Morgunblaðið - 05.01.2017, Síða 71

MINNINGAR 71
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 5. JANÚAR 2017
ínu, sem bæði byrjuðu snemma
að æfa knattspyrnu hjá Val.
Fylgdist hann vel með öllum æf-
ingum þeirra og keppnisleikjum
og hafði mikla ánægju af.
Við bættist svo síðar að dóttir
þeirra hjóna, Markúsar og
Magdalenu, Elín Metta, hóf æf-
ingar hjá Val og varð snemma
stórefnileg þannig að framhald
varð á stöðugum ferðum á Vals-
völl. Elín Metta varð meira en
efnileg, komst í yngri kvenna
landsliðin í knattspyrnu og varð
síðan A-–landsliðskona og á
marga landsleiki að baki og nutu
foreldrar hennar og allir Vals-
menn þess mjög að sjá hana í
keppni.
Nú hin síðari ár var Markús
enn á sínum stað á Valsvellinum
að Hlíðarenda og horfði ásamt
eiginkonu sinni á allflesta
heimaleiki Vals í knattspyrnu
kvenna og karla. Auk þess var
hann meðlimur í fulltrúaráði
Vals, þar sem hann fylgdist
mjög áhugasamur með allri
framvindu og uppbyggingu á
Valssvæðinu og með puttann á
púlsinum um það sem var að
gerast á öllum sviðum hjá Val.
Við Valsmenn kveðjum nú
Markús, vissir um, að séra Frið-
rik tekur vel á móti honum þeg-
ar komið er á leiðarenda. Minn-
ingin um góðan dreng lifir.
Við sendum eiginkonu hans,
börnum og öðrum aðstandend-
um okkar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Fyrir hönd eldri félaga í
knattspyrnu hjá Val,
Hilmir Elísson,
Kristján Ásgeirsson.
Það er með söknuði í hjarta
sem ég, fyrir hönd Vals, skrifa
fáein minningarorð um vin okk-
ar og Valsmanninn Markús E.
Jensen sem féll frá á jóladag á
besta aldri. Valshjarta hans var
stórt og sló í takt við þann anda
sem ríkir alla jafna að Hlíðar-
enda, anda séra Friðriks. Mark-
ús lét fáa viðburði fram hjá sér
fara en auðvitað var helsta
áherslan á meistaraflokk kvenna
í knattspyrnu þar sem dóttir
hans hefur verið lykilmanneskja.
Markús lék sjálfur með Val á
sínum yngri árum, var síðan í
stjórn knattspyrnudeildar og
vallarstjórn. Ávallt boðinn og
búinn að leggja hönd á plóginn
eins og Magdalena Kjartans-
dóttir, eiginkona hans, sem var
valin Valsmaður ársins á gaml-
ársdag.
Alloft vorum við sessunautar
á leikjum Vals og Markús gat
haft sterkar skoðanir á því sem
fyrir augu bar. En að sama
skapi bjó hann yfir stóískri ró
og gætti orða sinna. Það var eft-
irtektarvert hversu samrýmd og
samstiga hjónin voru, hversu
mikla virðingu þau báru hvort
fyrir öðru, samferðafólki sínu og
Knattspyrnufélaginu Val.
Markús tókst á við veikindin
af æðruleysi, með bjartsýni og
dugnað að leiðarljósi, sannfærð-
ur um að hann hefði sigur að
lokum því síðari hálfleikur var
rétt nýhafinn. En enginn ræður
sínum næturstað og nú mun
kappinn fylgjast með leikjum frá
öðru sjónarhorni, þar sem kær-
leikurinn er ævinlega í fyrsta
sæti.
Fyrir hönd Vals votta ég eig-
inkonu, börnum, skyldmennum
og vinum samúð okkar allra.
Þótt ég sé látinn, harmið mig ekki
með tárum, hugsið ekki um dauðann
með harmi eða ótta.
Ég er svo nærri, að hvert eitt tár
ykkar snertir mig og kvelur, þótt
látinn mig haldið.
