Kiwanisfréttir - 01.12.1984, Page 4

Jólahugvekja
„Ljósið skín í myrkrinu“ (Jóh. 1.5).
En eru jól í vændum, hálíðin, sem engri
annarri er lík að fegurð og helgi, hátíðin,
sem kemur eins og vermandi bjartur geisli
og rýfur skammdeigsmyrkur huga og
heims. Hún er sem vin í eyðimörku vetrar-
myrkurs skjól hins minnsta smœlingja jafnt
sem hins voldugasta höfðingja. Hún lœtur
drauminn um guðsríki á jörð rœtast ár
hvert í nokkur dœgur.
Hvílíkum töfrum eru jólin gædd, að þau
fái valdið slíkri hugljómun, slíkum friði og
birtu, slíkri ást ogyndi? Ljósið var að koma
í heiminn og Ijósið skín í myrkrinu. í
upphafi Jóhannesar guðspjalls er sleginn
grunntónn þessarar miklu hátíðar lífs og
Ijóss.
Séu þeir sem miðaldra eru eða eldri
spurðir, hvað þeim sé minnisstæðast úr
jólahaldi bernskuára sinna munu margir
nefna Ijósadýrðina. Á jólahátíðinni voru öll
þau Ijós tendruð, sem tiltœk voru á
heimi/um landsmanna. Bjart varð að vera í
hverju herbergi og horni, og mikil voru
viðbrigðin. Enginn gat hugsað sér jól, án
þess að þeim fylgdi birta og Ijós hið ytra.
Og öll litlu Ijósin voru tendruð honum til
heiðurs, er fæddist í Betlehem austur og
sem Jóhannes á við, er hann talar um Ijósið,
sem skín í myrkrinu. Himnesku Ijósi sky/di
fagnað með öllum tiltœkjum jarðneskum
Ijósum.
Já, jólin eru umfram allt hátíð /jóssins.
Ljósi er fangað á tvennan hátt í ríki
náttúrunnar og íheimi andans. Aðeðlisfari
og upplagi er maðurinn Ijóssækinn, en á
hinn bóginn myrkfæ/inn. Ein dýpsta þrá
mannshugans beinist að Ijósinu. í endur-
minningabók er greint fráþví, hversu mjög
heimskautafarar, er þraukað höfðu af ein-
semd og myrkur langra vetrarnótta, þráðu
sólina og Ijósið. Því meirisem bjarmi aftur-
eldingarinnar hækkaði á húmni, þeim mun
meiri varð eftirvænting þeirra og Ijósþrá.
Og þegar rauðgulur só/argeisli skaust
síðan dag einn upp yfir hjarnbreiðurnar, þá
upphófust mikil gleðilæti og sterkur
fögnuður læsti sig um heimskautafarana.
Hér er lýst hugrenningum þeirra, er
myrkurgöngu ganga og þrá Ijósið heitara
en allt annað. Og þessa þrá skiljum við
Islendingar vel. Vegna hnattstöðu landsins
höfum við orðið að búa við langan vetur og
mikið skammdegismyrkur. Lengst af var
þjóðin of fátæk, of umkomulaus til þes að
geta lýst upp vistarverur sínar um vetrar-
4
K-FRÉTTIR