ingvadóttir, Sigrún Jónsdóttir, Kristín Þorgils-
dóttir og Birgir Sigurðsson.
afmælið
Sveinn Jóhannsson sparisjóðsstjóri við afgreiðslu í
Sparisjóðnum þegar hann var á kaupfélagsloftinu.
Hjartans óskir
um bjarta
framtíð
FISKMARKAÐUR
NORÐURLANDS
Júlíus höfundur og leikstjóri þakkar fyrir sig í leikslok
spilla ekki gleðinni fyrir þeim
sem enn eiga eftir að sjá sýning-
una. Ef eitthvað má finna að
leikstjórninni væri það helst full
einhæfar stöður og einhæf notk-
un á rýminu í verbúðinni.
Ljós og hljóðeffektar leika
stórt hlutverk í Kverkataki við
að ná upp hinni drungalegu
stemmningu. Þar hefur sérlega
vel tekist til og kannski betur en
oftast áður hjá Leilkfélagi Dal-
víkur. Sömuleiðis var leikmynd-
in skemmtileg og frumleg þó
eitthvað gengi brösuglega við
senuskiptingar á frumsýningu.
Þessir þættir vilja oft mæta af-
gangi í sýningum áhugafélaga.
En Leikfélag Dalvíkur hefur á
að skipa afbragðsfæru fólki á
þessu sviði, ungum mönnum
sem hlotið hafa þjálfun og
reynslu í hinum harða heimi at-
vinnumennskunnar sem telja
ekki eftir sér að að leggja ung-
lingaleikhúsinu lið þannig að
allt verði eins og best verður á
kosið. Höfundurinn og leik-
stjórinn Júlli Júll hefur sömu-
leiðis verið iðinn hin síðustu ár
við að afla sér reynslu og þekk-
ingar og þar kemur Leiklistar-
skóli Bandalags íslenskra leik-
félaga á Húsabakka sterkur til
skjalanna. Eitt hið ánægjuleg-
asta við þessa sýningu er ein-
mitt það að með henni er ung-
lingum gert hátt undir höfði,
þeim fengin verðug krefjandi
verkefni og hvergi slakað á
kröfum um fagmennsku hvorki
gagnvart hinum ungu leikurum
né öðrum sem að sýningunni
koma. Krakkarnir sýna það og
sanna fyrir sitt leyti að þeir eru
vandanum vaxnir, sömuleiðis
leikstjórinn og höfundurinn sem
þreytir þarna frumraun sína á
verki í fullri lengd. Fyrir vikið
tekst Júlla og áhöfn hans að
skapa skemmtilega, draugalega
og mjög áhugaverða sýningu
sem, eins og sýnt hefur sig á sýn-
ingum, ekki einungis unglingar
fá notið heldur höfðar til allra
aldurshópa og allir koma út af
með hlátur í hjarta, titring í
taugum og gæsahúð um allan
skrokkinn.
afli til frystingar og í salt og
skreið. Án efa hefur meiri bol-
fiskafli farið um Dalvíkurhöfn þá
en í dag. Okkur finnst líka að það
hafi verið miklu meira líf við
höfnina þá. Hins vegar er vafa-
laust unnið úr meira hráefni í
fiskvinnslustöðvum á Dalvík í
dag en var árið 1977.
I dag á starfsemi í sjávarút-
vegi á Dalvík ættir að rekja til
fyrirtækjanna sem voru starf-
andi á þeim tíma sem hér um
ræðir. Söltunarfélag Dalvíkur
var sameinað Samherja hf. Út-
gerðarfélag Dalvíkinga hf. sam-
einaðist sjávarútvegsrekstri
KEA og úr varð Snæfell hf. Bliki
sameinaðist G.Ben á Árskógs-
strönd og úr varð BGB. Otur
sameinaðist síðan BGB og það
sameinaðist Snæfelli og úr varð
Snæfell BGB hf. sem aftur sam-
einaðist Samherja hf. undir hans
merkjum. Þannig á Samherja-
fyrirtækið að stórum hluta upp-
runa sinn í fyrirtækjum á Dalvík
og sennilega „á“ enginn einn
staður stærri hlut í fyrirtækinu ef
hægt er að mæla það á þann veg.
KEA alls staðar - og hvergi
Kaupfélagið Eyfirðinga, útibúið
á Dalvík, var afskaplega snar
þáttur í atvinnurekstri á Dalvík
á þessum árum. KEA rak aðal-
fiskvinnsluna á staðnum, átti
nærri 50% í ÚD, var hluthafi í
SFD, svo bara sjávarútvegur sé
tíundaður. Kaupfélagið sá um
nær alla olíudreifingu til skipa,
hafði umboð fyrir stærsta trygg-
ingarfélagið á þessu sviði, rak
einu vélsmiðjuna, það er Bíla-
verkstæði Dalvíkur, og síðast en
ekki síst rak kaupfélagið einu
matvöru- og byggingarvöru-
verslunina á staðnum. Útibús-
stjóri kaupfélagsins var Kristján
Ólafsson og Rögnvaldur Skíði
skrifstofustjóri. Kaupfélagið var
með langflesta á launaskrá af
þeim fyrirtækjum sem störfuðu á
Dalvík. í dag er enginn á launa-
skrá hjá kaupfélaginu.
