Svava - 01.01.1895, Page 83

nance.
7‘J
»Hver skal vero dáimi l Guð hjálpi mér, Bertlia; ég
v°aa, ívð það sé ekki Fenby Eversleigh! Það getr
ekki verið.“
En það var þé svo — og þeim fanst háðum á sér, að
svo nmndi vera. Þjónn einn hafði þonna morgun fundið
kenby Eversleigh, sofan.vi þeim svefni, er enginn vaknar
ak iS'ú var Warrén eigandi að Wobury Eoyal.
„Mikil heívítis óheppni,“ hrópaði Edgar Cospatric.
nk’otta tefr fyrir giftingunni, Bertha.“
En töfm varð ekki mikil, því Fenby Eversleigh hafði
tekið það fram í arfskrá sinni, að of dauða lians bæri að
hendi á undan giftingunni, þá skyldi lienni frestað aðeins.
einn mánuð.
Fjórtán dagar voru liðnit af þessum mánuði. Warren
Sat í bókhlöðu sinni og var súr á svipinn. Hann hélt á
kréíi, er ugglaust var ástæðan fyrir ólund lians. Bréfið
var frá Nance og þess innihalds, aðspyrja hann um, hvenær
hann vildi að hún kæmi og tæki við húsmóður-skyldum
á Wobury, þar hún væri konan hans og hann nú einráðr
hæði yfir sjálfum sér og Wobury.
Ivonan hans þó ! Hún hélt þá að hún væri Nanco
Evorsleigh, eins og luín skrifaði sigi
Hélthún það virkilegad Yissihún virkilega ekki, að
hann var búinn að öðlast það, sem hann hafði þráð lijá
henni % Yissi hún ekki eins vel og hann, að koma þeirra á
hjónabandsskrifstofuna var bara til málamynda. Að það
var bara silkiplá-str, er hann hafði lagt á samvizku hennar