Dagblaðið Vísir - DV - 30.12.2016, Blaðsíða 67

Áramótablað 30. desember 201648 Fólk Viðtal
„Ég sagði honum frá því að ég ætlaði
að ferðast til Kenía eftir ráðstefnuna
og þá vildi hann ólmur taka á móti
mér og sýna mér landið sitt.“ Katrín
Sif þáði boðið með þökkum og þegar
hún kom í rútu til Naíróbí beið mað-
urinn eftir henni á umferðarmiðstöð-
inni. Fagnaðarfundir urðu við komu
Katrínar og fyrsti viðkomustaður var
heimili mannsins á verndarsvæði
Massai-fólks.
„Frændi hans var með í för og
hann færði mér rauðan kjól og skart-
gripi sem ég var hvött til þess að klæða
mig í þegar við komum á áfanga-
stað,“ segir Katrín Sif. Hún hlýddi því
en tvær grímur fóru að renna á hana
þegar glæsilegt dansatriði hófst og
hún var kynnt fyrir móður mannsins
og systur. „Í lok atriðisins var síðan
tilkynnt hátt og snjallt að ég og mað-
urinn værum nú gift,“ segir Katrín Sif
og hlær að minningunni. Hún steig
fast til jarðar í framhaldinu og kippti
lukkulegum eiginmanninum til hlið-
ar þar sem viðræður um tafarlausan
skilnað hófust. „Það tók smá tíma að
útskýra fyrir honum að ég ætlaði ekki
að gerast eiginkona hans. Hann vildi
endilega að ég íhugaði málið og gisti
í herbergi hans um nóttina. Hann
skildi þetta þó að lokum og vildi síð-
an meina að þetta hafi nú bara verið
grín,“ segir Katrín Sif.
Vélarvana úti á ballarhafi
Öllu hættulegri uppákoma átti sér
stað þegar Katrín Sif ferðaðist um
Gíneu-Bissá á Vesturströnd Afríku.
„Ég skellti mér í ferð á litlum fiski-
báti út í nærliggjandi eyju þar sem
við vörðum deginum. Báturinn var
alveg að verða eldsneytislaus þegar
við komum að eyjunni og þar keypti
eigandi bátsins viðbótareldsneyti.
Við héldum síðan til baka seinnipart
dagsins og einhverra hluta vegna
ákvað eigandinn að setja eldsneytið
á tankinn þegar hann var orðinn gal-
tómur. Þegar hann var búinn að tæma
brúsann þá áttaði hann sig á því að
þetta var dísilolía sem var ekkert sér-
staklega heppilegt því um bensínvél
var að ræða,“ segir Katrín Sif. Vélin
fór því ekki meira í gang þann daginn
og báturinn því vélarvana úti á ball-
arhafi.
„Við sáum ekki til lands og gát-
um ekki sent nein skilaboð frá okkur.
Við hírðumst því þarna á pinkulitlum
bátnum í steikjandi hita,“ segir Katrín
Sif. Níu manns voru um borð, sex
innfæddir og þrír ferðamenn, og að-
eins tvær vatnsflöskur til skiptanna.
Klukkutímarnir liðu og kolniðamyrk-
ur skall á. „Við vorum búin að dúsa
þarna í átta klukkustundir þegar bát-
ur kemur að fyrir algjöra tilviljun,“
segir Katrín Sif. Um var að ræða Breta
sem gerði út á sjóstangaveiði á svæð-
inu. Báturinn hans var mun stærri,
en sá hængur var á að hann bauðst
aðeins til þess að taka túristana þrjá
með um borð en ætlaði að skilja
heimamennina eftir.
„Þeir rökræddu málið fram og til
baka en skipstjórinn á okkar bát vildi
alls ekki leyfa okkur að fara í fyrstu því
að við vorum í raun lykillinn að björg-
un hans,“ segir Katrín Sif. Úr varð að
ferðamennirnir fengu að fara um
borð gegn því að litla vélarvana kæn-
an yrði dregin til lands auk þess sem
björgunarmaður þeirra greiddi skip-
stjóranum á fiskibátnum pening fyrir
Katrínu Sif og hina tvo ferðamennina.
„Ég skildi nú ekkert í því en var ekki
að velta því of mikið fyrir mér. Ég var
alveg búin að fá nóg af sjóferðum og
því voru það mikil vonbrigði þegar
björgunarmaður okkar sigldi aftur út
í eyjuna sem við vorum að koma frá.
Þar fengum við að borða og síðan
næturgistingu en fyrir það vorum við
rukkuð um 400 dollara, sem er stór-
fé á þessum slóðum. Þá skildi ég bet-
ur þessa upphaflegu greiðslu,“ segir
Katrín Sif.
