Svava - 01.06.1900, Qupperneq 16

540
SVAVA
[IV, 12.
Þegar Valdimar konungur tiúlofaöist Sofíu, sem í
roskuf sinni var dálítið drambeöm og óvarkár, og hún
kyntist teugdabræðrum sínum, leizt henui strax illa á
Eirílc, og fyrir því gaf húu houum nafnið: „Eiríkur
ekkert“. Nafnið átti okki vel við, Jjví Eiríkur var
miklu vorri eu ,,ekkert“. Ilcfði hann verið Jiað, þá
hefði h'ann verið betri en hanu nú var—lævís rógberi,
slæmur bróðir, ótryggur þegn og svo djúpt sokkinn sið-
forðisloga, að Valdimar var eugill hjá lionura þó slærn-
ur væri. Eiríkur var aðal orsökin til brœðraskærunn-
ar, milli Magnúsar og Valdimars.
Þegar Eiríkur heyrði að drotuingin hafði gefið hon-
um aukuafu, varð hanu afarreiður, en Magnús, sem
drotning lika uppnefndi og kallaði „katlabætir“, í1!
því hanu var eins dökkur í andliti og koparsmiðir eru
vanir að vevn, gaf því ongau gaum,' eins og sést af þvi,
að hanu royndi að snúa Valdimar tiá Yuttu, og beina
honurn rétta leið.
Meðan Magnús reyndi á íilian hátt að' gora kon-
uug hæfan fyrir stöðu síua, hataði Eiríkur bæði konung-
inn og drottninguna, einmitt af því að þau voru kon-
ungur og drottning. Þagar hann var saman við þau,
var haun auðmjúkur, kjassináll og vigjarnlegur. Stund-
um tœldi hann konung til að taka þátt í þeim skonit-