Alþýðublaðið - 20.01.1925, Blaðsíða 4

?
„Templarar" - Hofverjar.
AlHr þeir, er nnna íslenzkri
tungu, ættu að gera tér far um
að varna því, að fldrl erlend orð
nái að festa hér rætur en nauð-
syn kreíur. Þjóðin verður skiln-
ingssljó, er ti! lengdar lætur, ©f
hún venur sig á að nota Ijöfda
orða, er flytja eigi með sér
skýra hagmynd. Eriend orð
skllur fjöldinn eigi nema til
hálfs eða naumast það. Dæmi
þess er orðið >Templar«. O/ð
þetta er erlent og óþarft. Fæstlr
vita, af hvcrju orðið er dregið,
nema þeir, er numið hafa er-
iendar tungur. >Tempiarar< eru
menn, er kenna sig við >tempsl<,
er vér nú nelnum musteri. Fyrir
því hafa og >templarar< verið
kaiiaðir >musterismenn<. Musteri
hét i fornöld hof og haltir enn
á vönduðu máii. Bæri þsð vott
um þjóðrækni, ef >Templarar<
þýddu heiti sitt á fslenzku og
köliuðu sig >Hofvérja<. Þýðing
sú á heiti þeirra er rétt og auk
þess bæðl forn og iögur.
S Kr. I.
Ekki aldanða.
Mörgum htfir vlrzt heidur
dauft yfir gæzlu réttar og laga
á ýmsum svlðum hér f iandi og
sumir jafnvel haft við orð, að
engu væri líkara en að réttvísin
værl dauð úr öllum æðum þjóð-
félagsins. Hafa þeir bent á
mildina við banniagabrjótana,
selniætið við rannsókn innlecdra
landhelgisbrota, er ekki sízt af-
skiftaleyslð og yfirhylminguna
við. Krossaneas-glæframanninn
norska.
Það má þvi gieðja menn að
sjá merki þess, að réttvfsin sé
ekki alveg aldauða. >Vörður<,
sém gefinn er út af miðstjórn
Ihalduflokkslns, segir írá þvf
nýiega, að einhverjir séu svo
rfkuiega gæddlr >framtakssemi
eiastaklingsins<, að þelr geti
ekki stiit sig um að ráðatafa
>Verðl< eftir sfnu höfði, og hofi
>kotnist upp um Tíma-maon, að
hann hefir faisað fjöida undir-
'ALí»¥6tíÍLAÖlÖ
undirskrifta undir nppsögn á
>Verði << Sé nú sýslumaður einn
að rannsaka málið, og munl
sökudóigur verða látlnn sæta
>þeirri hegnlngu fyrir athæfi sitt,
sem iög ákveða, og eins aðxir
þelr, sem uppvfsir verða að
glæpsamiegu framferði til þess
að hindra framgang og útbreiðsiu
>Varðar«.
Þarna sjá menn, hvort fétt-
vfsin er aidauða í landinu. I
blaði miðstjórnar Ihaidsflokksins,
sem stendur undir rfkisstjórnlnnl,
er þvf skllmerkiiega iýst yfír
að til sé þó eln tegund af
>glæpsamlegu framferðU, sem
ekki verði látlð óhegnt að lög-
um, og það er að — >hlndra
viðgang og útbreiðslu >Varðar<<.
JEitt er betra en ekkert og
jafuvel, þótt ekki sýnist skifta
ógurlega m'klu fyrir hag þjóðar-
innar eins og það, hvort flelrl
en fáeinir iesa >Vörð<, en auð-
vitað skiftir það auðvaldið miklu,
og það skýrir þessa óvanalegu
viðkvæmni réttvísinnar.
Leggbiti.
Freisting dansins.
Enskur blaöamaöur, Lincoln
Springfleld, segir í nýlega útkomn-
um endurminningum sínum spaugi-
lega smásögu af hinu fræga frsk-
enska leikritaskáldi, Bernhard
Shaw.
Bernhard Shaw var einu sinni
seint um kvöld á leið heim Ur
Alhambra-leikhúsinu, þar sem
hann hafði orðifi fjarskalega hrif-
inn af tásveiflum dansmeyjarinnar
Yncentis. Þegar hann kom á
Fitzroy Square, var torgið alveg
autt, og honum þótti það svo
fyiir'taksgott daDBsvið, að hann gat
ekki staðist að reyna ekki nokkrar
tásveiflur að hætti Vincentis.
fað reyndist að vera afarerfitt.
Fjórtán sinnum í röð valt hann
um koll. í fimmtánda sinnið var
horum hjálpað af lögregluþjöni,
sem tók í hálsmálið á fötum hans
og spurði:
>Hvað eruð þér að gera hór,
maður? Ég hefl staðið flmm sfð-
ustu mínúturnar og horft á yður.<
Bernhard Shaw skýrði málið af
„Lagarfoss"
fer frá Kaupmannahö n 5. febr.
um Hnli og Leitii. F@rmir til
Reyk,Javíkur osí ^estíiarða.
Dögleg stúika getur ferrgið
vist nú þegar eða ]. febmar,
Gott kaup A. v. á.
Nokkur stykki af barna-vetrar-
búfum verða seid fydr háifvirði
í Nýja bszwnnm á Laugavegi 19.
Stúika óskast til inniverka 1.
febr. Fermdur unglingur gæti
kornið til greina. Uppl. gefnar á
Njalsgötu 22 niðri.
mikilli mælsku og eldmóði. Lög-
regluþjónninn þagði stundarkorn.
Síðan mælti hann:
>Fyrirgeflð þór, en viijið þér
ekki halda á hjáiminum mínum,
meðan óg reyni. Betta lítur ekki
út fyrir að vera svo erfltt.<
Augabragði síðar féll hann á
nasirnar.
>Frakkinn flæktist fyrir mér<,
sagði hann til skýringar.
þeir hengdu nú báðir frakkana
sína á ljóskersstólpa og héldu siðan
áfram við tásveiflurnar, þangað
til lögreglueftirlitsmaftur kom á
sjónarsviðið og spurði iögreglu-
þjóninn, hvoit hann gegndi svona
skyldu sinni.
>Ég játa, að þetta er ekki beint
skylda mín<, svaraði lögregluþjónn-
inn, >en óg skal veðja hálfu ster-
lingspundi um, að þét getið ekki
staðið þessar táaveiflur betur en
við.<
Eftirlitsmaðurinn stóðst ekkí
freistinguna. Bernhaid Shaw snar-
sveiflaðist í kring og fór prýftilega
fram. Beir hóldu áfram, og um
uóttina bættust í hóp þessara
þriggja dansenda btófberi ogmjólk
urpóstur, sem til allrar ógæfu fót-
brotnsði, svo að télagar hans þrir
urðu að flytja hann í sjúkrahús,
en lögregluþjónnÍDn hvarf afrur til
skyldu sinnar. >Arb <
Hitstjóri og ábyrgðarmaðuri
Hallbjörn Haltdórggon,
Prentsm. Hallgrims Benediktssonar
BergstAðMtrsstS 29,