Hún komst loks á meginlandið
aftur daginn eftir og forðast í hvívetna
bátsferðir eftir þessa reynslu. „Ég
reyni að halda mig við flugið eða rút-
urnar eftir fremsta megni,“ segir hún
og hlær.
Íslenska vegabréfið er frábært
Tvöfalt ríkisfang Katrínar Sifjar hef-
ur komið sér vel á öllum ferðalögun-
um. „Ég er með íslenskt og kanadískt
vegabréf sem ég nota jöfnum hönd-
um eftir því hvað hentar best. Ís-
lenska vegabréfið er frábært vegna
þess að við erum með svo fá sendi-
ráð og því get ég yfirleitt sótt um vega-
bréfsáritanir til vissra landa í því landi
sem ég er stödd. Eina vandamálið
sem ég hef lent í er að komast til Al-
sír. Ég hef nokkrum sinnum reynt að
ferðast þangað en hef rekið mig á að
ég þarf að sækja um áritun til sendi-
ráðs í Stokkhólmi og það hefur ekki
gengið upp. Ég á því enn eftir að
heimsækja Alsír en ég mun gera það
fljótlega,“ segir Katrín Sif. Íslenskan
er ekki eins hjálpleg á ferðalögunum
en alþjóðlegur bakgrunnur ævintýra-
konunnar gerir að verkum að hún er
vel vopnum búin á þeim vígvelli. „Ég
tala ensku, spænsku og frönsku vel og
með þessi tungumál get ég bjargað
mér nánast alls staðar. Franskan hef-
ur til dæmis komið sér afar vel í Afr-
íku,“ segir Katrín Sif.
Ætlar að halda áfram að ferðast
Framtíðin er óráðin hjá Katrínu Sif
en hún sér fyrir sér að halda áfram
að ferðast. Fjölskyldan hefur líka tek-
ið lífsstílinn í sátt og því enginn að
þrýsta á hana um að skipta um stefnu.
„Mamma var fyrst um sinn að tuða í
mér að ég þyrfti að verða lögfræðing-
ur eða læknir og eignast hús, mann
og börn en hún er hætt því núna. Hún
var ansi ákveðin og stjórnsöm, að
mér fannst, og kannski er þessi lífs-
stíll einhvers konar uppreisn. Pabbi
segir að ég hafi alltaf verið einstak-
lega ákveðin og sjálfstæð. Eftir því
sem árin líða þá upplifi ég ekki ann-
að en að ættingjar og vinir séu stoltir
af mér þó svo að þetta sé öðruvísi lífs-
stíll en margir velja sér,“ segir Katrín
Sif. Hana dreymir um að vinna við
einhvers konar ferðatengda blaða-
mennsku í framtíðinni að því gefnu
að það sem er henni kærast – frels-
ið – sé ekki skert. „Ég er að spá í að
taka Georg Bjarnfreðarson á þetta og
skella mér aftur í skóla, kannski í fjöl-
miðlafræði eða einhvers konar dokt-
orsnám. Ég spái stundum í hvort að
mér muni leiðast ef ferðalögin verða
líka vinnan mín. Ég vil geta hagað
hlutunum eftir mínu höfði og sé ekki
fyrir mér að vinna einhvers staðar frá
9–5. „Ég kann að meta frelsið og ein-
veruna“,“ segir ævintýrakonan Katrín
Sif Einarsdóttir.
Hægt er að fylgjast með ævintýr-
um hennar á Instram og Facebook. n
Japan Það var í fyrsta skipti sem ég
ferðaðist einsömul og í fyrsta skipti sem
ég upplifði algjört menningarsjokk. Ekkert
var eins og heima hjá mér og ég elskaði
þennan framandi stað og líka að vera
sjálf framandi. Fólk starði á mig á götum
úti því ég var óvenjuleg og síðan þá hefur
mig alltaf langað til þess að upplifa þessa
tilfinningu á öðrum stöðum á hnettinum.
Tuvalu Ég heimsótti aðeins Fongafale
og hvet fólk til að skoða myndir þaðan
á Google. Þetta er í raun bara örmjótt 12
kílómetra strik úti í miðju Kyrrahafi. Hæsti
punktur Fongafale er aðeins um fjóra
metra yfir sjávarmáli. Eina flugbrautin á
eyjunni er afar fyrirferðarmikil og þegar
hún er ekki í notkun þá breytist hún í völl
fyrir margvíslegar íþróttir. Tvisvar í viku
lenda flugvélar þarna og þá keyrir bíll
eftir flugbrautinni og rýmir hana af fólki
og svínum.
Argentína Hér er allt í boði. Frum-
skógar, vötn, snjór, jöklar, eyðimerkur,
fjöll, strendur, heit sumur og kaldir vetur.
