Alþýðublaðið - 16.01.1925, Blaðsíða 3

S.LÍ>SSti#LAÖiB
Aadrfkt sendibréf.
(Prh.)
Ea »stormhugi stjórnmála-
mannsins< í Bréfl til L4ru lœtur
sér ekki lynda aö lýsa öflunum,
sem beijast, og hinu glæsilega
ástandi, þegar sigur framsóknar-
innar er fenginn og markmiöi
jafnaöa'stefnunnar naö. Þótt hann
viti, að það »tekur aldir og eilífðir
að kenna þeim stafróf frjálsrar
hugsunarc, hinum »fáfróðu og
lítilsigldu sálum<, sem »móka í
fjötrum vanans<, þá lætur hann
ekki bugast- >máttur mannvinar-
ins< í honum veitir honum að
bera fram með >huvrekki hins hrein-
skilna< »aðfinslur alvörumánnsins<
við þá, sem láta sór nægja að
skreyta bústaði afturhaldsins með
fánum framsóknarinnar og »gorta
digurbarkalega af íslenzkri »bænda-
menningu<< og »hafa »endurtekn-
ingar sögunnar< fyrir fleipur var-
anna, en hafa ekki gert þær að
lærdómi hiartans<. Bann dregur
upp í XXVÍII. kafla fyrir bændum
og bualiði voðann, sem í þessu
liggur fyrir bændur landsins, til
þess að reyna að >vehja< þá »til
þess að vilja fræðast unu jafn-
aðarstefnuna, og »átölur umbóta-
mannsins< dynja vægðarlaust eins
og leiðislög jefsiguðs yflr þröngsýnt
afturhaldsliðið í kaflanum um við-
skiíti Alþn gis og höfundar um
vísindastarf hans og lýsingunni þar
á tveimur alþingismönnum, sem
eru eins konar úrtök úr meiri
hluta þingsins og »lifandi eftirmynd
gluggalausrar sveitabaðstofu með
hóstandi sveitarómaga í flatsæng
á skítugu gólfl< (XXVII).
Höfundur Brófs til Láru lætur
ekki sitja við umvöndunina eina,
aðfinslur og átölur. Hann fræðir
einnig lýðinn. Hann rekur með
sannsögulfgum dæmum, hvernig
auðvald og afturhald hafa dregið
andlegar stefnur ofan í svað hags-
muna sinna, sýnir með dæmi
katólsku kirkjunnar, hversu auð-
valdið heflr gert kirkjuna, »brúði
Krists<, að ambátt sinni, sem nú
hjarir »á því að leigja sig auði og
völdum, hata önnur trúarbrögð
og hræða fólk með þeirri hroka-
fullu villukenningu, að einungis
gegn um sig liggi leiðin til »eilífr-
ar sáluhjálpar<.< Og hann varar
þá stefnu, sem hann fylgir, guð-
spekina, við hættunni, því að hann
telur hana »þroskaðri viðleitni til
andlegs iífs en allar aðrar heim-
speki- og trúar-hreyfingar<, honum
kunnar, og honum svíður »það að
sama skapi sárar, ef það á fyrir
henni að liggja að feta í fótspor
K. F. U. M. og Rockefellers < En
fræðsla hans fjallar um fleira en
þetta. í XXXI. kaflanum er bezta
greinargerð, sem á íslenzku eða
MálniapF'Vörur.
Höfum nýíega fenglð
Bíla-lakk í ýmsnm litnm.
Einnlg afbragðsgóðar teg-
undlr aí glærum vagna-
og bíla-lökkum.
Hf. rafmf. Hiti & L jðs,
Langavegi 20 B. — Síml 830.
Hnífur & Skœri
tekur að sér brýnslu á eggjárn-
um og skautum, skerpir sagir.
Afgreiðsla kl. 3—7 e. h.
Laugavegl 20 (portlð).
jafnvel nokkru máli heflr komið
um ágreininginn milli jafnaðar-
mannaflokkanna og þjóðfélagsbylt-
inguna, sem auðvaldsblöðin hór
hafa eytt ógrynnum af orku pen*
ingum, pappír og prentsvertu til
að villa fólki sjónir um. Þar er
sýnt, hvernig það er komið undir
íramferði auðvaldsins, hvort jafn-
aðarmönnum tekst að koma hug-
sjónum sínum í framkvæmd með
umbótum smátt og smátt, eða
þeir verða neyddir til að skifta
um skipulag með valdi í einu
vetfangi. í snjöllum spádómi um
ástand, sem leiðir til byltingar og
Edgar Rico Burroughs: Vilt! Tarsan.
Á við 0g dreif lágu bein dýra og á meðal þeirra
nokkrar höfuðskeljar manna. Tarzan hleypti brúnum.
„Mannæta," tautaði hann, „og hér hefir hún búið lengi
að þvi, er virðist. I kvöld tekur Tarzan bælið af mann-
ætunni, og Númi má öskra utan dyra i nótt.“
Apamaðurinn hafði gengið um gjána og athugað um-
horfið. Hann stóð nú skamt frá trénu og bjóst til þess
að halda aftur út 1 göngin til þess að velta steini fyrir
ytra opið, svo að hann hefði frið i göngunum nætur-
sakir. En hann stanzaði skyndilega, er þefur barst að
nösum lians inn um göngin. A sama augnabliki kom
höfuö stæröarijóns og dökkur makki i ljós i munnanum.
Það gióði i gulgrænar glyrnurnar, kringlóttar og star-
andi. Lágt urr kom úr barka Núma. Hann bretti grön-
um, og skein i gular vigtennurnar.
„Hýenu-bróðir!" æpti Tarzan. Hann reiddist þvi, að
Númi gerði honum ónæði og spilti fyrir honum þægi-
legum draumi. „Ég er Tarzan apabróðir, konungur
skógarins. Hér ligg ég i nótt. — Farðu!“
En Númi fór hvergi. Hann rak upp ógurlegt öskur
og færi sig feti nær. Apamaðurinn kastaði steini á trýni
haus. Það er ilt að átta sig á l'jónúm. Vel gat verið, að
þetta legði niður skottið við fyrsta andstöðuvott; —
Tarzan hafðí leikið mörg ljón þannig. Steinninn hæfði
ljónið beint á trýníð. I stað þess að hræðast fyltist það
pgurlegri bræði*
Skottið spertist beint upp i loftið, og öskrandi réðst
ljónið á Tarzan. Hann slapp við illan leik upp i tréð,
og þar húkti hann og kastaði ónotum að konungi dýr-
anna, er gekk öskrandi hring eftir hring kringum tréð.
Það bætti eigi úr skák, að hellidemba var komin.
Tarzan var gramur, en hann barðist aldrei við ljón,
nema nauðsyn krefði, og að' sinni vildi hann eigi hætta
á svo ójafnan leik. ’ Hann sat þvi kyr i trénu. Númi
hélt áfram hringsóli sinu. Rigningin magnaöist.
£oiumúuÍ8taávitrpid ættu aliir að kaupa.
Fæ^t á aftjraiðslu Alþýðublaðsins og víðar.
mmmmmmmmmmmmmmmmmm
Tll skemtllestups
þurfa allir að kaupa >Tarzan og glmsteinar
Opar-boraai*< og >Skóaarsögur- af Tarzan<
með 19 myndum. — Fyrstu sögurnar enn fáanlegar.