Kiwanisfréttir - 01.12.1984, Blaðsíða 17

jafnfætis þeim erlendu. Mig langar sérstak-
lega að segja frá frábærum árangir Jónasar
Oskarssonar, sem er á þrítugsaldri, og
einfættur, en hann keppti í sundi. Hann setti
heimsmet og Olympíumet í undanúrslitum á
leikunum í New York, en varð að sætta sig við
annað sætið í úrslitunum. Sigurvegarinn þá
bætti heims og Olympíumet Jónasar um
nokkrar sekúndur og ég er sannfærður um, að
ef Jónas hefði haft meiri reynslu í keppni
erlendis hefði hann unnið.
Mig langar að reyna að útskýra hversu
íþróttastarfið er mikils virði fyrir hina fötluðu.
Ung stúlka, sem var svo mikið inn í sér, að hún
gat varla sagt nafnið sitt og hafið litla
hreyfigetu, fór að æfa sund fyrir aðeins hálfu
öðru ári. Hún fór og keppti á Olympíuleikun-
um og gekk ágætlega. Þar var hún lífsglöð og
hress og talaði lýtalaust, jafnt ensku sem
norsku við aðra Olympíufara."
- Hvernig er íþróttastarf fatlaðra fjármagn-
að?
„Við reiknum með að fá fjárveitingar beint
af fjárframlögum ríkisins á næsta ári, en ekki í
gegnum íþróttasamband íslands eins og
önnur sérsambönd. Fjárhæðin er áætluð um
kr. 1.100.000, sem er um það bil helmingur af
fjárþörfinni en auk þess njótum við ýmissa
styrkja úr styrktarsjóðum hinna mörgu
þjónustuklúbba og erum við mjög þakklát
fyrir þá.“
- Er hugsanlegt að þjónustuklúbbar úr
mörgum hreyfingum geti tekið sig saman og
unnið að verkefnum fyrir íþróttastarf fatlaðra?
„Já, tvímælalaust og það þarf ekkiendilega
að vera í formi peninga, alveg eins einhvers
konar uppbyggingu og vinnu við mót og
fleira. Besta dæmið um þetta er, að
Lionsklúbburinn Hængur á Akureyri tekur
að sér að halda Hængsmót árlega á Akureyri.
Þar vinna félagarnir allir sem einn við að
undirbúa mótið og annast framkvæmd þess.“
Olafur sagði, að allar hefðbundnar greinar
frjálsra íþrótta, auk þess sund, Boccia og
bogfimi væru stundaðar af fötluðum. Hann
sagði ennfremur: „Erlendis keppa fatlaðir
meðal annars í körfubolta í hjólastólum, sem
er mjög spennandi og áhugaverð íþrótt.
Einnig stunda fatlaðir erlendis kappakstur í
hjólastólum og ég hef mikinn áhuga á að
koma því á hér á íslandi, en til þess þurfum við
sérstaklega smíðaða hjólastóla, sem ekki eru
til hérlendis. Við vonumst til þess að ekki verði
langt þangað til að slíkir stólar verði fyrir
hendi, enda yrði sú keppnisgrein til þess að
vekja enn meiri áhuga.“
Aðspurður um alþjóðasamskipti sagði
Ólafur: „Fljótlega á næsta ári verður haldin
alþjóðleg ráðstefna í Sviss fyrir fatlaða til
kynningar á vetraríþróttum og í framhaldi af
því verður keppni fatlaðra í vetraríþróttum,
svo sem á skíðum, skautum og sleðum.
Kiwanisklúbbur í Sviss stendur að þessari
keppni og gefur verðlaun.“ Hverskonar
útivist, þjálfun líkama og hugar er hverjum
manni nauðsyn og ekki síst fötluðum. Þess
vegna verður að leggja mikla áherslu á að gefa
fötluðum tækifæri og aðstöðu til íþróttaiðk-
unar.
Ólafur var í lokin spurður, hvað væri helst á
döfinni hjá þeim núna. Hann sagði: „Barna-
og unglingamót í Finnlandi og Olympíuleikar
þroskaheftra í Madrid á Spáni eru á dagskrá,
en ég vil geta þess að Islendingar eru hvað
lengst komnir í íþróttum þroskaheftra á
Norðurlöndum. Finnar eru til að mynda ekki
með neitt slíkt starf og mjög lítið er um það í
Danmörku. Þá vil ég geta þess að lokum, að
það er mjög ánægjulegt að starfa með
fötluðum. Þetta er hressilegt og skemmtilegt
fólk. Þá vil ég nota tækifærið og þakka öllum
þeim þjónustu klúbbum og einstaklingum,
sem stutt hafa þetta starf.“
M.G.P.
K-FRÉTTIR
17