Norðurslóð - 27.10.2002, Blaðsíða 6

6 - Norðurslóð
Frá kirkjugörðum
Dalvíkur-, Tjarnar-
og Urðasókna
Þeir sem óska eftir leiöalýsingu yfir jólin hafi sam-
band við formenn sóknarnefndanna:
Dalvík s. 466 1308, Tjörn s. 466 1555,
Urðirs. 466 1538
Sóknarnefndirnar
Sendum
Norðurslóð
hjartans kveðjur
og hamingjuóskir
með 25 ára
afmælið
Þökkum
samstarfið
á liðnum árum
Til hamingju
með 25 ára
afmælið
Hjartans óskir
um bjarta
framtið
ÍSIiANDSFITGLí
Minning
Jónas Hallgrímsson
Fæddur 14. nóvember 1912 - Dáinn 12. nóvember 2002
Jónas Hallgrímsson var fæddur
á Dalvík 14. nóvember 1912.
Hann var næstelstur 8 barna
þeirra hjóna Hallgríms Gísla-
sonar og Hansínu Jónsdóttur frá
Bjarnarstöðum, Dalvík.
Systkini Jónasar eru: Stefán,
til heimilis að Hrafnistu, Hafnar-
firði; Gísli, látinn, bjó á Selfossi;
Guðrún, til heimilis að Dalbæ,
Dalvík; Kristinn, býr á Eskifirði;
Guðlaug, býr á Svertingsstöð-
um, Eyjafjarðarsveit; Rósa, býr á
Florida; og Maríanna, látin, bjó í
Kópavogi.
Jónas var ókvæntur og barn-
laus og bjó alla tíð að Bjarnar-
stöðum þar til hann fyrir um það
bil sex árum fluttist á Dalbæ
dvalarheimili aldraðra á Dalvík,
en þar lést hann þann 12. þ.m.
Útför Jónasar var gerð frá Dal-
víkurkirkju laugardaginn 23.
þ.m.
„Um héraðsbrest ei getur þó
hrökkvi sprek í tvennt“ - svo
kvað Guðmundur frá Sandi um
ekkjuna sína við ána og þegar
sprekin eru komin með níutíu ár
á herðar eru þau oftast orðin
nokkuð stökk. Mér brá satt að
segja ekkert við, þegar mér var
tilkynnt að Jónas frændi minn
væri látinn, heilsufari hans und-
anfarna mánuði hafði verið
þannig háttað að andlátsfregnin
kom ekki á óvart og þó að við
ættingjarnir séum með söknuð í
hjarta vegna fráfalls frænda og
góðs vinar, finnum við einnig til
gleði yfir að lífsstríði manns sem
orðinn var saddur lífdaga sé nú
lokið. Lífsklukka Jónasar í
Bjarnarstöðum stoppaði vegna
þess að fjöðrin var útgengin, hún
var búin að ganga í hartnær sjö-
hundruð áttatíu og áttaþúsund
og fimmhundruð klukkustundir.
En við skulum halda í þessa
fjöður, hún geymir minningar.
Minningar um ljúfan og heiðar-
legan mann sem lifði og starfaði
í kyrrþey og án fyrirferðar. Eg
man hve ég í æsku leit upp til
hans og reyndar móðurbræðra
minna allra, mér fannst þeir vera
þvílíkir viskubrunnar að hvergi
fyrirfyndust aðrir slíkir. Jónas og
Kristinn vissu allt um skip og
báta og þeir Stefán og Gísli vissu
allt annað sem vita þurfti.
Þá munu ekki gleymast kvöld-
in þegar söngsveitin var í essinu
sínu, en þeir bræður og einnig
Hallgrímur afi voru allir skín-
andi söngmenn og sungu með
ýmsum kórum víða um land eftir
búsetu, og þegar svo vildi til að
tveir þeirra eða l'leiri voru sam-
an komnir heima í Bjarnarstöð-
um var lagið tekið af innlifun og
alltaf sungið raddað.