En þegar þið hlæið og syngið með
glöðum hug, lyftist sál mín upp í mót
til ljóssins.
Verið glöð og þakklát fyrir allt sem
lífið gefur og ég, þótt látinn sé, tek
þátt í gleði ykkar yfir lífinu.
(Höf. óþekktur)
Þorgrímur Þráinsson,
formaður Knattspyrnu-
félagsins Vals.
Vökvaðu kærleikans
viðkvæmu rós
þá veitist þér and-
legur styrkur.
Kveiktu svo örlítið aðventuljós,
þá eyðist þitt skammdegismyrkur.
Það ljós hefur tindrað aldir og ár
yljað um dali og voga.
Þó kertið sé lítið og kveikurinn smár
mun kærleikur fylgja þeim loga.
(Hákon Aðalsteinsson)
Þetta fallega ljóð, Aðventan,
á vel við nú þegar ég kveð
elsku föðursystur mína, Mæju
frænku. Þú kvaddir á fjórða
sunnudegi í aðventu, þegar við
kveikjum á englakertinu, svo
þann dag kveikti ég á kertinu
þér til heiðurs. Elsku Mæja
frænka, þú hefur verið stór
partur af mínu lífi alla tíð og
það ber að þakka. Þegar ég
hugsa um þig kemur fyrst
fram í hugann hversu hlý og
umhyggjusöm þú ávallt varst
okkur Helgu systur og ekki
síst pabba okkar. Þú vildir
okkur svo vel alla tíð. Þú gafst
alltaf svo mikið af þér, hafðir
áhuga á öllum í kringum þig,
það finnst mér góður kostur og
þú varst búin mörgum slíkum.
Ég sé þig fyrir mér káta og
hlæjandi enda stutt í grínið hjá
þér. Það var gott að hlæja með
þér. Þú varst falleg, virðuleg,
gáfuð og klár, ég gæti haldið
svona áfram en það hefði ekki
verið í þínum anda, svo hógvær
sem þú varst. Í einu orði sagt
varstu yndisleg frænka, sem
ég sakna mikið. Mig langar
sérstaklega að þakka þér fyrir
allar fallegu jólagjafirnar sem
þú sendir okkur Helgu, öll
okkar bernsku- og unglingsár.
Það var alltaf stór tilhlökkun
að opna pakkana frá þér og
margar þeirra fylgja mér enn í
dag.
Þú kenndir okkur Helgu
margt gott og nytsamt og eitt
af því, bros, var að taka hornin
með, þegar við skúruðum gólf-
ið í búðinni. Gott ráð sem við
búum enn að, þó að það hafi
ekki verið voða vinsælt á þeim
tíma. Mér verður líka hugsað
til allra ferðanna sem við syst-
ur fórum sem börn og ungling-
ar niður á Hótel Borg, þegar
þið Guðfinnur komuð suður í
viðskiptaferðir. Okkur þótti
mikið til þess koma, enda
Borgin þá eitt fallegasta hót-
elið í bænum. Þar sátum við
rígmontnar og drukkum kók
og borðuðum kökur með þér.
Eftir á létum við sko vinina
vita hvar við höfðum dvalið
þann daginn. Minningarnar
hrannast upp, margar tengdar
ömmu og afa á Sauðárkróki.
Ég er þakklát fyrir að þú
skyldir ná að upplifa að sjá
bókina um foreldra þína, Har-
ald kaupmann og Guðrúnu,
koma út núna fyrir jólin, bók
sem ég hef yljað mér við um
jólin. Blessuð sé minning
þeirra. Mér er einnig minn-
isstæð ferðin okkar allra til
London þegar pabbi varð 60
ára. Þar deildum við tvær sam-
an herbergi í eina viku og það
var ljúf vika. Þetta var ógleym-
anleg ferð, ekki síst fyrir
pabba og Dísu. Mikið þótti mér
líka vænt um þegar þú komst
með pabba hingað út í útskrift-
ina mína fyrir ca. 10 árum. Við
höfðum fyrir sið að tala saman
á afmælisdögum og jólunum og
ég mun sakna þeirra samtala.
