Morgunblaðið - 05.01.2017, Síða 26

26 FRÉTTIRInnlent
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 5. JANÚAR 2017
Ferskt ítalskt pasta
VIÐTAL
Björn Jóhann Björnsson
bjb@mbl.is
„Mér líst bara vel á myndina, ég
kveið fyrir því að sjá mig í mynd en
mér fannst þetta alveg vera ég,“ segir
Halldóra Jónsdóttir, 43 ára sjókona á
Höfn í Hornafirði, en hún er viðfangs-
efni nýrrar heimildarmyndar, Dóra -
Ein af strákunum, sem frumsýnd var
samtímis á Höfn og Sauðárkróki á
gamlársdag. Leikstjóri myndarinnar
er Árni Gunnarsson, kvikmynda-
gerðarmaður hjá Skottu Film á Sauð-
árkróki. Framleiðandi er Laufey
Kristín Skúladóttir.
Myndin segir sem sagt frá Dóru,
þriggja barna móður sem réði sig
sem kokk á grænlenskum verk-
smiðjutogara til að bjarga fjárhag
fjölskyldunnar. Þetta var haustið
2013, en fjölskyldan var þá búsett í
Reykjavík. Eiginmaður Dóru er Sig-
urður Páll Árnason, tónlistarmaður
og tónmenntakennari. Saman eiga
þau 11 ára dóttur en áður átti Dóra
tvær dætur sem orðnar eru 19 og 21
árs og komnar í skóla í Reykjavík.
Rak nuddstofu í 14 ár
Dóra er nýflutt aftur í heimahag-
ana á Höfn en þar ólst hún upp, var til
sjós frá 15 ára aldri og fram yfir tví-
tugt ásamt vinkonum sínum og fé-
lögum, m.a. á litlum frystitogara frá
Höfn. Þá fór hún í land og tók til við
að læra nudd. Rak hún eigin nudd-
stofu í meira og minna 14 ár. Dóra
ákvað síðan að fara í fjarnám í ís-
lensku við Háskóla Íslands. Með
náminu kenndi hún við fjölbrauta-
skólann á Höfn, eða Framhaldsskól-
ann í A-Skaftafellssýslu. Ætlaði hún
sér einnig að stunda nuddið með
náminu en þrálát sinaskeiðabólga
kom í veg fyrir það.
Fjölskyldan flutti til Reykjavíkur
fyrir nokkrum árum, Dóra vann um
tíma sem matráður í leikskóla og
nokkra mánuði í fiskvinnslu sem
verkstjóri. Síðan missti hún þá vinnu
og hafði verið atvinnulaus í nokkra
mánuði þegar hún fékk örlagaríkt
símtal í september 2013, þá stödd í
grillveislu hjá tengdaforeldrum sín-
um í Reykjavík. Á línunni var útgerð-
armaður sem bauð Dóru starf kokks
á grænlenskum frystitogara, Timmi-
armiut, sem lá þá við bryggju í Hafn-
arfjarðarhöfn.
Hélt fyrst að þetta væri grín
„Mér var sagt að togarinn væri að
leggja af stað eftir klukkutíma og ég
fékk bara 10 mínútur til að hugsa
málið og hringja til baka. Fyrst hélt
ég að það væri verið að gera grín að
mér, þetta var svo fjarstæðukennt,“
segir Dóra, en kokkurinn á umræddu
skipi hafði slasast skömmu fyrir
brottför og útgerðin varð því að
redda öðrum í staðinn og það snar-
lega. Seinna rifjaðist upp að Dóra
hafði tveimur árum áður sent inn um-
sókn hjá útgerðinni um starf sem
vinnslustjóri um borð í rækjuskipi frá
Kanada.
„Ég ræddi þetta við fjölskylduna
en ég var þá búin að vera tekjulaus í
nokkra mánuði. Það var ákveðið að
slá til, ég lagði frá mér rauðvínsglasið
sem ég var ekki byrjuð á þegar sím-
inn hringdi, hentist heim og safnaði
saman einhverjum fötum í tösku og
stökk af stað. Síðar kom í ljós að það
voru ekkert nema hlýrabolir og ein-
hver sumarföt því ég var búin að
henda öllum fiskvinnslufötunum, ætl-
aði aldrei aftur að vinna í fiski,“ segir
Dóra og hlær.
Fannst allur matur
hennar vondur í fyrstu
Skipið lagði úr höfn í skítaveðri en
þessi túr var aðeins rúmar tvær
vikur. Hún ákvað að skella sér í
næsta túr og svo áfram í rúm tvö ár,
þar sem hún var kokkur á á bæði
Timmiarmiut og Tasermiut, sem eru í
eigu sömu útgerðar.