Barnsskónum sleit Jónas ekki
nema að litlu leyti í foreldrahús-
um, því hann var nokkur ár í
fóstri hjá frændfólki sínu að
Ytra-Garðshorni í Svarfaðardal
og má segja að æ síðan hafi
bóndinn blundað í honum þó að
sjómennskan yrði hans ævistarf
sem hófst fyrir alvöru í desem-
ber 1938. Þá keyptu þeir bræður
Stefán og Jónas ásamt Hallgrími
föður þeirra vélbátinn Þórólf.
Þeir gerðu hann út í 3 ár, seldu
hann og keyptu annan er þeir
nefndu Erling og gerðu hann
einnig út í 3 ár, seldu hann þá og
lauk þar með sameignarútgerð
þeirra feðga. Síðan gerist það
árið 1946 eða 47 að Jónas gekk í
félag við nokkra Dalvíkinga,
sem stofnuðu Útgerðarfélagið
Röðul sem starfaði á þriðja ára-
tug og átti félagið á þessu tíma-
bili 3 báta hvern á fætur öðrum
sem allir hétu Bjarmi. Jónas
mun að vísu aðeins hafa róið á
tveim fyrstu bátunum, en hætt til
sjós um það bil sem síðasti bát-
urinn var keyptur. Síðustu starfs-
árin vann hann með sínum fyrri
félögum við fiskverkun og hafði
lítilsháttar fjárbúskap sem tóm-
stundagaman, en hann hafði alla
tíð mjög gaman af að sýsla við
sauðfé og var afar fjárglöggur.
Það mun því hafa verið honum
nokkurt áfall þegar niðurskurð-
ur á sauðfé var fyrirskipaður
vegna riðuveiki sem erfitt hefur
reynst að uppræta í héraðinu.
Á níunda áratugnum fór
hann að finna fyrir hjartakvilla
sem ágerðist nokkuð hratt og
hafði mikil áhrif á heilsu og ekki
síst hugarfar hans. Þegar svo var
komið og ljóst var að umönnun
Guðrúnar systur hans, sem hafði
hugsað af alúð um hann í nokk-
ur ár, dygði ekki til, var farið að
ýja að því að hann fengi inni á
Dalbæ, en sjálfur var hann lengi
vel ekki tilbúinn til að sam-
þykkja þau vistaskipti, þó svo
færi að lokum og vafalaust hefur
hann fundið eftirá að þetta var
honum fyrir bestu.
Lífshlaup Jónasar frænda
míns var ekki hávaðasamt, hann
sló ekki um sig né barst á og síð-
ustu árin dró hann sig inn í skel
sem sjaldan opnaðist. Morgun-
inn sem mér barst andlátsfregn-
in var fagurt veður hér á höfuð-
borgarsvæðinu, blankalogn og
sólin fór allan dagbogann án
þess að skugga bæri á, vafalaust
tilvalið ferðaveður fyrir þá sem
eru að hafa endanleg vistaskipti
og þegar ég tók eftir litlum ský-
hnoðra rétt yfir Skarðsheiðinni,
fannst mér vera einhver samlík-
ing með þessum skýhnoðra sem
varla sást á himninum og nýlátn-
um frænda mínum, sem vildi
sem minnst láta fyrir sér fara,
kannski hafði honum verið feng-
inn þessi farkostur til sinnar
hinstu farar.
Að endingu vil ég þakka inni-
lega stjórn og starfsfólki Dalbæj-
ar fyrir umönnunina þessi ár
sem Jónas var undir þeirra
handarjaðri.
Guð blessi minningu Jónasar
í Bjarnarstöðum.
Stefán Sigurðsson
Kærar þakkir til allra sem glöddu mig meö gjöfum
og skeytum í tilefni afmælis míns þann
30. október síöastliöinn.
Guð blessi ykkur.
Jóhann Sigurbjörnsson
Óskum
Norðurslóð
til hamingju
með 25 ára
afmælið
Hjartans óskir
um bjarta
framtið
SAMHERJI HF