Alþýðublaðið - 10.01.1925, Page 3

*LÞ¥ÐÖBLAÐIÐ
3
kvölda við skrifborðiö sitt, þá hefir
hann bæði tíma og móttökutæki
til að veita slíkum skeytum vib-
töku.
Hafnarfiríi, á jóladag.
Davíð KrÍ8tjánsson.
Askornn
til fiskimanna.
Eios og flestum mun nú kunn-
ugt, voru merkt nokkur (fimm)
hundruð aí þorskl fyrlr norðan
og austan land i sumár, er leið,
og á þriðja hundrað skarkolar
(»rauðíprettur<) og þeim slept
aftur í sjóinn í þeim tiigangl að
tá aukna þekkingu á göngu
þessara fiska hér við land, og
svo er í ráði að merkja nokfeur
hundruð vlð suðurströndina á nú
í hönd farðndi vertíð. — En
þetta er að eins önnur hliðin á
málinu, því að árangur verður
englnn af merkingunum nema
því að eins, að fiskarnlr veiðlst
attur, merkin hirt og þeim komið
til sliila, m»ð þeim upplýsingum,
sem beðlð hefir verlð um (veiði-
stað og stund og lengdina á
fiskinum yztu enda á milil). En
þetta vill ganga skrykkjótt. Ég
veit dæmi þess, að merki af
kola frá Norðurlandi í sumar
hafa komlð frá Engfándi, þó áð
fiskurinn hafi verið veiddur á
islenzk skip, og ég veit um merkl,
sem hafa verið hirt, en glatast.
Ég vil því leyfa mér fyrir hönd
þeirra, sem merkingarnar láta
gera, að skora á alla góða menn,
bseði fiskimennina sjálfa, aðgerð-
arfólk i landi, umsjónarmenn við
aðgerð og úígerðarmenn, að hafa
f óðar gætur á merkjunum og
koma þeim til skrifstofu Fiski-
télags íslands i Reykjavik eða
tll erindreka Fiskifélagsins, ef
það er þægiiegra, og láta það
ekki dregast lengl.
Verðlaunin (2 kr.) fyrir hirð-
ingu merkja eru i tjálfu sérlítið
keppikefli, en hver sá, ssm hirðir
merki o. s. frv. og kemur því
til skila, hjálpar til að ráða hina
gömlu gátu, sem menn hafa frá
alda öðli reynt að ráða: hvernig
göngum fiskanna er háttað, og
það ættl að vera cóg hvöt 511-
um þeim, sem hata atvinnu af
fiskveiðum, til þess- að gá að
merkjunum.
í sumar, er ieið, merktu Danir
500 þorska við vesturstaönd
Grænlands, til þess að reyna að
fá svar upp á það, hvaðan
þorskurinn, sem þar fæst á
sumrin, sé kominn. Það ér
varla við því að búast, að
þess konar fiskur fáist hér, þyí
að svo er nú litlð á, að ísland
hafi sinn eigin þorskstofn, sem
ekki farl til annara landa, og að
hlngað komi ekki þorekur frá
öðrum löndum. En það gæti
hugsast, að þessi kennlng væri
eigi á fullum rökum byggð og
þvf ástæða til að gá vel að
þorskmerkjunum á næstunni.
B. Sæm.
Bréf tíl Lárn.
fFrh.)
IV.
Éað er ekki til neins að ætla
sór að sagja frá efninu í Bréfi til
Láru, því að sá, sem reyndi það,
myndi óðara komast að raun um,
að það yrði aldrei nema hálfsagt
frá með öðru móti en því að taka
bókina og prenta hana upp. þess
vegna ætla óg mér ekki þá dul,
að ég só heldur fær um það. Hið
mesta, sem óg get gert, er að
segja, hvernig það kemur mér fyrir
sjónir. Ef ég má nota líkingu, þótt'
ég só ekki skáld, þá er ritverk
þetta glæsilegur guðvefur, sem
uppistaðan í er alvára, en ívafið
gaman. Guðvefur má það kallast
sakir þess, að >rittist snillingsins<
er haglega kljáð í svo að segja
hverju línu. Hvort sem lesin eru
stutt ummæli eða heilir kaflar,
ber að sama brunni. þegar á fyrstu
siðu standa ummæli eins og þessi
um íbúa eins af kaupstöðum
landsins: >fólkið var drumbslegt
Edgar Rice Burróugbs: Vilti Taczan.
ingjusamari. Hann hafði i raun og veru ætið fyrirljtið
ytri siði menningarinnar. Tarzan fanst menningin leggja
bönd á alt frelsi, — starfsfrelsi, hugsanafrelsi, ást og
hatur. Fötin voru skclfileg; — þau settu menn i fjötra
og mintu á veslingana, sem hann kyntist i París 0g
Lundúnum. Fötin voru dæmi þess, á hverju stigi menn-
ingin stóð; — það var eins og menn skömmuðust sin
að láta sjá það, sem þau huidu og var þó guðs sköp-
unarverk og. I lians mynd. Tarzan vissi. hve aumlega
iægri mannflokkur litu út í fötum; hann hafði séð það
i Evrópu, og hann vissi lika, hvernig þau afskræmdu
menn, þvi að fyrstu tuttugu ár æfl sinnar hafði hann
að eins séð nakta villimenn eins 0g sig. Apamaðurinn
dáðist að vöðvastæltum og vel vöxnum búk, hvort sem
hann var á dýri eða manni, og hann hafði aldrei skilið,
að mönnum þætti föt fegurri en hreint 0g fagurt hör-
und eða leikandi stæltir vöðvar.
Tarzan hafði rekist á miklu meiri ágirnd, eigingirni
Og' grimd hjá menningunni en ,í skógi sinum, 0g þótt
hann hefði meðal siðaðra manna eignast konu sina 0g
ýmsa kunningja, gat hann aldrei felt sig við menninguna
eins og við, sém ekkert þekkjum annað. Honum létti
þvi mikíð, er hann sagði nú skilið við alla menningu
pg hélt i skóginn nalsinn með vopn sin 0g mittisskýlu,
Hann var vopnaður eins og forðum með hnif föður
sins, boga og örvar, reipi og spjót. En gullnistíð með
.myndinni' af foreidrum hans i bar hann eigi, þvi að
það gaf hann Jane forðum i tryggðapant, og hún bar
það æ siðan. En það var ekki á likinu i svefnherberg-
inu, svo að enn óx hatur hans 0g hefnigirni við þann,
er hnuplað hafði þeim góða grip.
Um miðnætti fór Tarzan að finna til þreytu. Hann
hafði ekki rakið slóðina hratt. Miklu fremur var eftírför
hans mótuð þeirri hugsun, að hér skyldi fyrir koma
meira en tönn fyrir tönn og auga fyrir auga; — það
mundi timinn sanna.
T41 skemttlestuvs
þurfa aliir að kaupa >Tarzan og gimsteinap
Opar-borgar< og >Skógarsðgur af Tarzant
með 12 myndum. — FyrBtu söguruar enn fáanlegar.
HHHHHHHHHHHHHHHHHH