María Kristín
Haraldsdóttir
✝ María KristínHaraldsdóttir
fæddist 17. apríl
1931. Hún lést 18.
desember 2016.
Útför Maríu fór
fram 4. janúar
2017.
Ég vil að lokum
senda innilegar
samúðarkveðjur
til Einars, Harald-
ar og fjölskyldna
og síðast en ekki
síst til Guðrúnar
Kr. sem hefur að
öðrum ólöstuðum
reynst mömmu
sinni ómetanleg
stoð seinustu árin.
Fyrir hönd okkar
systra þakka ég elsku frænku
minni fyrir allt og allt. Hvíldu
í friði, elsku frænka mín.
Guðrún
Ingibjörg Bjarnadóttir.
María Haraldsdóttir hefur
kvatt. Þegar við systkinin
hugsum til Mæju koma marg-
ar minningar fram í hugann.
Minningarnar eru ánægjulegar
því Mæja var afar skemmtileg,
kankvís og glettin. Minning-
arnar vekja auðveldlega bros.
Hún var líka skörp og fylgdist
ætíð vel með atburðum líðandi
stundar og lét oft skemmti-
legar athugasemdir flakka.
Mæja var eldheit Sjálfstæðis-
kona, það var alltaf ljóst!
Þegar við systkinin vorum
krakkar vestur í Bolungarvík á
sumrin nutum við þar fjöl-
skyldu mömmu okkar. Það var
stór, samhentur hópur og oft
var mikið líf og fjör í Víkinni.
Margar minningar frá þessum
tíma eru ævintýri líkastar. Það
var hluti af uppeldinu að kynn-
ast lífinu í Bolungarvík. En
Mæja kom frá Sauðárkróki og
sá til þess að börnin hennar
fengju líka skagfirskt uppeldi
og fóru strákarnir í sveit að
Skörðugili.
Mæja var afar glæsileg
kona, var með tískuna á hreinu
og reykti um tíma sígarettur
með löngu munnstykki. Hún
rak einstaklega myndarlegt
heimili á Völusteinsstrætinu
og gerði gjarnan tilraunir með
að elda alls konar fisktegund-
ir, sem þá var óvenjulegt.
Heimili Mæju og Guðfinns var
afar fallegt, smekklegt og mik-
ið var þar af fallegum lista-
verkum. Í krakkaherbergjun-
um var ærslast, á hæðinni og í
eldhúsinu var skynsamleg yf-
irvegun og í stofunni hlust-
uðum við á fullorðna fólkið
ræða saman. Heimilið var afar
gestkvæmt enda margir sem
vildu leggja eitthvað til mál-
anna.
Mæja átti stóran þátt í ýms-
um framfaramálum í Bolung-
arvík, beint eða óbeint. Einnig
tók hún mikinn þátt í leiklist
og öðru menningarlífi. Leik-
félag Bolungarvíkur setti upp
hvert stórvirkið á fætur öðru,
sumar eftir sumar. Og oftar en
ekki fór Mæja með eitt af
burðarhlutverkunum. Gullna
hliðið, Skuggasveinn, Lénharð-
ur fógeti. Einhvern veginn
fannst manni þessar leiksýn-
ingar í Bolungarvík vera stór-
viðburðir í menningarlífi lands-
ins. Alla vega í minningunni.
En nú er Mæja farin, hún
reyndar hlakkaði til að hitta
Guðfinn sinn aftur. Hún hefur
ekki verið í neinum vandræð-
um við Gullna hliðið!
Við kveðjum Maríu Haralds-
dóttur með þakklæti og rifjum
upp margar skemmtilegar
minningar um heimskonuna
Maríu og Guðfinn móðurbróð-
ur okkar og frá einstaklega
samheldinni fjölskyldu í Bol-
ungarvík sem gaman var að
heimsækja.
Við vottum aðstandendum
samúð okkar.
Elísabet Haraldsdóttir,
Ragnheiður Haraldsdóttir,
Ásgeir Haraldsson,
Einar Kristján
Haraldsson.
