Dagblaðið Vísir - DV - 20.12.2016, Page 18

Vikublað 20.–21. desember 201618 Fréttir
Inni- og
útilýsing
Sími: 565 8911 & 867 8911 - www.ledljos.com - ludviksson@ludviksson.com
Led sparar
80-92% orku
Ledljós
Ludviksson ehf
kassa af bjór og þá var auðvelt að
stela einum og einum án þess að þau
grunaði nokkuð. Bjórinn drakk ég
eins og gos, lagðist síðan á koddann
og lognaðist út af. Ég notaði bjórinn í
raun sem svefnlyf.“
Eftir því sem árin liðu ágerðist
drykkjan. Kveðst hann þrátt fyrir
drykkju alltaf hafa unnið mikið og
haft góðar tekjur.
„Eins og fleiri á góðæristímanum
lifði ég hátt og keypti stórt og íburðar-
mikið endaraðhús í Mosfellsbæ.
Ég hannaði það allt sjálfur að inn-
an. Það var keypt allt það nýjasta og
flottasta. Þarna bjuggum við á besta
stað, ég og seinni barnsmóðir mín og
dóttir okkar. Á þessum tíma átti ég í
vandræðum með áfengi og önnur
fíkniefni. Þegar ég missti allt tók við
tveggja ára fyllerí upp á líf og dauða.“
Gilbert og barnsmóðir hans
ákváðu að tími væri til kominn að
fara hvort í sína áttina eftir fjögurra
ára samband. Honum reyndist við-
skilnaðurinn við dóttur sína þung-
bær.
„Ég man alltaf eftir því, þegar ég
var uppi í Tröllateig, í nýja fína hús-
inu, með allar fjarstýringarnar með
öllum ljósunum og sérhönnuðu hús-
gögnunum. Ég var útkeyrður eftir
neyslu, allir voru farnir og ég var inni
í eldhúsi þegar ég tók eftir fingraför-
um dóttur minnar á bakaraofninum.
Ég tímdi ekki að þurrka þau af, alveg
sama hversu oft ég þreif húsið. Ég
skoðaði alltaf þessi fingraför þegar
ég fór að sofa. Þá settist ég með stól
við ofninn og horfði á þessi pínulitlu
fingraför. Og ég grét. Ég er svo mik-
ill snyrtipinni, bara eitt fingrafar fer
í mínar fínustu, en fingraförin á bak-
araofninum voru aldrei þrifin og
voru bara fyrir mig.“
Meðferð
Árið 2008 skráði Gilbert sig í meðferð
og leitaði sér aðstoðar erlendis. Til
þess notaði hann sína síðustu fjár-
muni. „Ég var eignamikill í fasteign-
um þegar þetta var og notaði síðustu
þrjár milljónirnar sem ég átti til að
fara í meðferð. Ég sá ekki eftir þeim
peningum. Ég vissi að ef ég fjárfesti
í edrúmennsku myndi ég ná þess-
um aurum til baka. Á þessum tíma
var ég búinn að vera í dagneyslu í
meira en ár á áfengi og kókaíni. Í
þannig neyslu endar maður í undir-
heimunum án þess endilega að gera
sér grein fyrir því að þetta séu undir-
heimar. Ég varð vitni að ljótum hlut-
um og ég var enginn engill sjálfur.
Ég taldi að ef ég myndi fara í dýrustu
og flottustu meðferðina yrði ég sjálf-
krafa edrú. En ég tók aldrei sporin og
ég var edrú í átta mánuði.“
Þá tók aftur við dagneysla í tvö ár
til ársins 2011. Líkaminn var að gefa
upp öndina. Gilbert sat dag einn á
móti lækni sem sagði að hann myndi
ekki lifa af ef hann tæki ekki á sínum
málum.
„Ég ældi og pissaði blóði í marga
mánuði og var með blæðandi
magasár. Líkaminn var allur í bólg-
um að innan og ég geymdi brúsa
af landa á náttborðinu til að drekka
óblandaðan til að koma í veg fyrir að
ég færi í krampa á morgnana. Það er
alþekkt að fólk getur dáið í þessum
krömpum.“
Í ágúst árið 2011 tók Gilbert
ákvörðun. Hann hafði ekki prófað
sporin eða farið í gegnum þau
ásamt trúnaðarmanni. Hann hélt til
Grundarfjarðar þar sem hann var
trappaður niður af lækni sem er í
fjölskyldu hans. Í þrjá mánuði vann
læknirinn í að gefa honum lyf gegn
fráhvörfum.
„Þarna kom eitthvað yfir mig og
ég uppgötvaði að ég vildi lifa lengur.“
Gilbert fékk sér trúnaðarmann sem
búsettur var í Ólafsvík. „Það var kær-
leiksglampi í augum hans. Mig langaði
í þennan glampa,“ segir Gilbert.
„Áður en ég vissi af vorum við
farnir að taka sporin saman og ég ját-
aði mig sigraðan. Ég hafði ekki leng-
ur stjórn á mínu lífi. Það var fyrsta
sporið. Ég var viss um að það væri til
máttur mér æðri og ég tók hann inn í
líf mitt. Þannig hélt ég áfram að taka
sporin. Þarna byrjaði mitt bataferli.
Ég var edrú í 18 mánuði.“
Fimm daga fall
Í mars 2013 féll Gilbert aftur. Þá tók
við fimm daga neysla á öllum þeim
fíkniefnum sem hann komst yfir.
„Ég ákvað þegar ég tók fyrsta
sopann sem leiddi til þessa fimm
daga túrs að ég ætlaði keyra mig í
klessu í eitt skipti og fara svo aft-
ur til baka. Ég hringdi í Jón stóra,
vin minn, sem ég hafði ekki heyrt í í
mörg ár en við höfðum alltaf vitað af
vináttu hvor annars.“
Næstu daga var drukkið og dópað
stíft og slegið upp partíi.
„Ég byrjaði strax að pissa og æla
blóði. Þrátt fyrir góðan edrútíma var
líkaminn ekki búinn að jafna sig.“
Gilbert var ákveðinn í að hætta
aftur og reyndi að sannfæra Jón stóra
um að koma með sér til Grundar-
fjarðar. Jón var tregur til að byrja
með.
„Við vorum að kveðja vin okkar
og þurftum síðan báðir að fara á
klósettið á sama tíma. Við stóðum
yfir klósettinu eins og litlir guttar
og pissuðum í kross og við pissuð-
um báðir blóði. Við horfðum á hvor
annan. Ég sagði: „Jón, er ekki kom-
inn tími til að hætta þessu? Komdu
með mér á Grundarfjörð. Við erum
að deyja hérna“.“
Ég lét hann vita að það biði eft-
ir okkur læknir á Grundarfirði sem
myndi trappa okkur niður. Að lokum
fórum við til Grundarfjarðar og vor-
um þar í sjö vikur. Hann vann í spor-
unum og tók þau öll. Að sjá hann
blómstra og ná bata flýtti fyrir mín-
um bata. Hann hafði verið á kafi í
neyslu í 12 ár.“
Jón stóri náði að vera edrú í þrjá
mánuði, þá féll hann en náði sér svo
aftur á strik. Hann lést svo skömmu
eftir annað fall.
„Ég bar hann í gröfina. Þessi tími
er mér rosalega dýrmætur. Þarna sá
ég hvað er gott að gefa af sér. Mig
langaði að hjálpa honum og hann
„Ég átti erfitt með
að tjá mig og fann
fyrir djúpri ró þegar ég
drakk. Þrettán ára byrjaði
ég að safna bjór sem ég
tók frá mömmu og pabba.