Svava - 01.06.1900, Blaðsíða 22

Sá, sera talaði, var Eiríkur, liaun sagði :
‘Þ'ú heíir misbrúkað vald þrtt til að kasta þjóní mín-
ura, Jóhannes riddara I’ilipssyni, í fangelsi, sem er ein-
’iver liinn eðallyndasti maður. Geturðu neitað þvíf
‘Mér kemur ekki til hugar að neita þvíf, ansaði
Valdimar, ‘en ég verð jafnfram að geta þess, að riddari
þessi hafði verðskuldað hengiugu í stað fangelsis, og að
ég slepti honum af góðsemi minnik
Valdimar gat. okki sagt frá hinni sönnu orsök til þesSj
að hann hnepti Jóliann í faugelsi, og það vissi Eiríkur
‘Nú lýgur þii‘, sagði Eiríkur. ‘Þú ert hæði svik-
ari, iygari og'----‘
Magnús heyrði að Eiríkur ætlaði að faja of langt--
og þvingaði hann til að setjast niður, og stóð sjálf-
nr upp og mælti:
‘Mér virðist að nú sé ræðunum vikið of langt f)lk
efninu. Áformið var að sætta oss brseður, og ég ei
reiðubúinn að rétta bróður minum súttgjarna hönd undu
vissum skilyrðum, en velferð ríkisins liggur mér þuogt
d hjarta, og þó skal ég elcki koma með mín skilyið1
fyr en kouunguriun heíir látiö sinn vilja í Ijósi. Honuni
ber að tala fyrst'. ^
Þolinmœði Valdimars fór minkandi, honum íaiiot
að sér einum tilheyrði að setja skilyvðin fyrir_ sættunú-