Ósjálfrátt leitar hugurinn
aftur í tímann, þegar okkur
berast andlátsfregnir góðra
vina, sem við höfum átt sam-
leið með um langt árabil.
Þannig fór mér, þegar mér
barst andlátsfregn vinkonu
okkar hjóna, Maríu K. Har-
aldsdóttur. Við höfðum nokkr-
um dögum áður átt langt sam-
tal og krufið landsmálin. Þá
kom mér sízt af öllu í hug, að
dagar hennar væru senn taldir,
þó að mér væri ljóst, að hún
gengi ekki heil til skógar.
Fundum okkar Maríu bar
fyrst saman á æskuheimili
hennar á Sauðárkróki fyrir
röskum sextíu árum. Hún var
þá nýgift frænda mínum, Guð-
finni Einarssyni frá Bolungar-
vík, sem þá var síldarsaltandi á
Siglufirði. Hún var að undir-
búa för sína til Bolungarvíkur.
Hún mætti til Bolungarvíkur,
til að deila kjörum með Bolvík-
ingum og þar stóð síðan heimili
hennar og eiginmanns hennar
næstu áratugina. Það var frá
fyrstu tíð rómað fyrir einstæða
gestrisni og þangað lögðu
margir leið sína, því að bæði
voru hjónin vinamörg og vin-
sæl og umsvifin mikil. María
var öllum ókunnug í Bolung-
arvík, þegar hún fluttist þang-
að, en hún var fljót að aðlagast
nýjum heimkynnum og fyrr en
varði var hún orðin þátttakandi
í leiklistarlífi Bolvíkinga og
fjölþættu félagsstarfi öðru. Það
var henni ekki að skapi að vera
hlutlaus áhorfandi. Hún vildi
alltaf vera virkur þátttakandi
og hélt gjarnan uppi fjörugum
umræðum um landsmál og
framfaramál landsbyggðarinn-
ar, þegar gesti bar að garði.
Skörp greind hennar gerði það
að verkum, að hún átti létt með
að láta til sín taka, svo að lítið
bar á. Við þessi þáttaskil minn-
ast áreiðanlega margir glaðra
stunda á heimili þeirra hjóna
með þakklátum huga, þó að
margir þeirra séu að vísu
horfnir yfir móðuna miklu.
María K. Haraldsdóttir varð
fljótlega mikill Bolvíkingur og
það var henni áreiðanlega ekki
sársaukalaust, þegar að því
kom að flytja þaðan. Í Bolung-
arvík hafði hún lifað sín beztu
ár og alið bónda sínum þrjú
elskuleg börn. Fyrst og síðast
var hún þó Skagfirðingur, og
þangað leitaði hugur hennar
löngum. Æskustöðvarnar á
Sauðárkróki voru henni alla tíð
ákaflega kærar, þó að gömlu
vinunum fækkaði seinustu ár-
in. Þar var komin ný kynslóð,
sem hún þekkti ekki. Við hjón-
in minnumst enn þá heimsókn-
arinnar til hennar á Krókinn
sumarið 1955.
Þá ók hún stolt með okkur
um sveitir Skagafjarðar, sagði
okkur frá ábúendum, sem hún
þekkti flesta. Hún gleymdi
heldur ekki að minna mig á
skagfirzkan uppruna minn. Það
var ógleymanleg ferð og lær-
dómsrík, sem lifir í minning-
unni.
María var sterkur persónu-
leiki og allt viðmót hennar
mótaði umhverfi hennar, hvar
sem hún fór. Það leið öllum vel
í návist hennar. Sumir sam-
ferðamenn týnast í minning-
unni eða í fjöldann, aðrir fylgja
okkur út lífsgönguna. Þess
vegna er gott að minnast henn-
ar og samvista við hana á lið-
inni tíð. Við ferðalok er okkur
þakklæti efst í huga fyrir órofa
tryggð og vináttu. Við Hulda
sendum börnum hennar og af-
komendum öllum einlægar
samúðarkveðjur. Vonandi mun
birtan frá ævi hennar fylgja
þeim og lýsa um ófarnar braut-
ir.