Matar- og vínmenningin í landinu er svo
kapítuli út af fyrir sig auk þess sem útivist-
armöguleikarnir eru endalausir. Að mínu
mati er ferðalag til Argentínu eins og að
bragða á öllum hornum heimsins.
Frakkland Ég elska mat, vín,
súkkulaði, listir og sögu. Í Frakklandi
er ofgnótt af öllu þessu. Gæði menn-
ingarlífsins þar eru svo mikil að stundum
óska ég þess að ég gæti varið dögunum
í að hjóla um frönsku Rívíeruna með
bagette og osta í körfu framan á hjólinu
og íklædd sumarkjól.
Namibía Þetta er líklega einmana-
legasti staðurinn sem ég hef ferðast til.
Ég fór þar um svæði þar sem villt dýr réðu
ríkjum, eyðimerkur ná svo langt sem aug-
að eygir og skipsflök eru á víð og dreif við
strendur landsins. Þetta er töfrandi ævin-
týraland, sérstaklega fyrir ljósmyndara og
útivistarfólk. Dularfull blanda af Afríku,
Hollandi og Þýskalandi.
Suðurskautslandið Ímyndaðu
þér að ferðast að endimörkum jarðar og
koma á stað sem er svo ósnortinn og nátt-
úrulegur að það eina sem verður á vegi þín-
um er ógrynni mörgæsa af öllum stærðum
og gerðum. Síðan er það sjávarlífið. Pirruð
sæljón, hlébarðaselir með blóðuga skolta,
háhyrningar og ógnarstórar steypireyðar.
Í bakgrunni eru snæviþaktir fjallgarðar og
jöklar. Ef fólk heimsækir staðinn yfir sum-
armánuðina er sólarljós allan sólarhringinn
sem eykur á upplifunina.
St. Vincent og Grenadíneyjar
Þetta er sú eyja í Karíbahafinu sem erfið-
ast er að heimsækja. Sú staðreynd gerir
það að verkum að minna er um túrista þar
og upplifunin verður sérstakari. Maður
kemst betur í samband við heimamenn
og upplifir menningu þeirra í stað þess að
vera fastur á hóteli sem gæti verið hvar
sem er í heiminum. Það er líka mun minna
um rusl á eyjunni og strendurnar eru
ótrúlega fallegar.
Líbanon Þetta land kemur ótrúlega á
óvart. Þegar ég lenti þá vissi ég varla hvort
ég var stödd í Evrópu eða Mið-Austurlönd-
um. Þarna ægir öllu saman, kristnum og
múslimum og allir tala ensku, arabísku eða
jafnvel frönsku. Maturinn er stórkostlegur
og nóg af góðu líbönsku víni. Þarna er hægt
að skemmta sér þar til sólin kemur upp,
liggja á ströndinni allan daginn, ganga
á fjöll eða skella sér á skíði yfir vetrar-
mánuðina. Þetta allt er hægt að gera í
örlitlu landi sem er umkringt löndum þar
sem ofbeldi og voðaverk eru daglegt brauð.
Egyptaland Algjört öngþveiti ríkir
þar en á skemmtilegan og spennandi hátt.
Saga landsins er ótrúleg og nánast erfitt
að meðtaka hana alla. Kaíró er hávær
borg og lyktin þar er afar framandi en
eyðimerkurnar endalausu og sú draumsýn
að ríða á arabískum hesti út í sólsetrið
hefur alltaf dregið mig aftur til landsins.
Að stinga sér til sunds í Rauðahafinu
er önnur heillandi minning. Ég íhugaði
einu sinni að fara að læra arabísku og
magadans, bara til þess að hafa ástæðu
til þess að ílengjast í Egyptalandi. Þar ríkir
hins vegar talsverður órói nú um stundir
þannig að sá draumur er á ís.
Ísland Enginn veit hvað átt hefur fyrr
en misst hefur og það á við um samband
mitt við Ísland. Mér finnst landið verða
fallegra í hvert skipti sem ég sný aftur
heim og ég kann hvergi betur við mig en
við að kanna hálendi Íslands, helst á hest-
baki. Þá líður mér eins og raunverulegum
landkönnuði.
Uppáhaldslönd Katrínar SifjarÁ Páskaeyju Hér er Katrín Sif við stóran gíg á Páskaeyju sem tilheyrir Síle.
Í Norður-Kóreu Hér sést Karen
Sif ásamt vini sínum við „The Hope
of Reunification Monument“ í
höfuðborginni Pyongyang.
Enn á baki Karen reynir að komast á
hestbak hvert sem hún fer. Þessi mynd er
frá sléttum Mongólíu.
Eldbakaðar pizzur
hafnargata 36a, kEflavík / nálægt flugstöðinni
salur
fyrir
hópa
sími 557 1007
hamborgarar,
salöt, pasta,
kjúklingavængir
og flEira