Kaupfélagið var langstærst í
verslunarrekstri á staðnum, að-
alverslunarplássið var þar sem
Húsasmiðjan er núna en að auki
stýrði Valrós Sport- og búsá-
haldadeild uppi á baðstofuloft-
inu á 3. hæð. Svo rak KEA kjör-
búð í Skíðabraut við hliðina á
bæjarskrifstofunum þar sem Val-
ensía er núna. Bókabúðin eða
Verslunin Sogn var þá komin í
Goðabraut 3 þar sem kaffihúsið
Sogn er nú. Bókabúðin var áður
í húsnæði Jóhanns G. Sigurðs-
sonar í Skíðabrautinni þar sem
Kvistur er með verkstæði nú. En
árið 1977 var Jói bók með um-
boð happdrættanna þar enn þá.
Verslunin Hóll var matvöru-
verslun og starfrækt þar sem
Víkurprent er í dag. Saumastof-
an Ylir var starfandi í Skíða-
braut 3 (Tíról). Síðan var Shellið
auðvitað starfandi.
Af landbúnaðarmálum
Búskaparhættir í Svarfaðardal
hafa tekið miklum breytingum.
Nautgripir eru jafnvel fleiri nú
en þá, en mjólkandi kýr þó eitt-
hvað færri. Kúabúin hafa stækk-
að en þeim fækkað til muna.
Hins vegar er sauðfé til muna
færra. Samkvæmt skýrslum forða-
gæslumanna voru 5.524 ær á
fóðrum 1977 en 1.102 síðasta
haust. Hefðbundinn búskapur
hefur lagst af á mörgum jörðum
í dalnum þótt fólk hafi haldið
áfram að eiga þar heima og
sinna þaðan eða þar annars kon-
ar störfum. Hænsnum hefur
fjölgað mikið þó Islandsfugl sé
ekki talinn með. Refa- og minka-
rækt var vaxandi búgrein sem
síðar sló í bakseglin hjá. Stærsta
hesthús landsins í Ytra-Holti ber
vott um þann stórhug sem var í
loðdýraræktinni.
Og fólkinu fjölgar
Eins og kemur fram í þessari
stuttu samantekt hafa breytingar
hér á norðurslóðum, í svarf-
dælskri byggð og bæ, verið mjög
miklar á þessum aldarfjórðungi
sem Norðurslóð hefur verið gefin
út. Byggðin á Dalvík hefur líka
Grettistak í
Ungó
Þann 13. nóvember sl. frum-
sýndi Leikfélag Dalvíkur leik-
ritið Kverkatak eftir Júlíus
Júlíusson. Höfundur er jafn-
framt leikstjóri. Leikendur eru
20 talsins en alls koma um 50
manns að sýningunni.
Óhætt er að segja að með
uppsetningu á Kverkataki hafi
Leikfélagið og þá ekki síst for-
maðurinn, leikstjórinn og höf-
undurinn Júlíus Júlíusson lyft
grettistaki og unnið sögulegt af-
rek því ekki nóg með að setja
upp nýtt frumsamið verk þá er
það með þeim kynjum að öll
hlutverk á sviði og nánast öll
utan sviðs eru í höndum 13-18
ára unglinga. Og skemmst er frá
því að segja að allt gengur þetta
vel upp.
„Leikurinn gerist í litlum bæ
þar sem lögum og reglum er
kastað á glæ,“ sungu Halli og
Laddi forðum. Þessi leikur segir
frá hópi unglinga í dæmigerðu
íslensku plássi og eins og oft vill
verða í slíkum plássum hafa
unglingarnir fátt annað við að
vera en hanga í sjoppunni og
kjafta um állt og ekkert. Þá
kemur upp sú hugmynd að fara
í útilegu í yfirgefna verbúð sem
ein úr hópnum hefur aðgang að.
Og það gera krakkarnir þó að
sögusagnir séu um draugagang
og dularfulla atburði tengda
staðnum.
Til að gera langa sögu stutta
þá verða ýmsar æsilegar og
spaugilegar uppákomur í ver-
búðinni. Staðurinn virðist ekki
beint úr alfaraleið því ýmsir
kynlegir kvistir skjóta þar upp
kollinum allt frá skemmtikröft-
um að sunnan að hreinræktuð-
um draugum. Ýmsir atburðir
hafa gerst áður en nóttin er öll
og enginn verður samur á eftir
Sem fyrr segir leika ungling-
ar öll hlutverkin í Kverkataki
og gera það undantekninga-
laust með miklum sóma. Fram-
sögn allra í hópnum var t.a.m.
með slíkum ágætum að hvert
einasta orð skilaði sér til áhorf-
enda. Má það heita sjaldgæft af-
rek í svo stórum hópi lítt
reyndra leikara á hvaða aldri
sem er. Samtöl krakkanna voru
eðlileg og áreynslulítil og leik-
urinn þægilega hófstilltur og
laus við afkáraskap eins og
stundum vill verða á þessum
hömlulausu síðustu tímum.
Einkum þótti undirrituðum
samtölin og samskiptin í sjopp-
unni eðlileg og sannfærandi og
ná vel að skapa þessa kunnug-
legu tilbreytingarleysisstemmn-
ingu sem fylgir slíkum stöðum
þar sem unglingar bíða eftir því
að eitthvað gerist og strákarnir
reyna að vera svalir til að stelp-
urnar taki aftir þeim. Þegar í
verbúðina kemur og leikurinn
tekur að æsast sitja krakkarnir
svo eins og dæmdir á meðan alls
kyns furður dynja yfir sem ekki
verður þó greint frá hér til að