Ráðunautafundur - 11.02.1980, Blaðsíða 52

44
(Tafla 1. Blaxter, K.L. (1973) Proc. lst Int Green Crop Drying Congr.,
Oxford. bls 64.)
Það er augljóst að hér hefur raölun þá tilhneigingu að lækka breyti-
orku í grasi með háan meltanleika en eykur breytileika í þvi lélegasta.
Samt sem áður er í öllum tilfellum um aukna nýtingu að ræða til fitunar, og
áhrifin hlutfallslega meiri því lélegra sem grasið er.
Nokkrar ástæður má nefna fyrir þessu:
1) Timi sem skepnan notar við át og jórtur minnkar mikið með mölun á
þurrkuðu grasi. Mölun með vélbúnaði framkvæmir vinnuna sem skepnan
þyrfti annars að eyða orku í. Reiknað hefur verið að þörf er á 5-14%
af breytiorkunni til áts og jórturs á söxuðu lélegu grasi. Gras með
háan meltanleika sýnir að minni orku þarf til áts og jórturs, og á-
vinningur mölunar í slíkum tilfellum þá hlutfallslega minni.
2) Minni methan framleiðsla vegna minni trénismeltingar í vömbinni.
3) Áhrif vegna breyttrar meltingar hefur áhrif á upptöku næringarefna í
mjógirni. Þessi áhrif eða breyting er flókið mál og er stöðugt unnið
erlendis við að varpa ljósi á þetta atriði. En áhrifin gætu verið sú,
að nýting næringarefna í vefjum dýranna væri betri.
Af framansögðu leiðir, að heildaráhrif vinnslu grass virðist vera til-
hneiging til að auka orkugildi í lélegu grasi, en gras í háum gæðaflokki
hafi sama eða svipað orkuinnihald og ómeðhöndlað gras.
Nettóorka í sama
grasi ómöluðu.
Dæmi eru til þess að í tilraununum hafi nettóorka í þurrkuðu grasi
raunverulega lækkað við mölun, en þetta hefur aðeins átt sér stað þar sem
meltanleiki var hár.