Jón Páll Halldórsson.
Það er komið að kveðju-
stund. Fallin er frá kær vin-
kona og góð sjálfstæðiskona,
María K. Haraldsdóttir. Við
sjálfstæðisfólk í Hafnarfirði
fengum að njóta hlýju hennar
og vinfengis eftir að hún flutti í
bæinn að vestan. Það var alltaf
gaman að hitta Maríu, jafnan
glæsileg og vel tilhöfð og ætíð
glaðvær og viðræðugóð. Það
var ljóst strax frá fyrstu kynn-
um að þar fór félagslynd kona
sem lá ekki á skoðunum sínum
og að traustari sjálfstæðiskonu
væri vart hægt að finna. Hún
var alla tíð trú lífsskoðun sinni
og hugsjónum og var alltaf
hvetjandi í garð okkar sem
tókumst á hendur störf fyrir
hönd flokksins. María kom síð-
ast í Sjálfstæðishúsið á Norð-
urbakkanum á kjördag í lok
október síðastliðins, hress og
kát eins og venjulega. Langri
og farsælli lífsgöngu hennar er
nú lokið og þakka ég af heilum
hug fyrir kynnin við hana. Því
fylgir söknuður að eiga ekki
von á að hitta hana aftur í
Sjálfstæðishúsinu, á förnum
vegi eða á púttvellinum við
Hrafnistu.
Börnum hennar, fjölskyldu
og ættingjum votta ég mína
dýpstu samúð en minningin um
trausta og góða konu mun lifa.
Fyrir hönd Sjálfstæðis-
flokksins í Hafnarfirði,
Rósa Guðbjarts-
dóttir oddviti.
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
SIGURÐUR JÓNSSON
bifreiðasmiður
frá Norðurgarði,
síðast til heimilis að
dvalarheimilinu Felli,
lést þriðjudaginn 27. desember á Landspítalanum, Fossvogi.
Útförin verður gerð frá Skeiðflatarkirkju laugardaginn 7. janúar
klukkan 13.
.
Hörður Sigurðsson, Anna Pálína Jónsdóttir,
Rúnar Sigurðsson, Hulda Eðvarðsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
GUÐBJARTUR ÞORLEIFSSON
gullsmiður,
Barðastöðum 79, Reykjavík,
lést 3. janúar. Útförin fer fram frá
Fíladelfíukirkjunni þriðjudaginn 10. janúar klukkan 13.
.
Guðrún Vibeka Bjarnadóttir,
Viðar Norðfjörð Guðbjartsson,
Þorleifur Guðbjartsson,
Bjarni Geir Guðbjartsson, Kristín Ósk Gestsdóttir,
Elín Guðbjartsdóttir, Marten Ingi Løvdahl,
Guðbjartur Guðbjartsson, Perchta Kazi Pata,
Signý Guðbjartsdóttir, Sigurður Örn Reynisson
og afabörn.
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir,
amma og langamma,
PÁLÍNA ÁGÚSTA JÓNSDÓTTIR,
Sólvöllum 1, Stokkseyri,
sem andaðist á Sjúkrahúsi Suðurlands að
morgni aðfangadags, verður jarðsungin frá
Stokkseyrarkirkju laugardaginn 7. janúar klukkan 13.
.
Kristinn Jón Reynir Kristinsson
og fjölskylda.
Elskulegur sambýlismaður minn, faðir og
fóstursonur,
SIGÞÓR GRÉTARSSON,
Garðarsbraut 81,
Húsavík,
sem lést af slysförum fimmtudaginn
22. desember, verður jarðsunginn
frá Húsavíkurkirkju laugardaginn 7. janúar klukkan 14.
.
Anita Henriksen,
Anna Sigríður Sigþórsdóttir,
Elísabet Anna Bjarnadóttir, Aðalgeir Egilsson.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og
amma,
INGIBJÖRG MAGNÚSDÓTTIR,
Imba frá Grund,
lést á Sólvöllum Eyrarbakka 1. janúar.
Útförin verður auglýst síðar.
.
Fjölskyldan.