Kiwanisfréttir - 01.12.1996, Page 9

IÐ DYRNAR
"Á }Á íff stínÁ víi
Áyrndr kny á"
(OPINB. JOH. 3.,20)
Þetta segir Jesús Kristur í okkar
helgu bók. Þessi orð hans eru ekki
jólatexti. En þau minna okkur á
jólin, af því að þau segja okkur, að
Jesús sé kominn til mannanna. Hann
knýr á dyr hjarta þíns og biður þess
að fá að komast þar inn. Þar vill
hann undirbúa hina sönnu jólahátíð.
Frá því hefur verið sagt, að þegar
Vilhjálmur 2. Þýskalandskeisari
kom eitt sinn í heimsókn til Jerúsal-
em, þá hafi soldáninn þar í borg sent
vagn á móti honum til þess að flytja
hinn tigna gest síðasta spölinn. En
þegar til átti að taka kom í ljós, að
vagninn var svo stór og fyrirferða-
rmikill, að hann komst ekki í gegn-
um hin þröngu, sögufrægu borgar-
hlið. Nú voru góð ráð dýr, og varð
niðurstaðan sú, að soldáninn skipaði
svo fyrir, að hluti borgarmúranna
skyldi rifinn niður, svo hliðið yrði
nógu breitt, og nýr vegur lagður, til
þess að keisarinn kæmist hindrunar-
laust inn í hina helgu borg.
„Sjá, ég stend við dyrnar og kný
á,“ segir konungurinn Kristur. Þegar
hann kemur og óskar eftir inngöngu
í hjörtu okkar jarðarbarna þá kemur
hann, því miður, oftast að luktum
dyrum. Það eru aðeins litlu börnin,
sem ekki geta lokað hann úti. Allir
aðrir geta lokað dyrum hjarta síns
fyrir hinum almáttka. Þeir loka með
löngun sinni til að syndga, með
óbeit sinni á því að leyfa honum að
hreinsa hjartað og upplýsa það, með
stærilæti sínu, sjálfsréttlætingu og
þrjósku við að gera vilja Guðs
virkan í lífi sínu.
Þess vegna verður að greiða
Drottni veg. Ekki af því að hann sé
svo stór og fyrirferðarmikill, heldur
af því að hjartarúm okkar er svo
lítið, þar er svo yfirfullt af ýmsu
öðru, sem alls ekki ætti að eiga þar
heima.
Það er heilög trú, sem opnar
Drottni leiðina að hjarta þínu. Guðs
góði, heilagi andi ryður veginn
þangað. En hann fer ekki neina að
múrnum, sem umlykur hjartað.
Hann slævir andstöðu þína og brýtur
niður stærilæti þitt, svo að þú finnur
vanmátt þinn og þörf á frelsara. Að
lokum er aðeins um þína eigin vilja-
ákvörðun að ræða. Viltu hætta and-
stöðu þinni við Drottinn, opna
dyrnar fyrir frelsara þínum, þegar
hann kemur og knýr á?
Hann vill eiga sitt ríki í hjarta
þínu. Hann vill hafa frjálsan og
daglegan aðgang að öllunt vistar-
verum og afkimum þess. Hann vill
hafa áhrif á og móta hugmyndir þín-
ar, langanir og þrár, hugsanir þínar
og viljastefnu alla. En hann ryðst
aldrei inn. Hann stendur kyrr við
dyrnar og knýr á. Að utanverðu á
hurðinni er ekkert handfang, taktu
eftir því. Það er að innanverðu, þín
megin. Viltu þá ekki Ijúka upp fyrir
honum? Ef þú gerir það, þá hefir
aðventan öðlast þann tilgang, sem
henni er ætlaður: Að veita þeim.
sem þannig tekur á móti jólagestin-
uin góða, varanlega lífsgæfu. Þá
mætir þú jólunum á þeirra eigin vegi
og bæn þín til hans, sem á jólunum
fæddist, jólabarnsins blessaða og
góða, Jesú Krists, finnur sér farveg í
þessum orðum skáldsins:
„O, gefmér kraft að grœðafáein sár,
°g gjörðu bjart og hreint í sálu minni,
svo verði hún kristalstœr sem barnsins tár
og tindri í henni Ijómi afhátign þinni.
0, gef mér barnsins glaðan jólalmg,
við geisla Ijósadýrðar vœrt er sofnar.
Þá hefur sál mín sig til þín á flug,
og sérhvert ský á himni mínum rofnar. ”
Þegar slíkrar jólabænar er beðið,
þá verður bjart í sinni og sál við
ljósið hans, sem á hjartadyrnar knýr.
Mætti það undur trúarinnar verða
veruleiki á hverju heimili og í
hverju hjarta á þeim jólum, sem nú
fara í hönd.
Þá átt þú, með Jesú, og í hans
nafni: Gleðileg jól.
Björn Jónsson
KIWANISFRÉTTIR
9