Dóra segir að sér hafi líkað sjó-
mannslífið um borð ágætlega, enda
hafi hún áður verið til sjós. Hún hafi
hins vegar aldrei reiknað með að
verða kokkur. „Í fyrstu var ég oft sjó-
veik og þegar ég tók næturvaktir í
eldhúsinu var maður oft með gubb-
una upp í háls. En þetta hafðist ein-
hvern veginn. Oftast var þetta
skemmtilegt, en stundum ömurlegt,
satt að segja.“
Um borð í grænlensku togurunum
voru einnig Íslendingar og Fær-
eyingar en þá sem yfirmenn. Dóra
var lengst af eina konan, en í fyrsta
túrnum var einnig grænlensk messa-
pía, eins og það er orðað. Spurð hvort
henni hafi verið tekið sem jafningja af
skipsfélögunum segir Dóra það ekki
alltaf hafa verið. „Grænlendingarnir
voru í fyrstu ekki ánægðir með mig
því ég tók við af grænlenskum kokki.
Það gekk mikið á í fyrstu en ég tók
mig til og lærði dálítið í grænlensku.
Með því tókst mér að brjóta ísinn,
þeir tóku mér betur og ég tók þeim
sem jafningjum. Í fyrstu neituðu þeir
að borða því þeim fannst allur matur
hjá mér vondur,“ segir Dóra, en hún
varð að læra á mismunandi matar-
hefðir skipsfélaganna. Þannig ætlaði
hún eitt sinn að vera með ofnsteikt
grísarif í grillsósu en grænlensku há-
setarnir tóku það ekki í mál, vildu rif-
in soðin og súpu með. Á endanum
voru þeir einnig farnir að borða rifin
að íslenskum sið!
Skipin voru á makrílveiðum á
Grænlandsmiðum og einnig rækju-
veiðum við Grænland og uppi við
Svalbarða. Lengsti túrinn var 66 dag-
ar, farið út 17. desember, komið í land
á Svalbarða seint í febrúar og flogið
þaðan heim til Íslands. „Ég var 69
daga að heiman, 66 daga á sjó, og fór
þá heim í sex vikna frí. Fór aftur á sjó
Dóra varð ein af strákunum
 Heimildarmynd frumsýnd um Halldóru Jónsdóttur frá Höfn í Hornafirði  Réði sig sem kokk á
grænlenskum frystitogara  Var stödd í grillveislu þegar hringt var og skipið fór eftir klukkutíma
Morgunblaðið/Golli
Á bryggjunni Halldóra Jónsdóttir á bryggjunni í Hafnarfjarðarhöfn, þaðan sem grænlensku togararnir hafa sótt
sjóinn. Hún útilokar ekki að fara á sjóinn aftur en þá ekki í langa túra, en lengst var hún 66 daga á sjó.
Á sjó Dóra í flotbúningi á gúmbáti á Grænlandsmiðum og togarinn í bak-
grunni. Farnar voru nokkrar svona ferðir frá skipinu þegar veður leyfði.
Sigtryggur Sigtryggsson
sisi@mbl.is
Hinu vinsæla veitingahúsi Café París
við Austurvöll hefur verið lokað
tímabundið vegna endurbóta. Stefnt
er að því að opna staðinn aftur í byrj-
un mars og verður hann þá glæsi-
legri en nokkru sinni, að sögn Jakobs
Einars Jakobssonar veitingamanns.
„Við ætlum að færa matseldina á
hærri stall. Staðurinn er á flottasta
horni Reykjavíkur, hann heitir Café
París og verður franskt bistro,“ segir
Jakob Einar. „Þetta er götuhorn sem
þarf ekki að auglýsa mikið, þú bara
tekur úr lás og viðskiptavinirnir
koma.“ Hann segir að Café París hafi
upphaflega verið í frönskum stíl og
því megi segja að verið sé að færa
veitingahúsið til upprunans.
Sama eignarhaldsfélag rekur veit-
ingastaðina Café París, Snaps og
Jómfrúna. Jakob Einar segir að eig-
endur Café París hafi verið ákveðnir
í að ráðast í endurbætur á staðnum.
„Í veitingarekstri er álag á öllum
hlutum og það var margt orðið mjög
slitið innanhúss og kallaði á endur-
bætur,“ segir Jakob Einar.
Eitt af því sem gert verður er að
færa eldunarlínuna úr kjallara veit-
ingahússins upp í veitingahúsið
sjálft. Í því markmiði hefur verið
keypt fullkomið eldhús frá Frakk-
landi með öllu innbyggðu. Undir-
Café París fær
franskt yfir-
bragð að nýju
 Lokað vegna endurbóta fram í mars