Tímarit um endurskoðun og reikningshald - 01.01.1971, Blaðsíða 20

16
Það þykir m.a. mega ráða af dómi hæstaréttar uppkveðn-
um 14. nóv. 1966 (Hrd. 1966, bls 931), að ekki beri að
skilja 2. mgr. 8. gr. reglugerðar nr. 81, 1962, þannig,
að hversu smávægileg afnot atvinnurekanda af fasteign sem
eru, skuli valda því, að hann teljjist hafa heimilisfasta
atvinnustofnun á stað fasteignarinnar. Þykir einnig verða
að taka tillit til hversu lengi afnotin standa yfir, en
i tilviki því, sem hár um ræðir virðast afnotin hafa átt
sár stað aðeins í 6 - 7 mánuði. Heglugerðarákvæði þetta
þykir því ekki leiða til aðstöðugjaldsskyldu kæranda á
Eskifirði.
Samkv. framanrituðu, einnig með hliðsján af téðúm
hæstaráttardómi, lftur ríkisskattanefnd svo á, að rekstrar-
aöstaða sá, sem kærandi hafði í Eskifjarðarhreppi hafi
ekki verið slík, að hann verði talinn hafa haft þar heim-
ilisfasta atvinnustofnun í merkingu 12. gr. laga nr. 51,
1964. Ber því að fella aðstöðugjaldið niður.
Af þessu leiðir, að grur.dvöllur til álagningar kirkju—
garðsgjalds er eigi lengur fyrir hendi.
TJrskurðarorð:
Aðstöðugjald til Eskifjarðarhrepps fyrir gjaldárið
1967, kr. 375.000,oo, falli niður."
Þetta tilkynnist yður hár með.
Virðingarfyllst,
f.h. ríkisskattanefndar,
Ævar ísberg, varaformaður
Sign.