Alþýðublaðið - 22.01.1925, Blaðsíða 3

ÁLÞH&UMlÁ&m
ýs<r hnnni fi lel? til bj t :i
framtíðar, þar sern ekki ber á
líí hennar skugga þann, sem
leggur ai; fátækt hennar,
í>anna kyndll þarf að tendra,
og það gerlr eng;nn nema aíþýð-
an sjáíf. Aiþýðan heldur uppi
með vionu sinni 61lu lífi þjóðar-
ianar, og með henni hefir hún
komið npp mörgurn stórfy -irtækj-
um handa öðrum. Hanni ætti því
ekki að verða œikið ryrir því að
koma upp elnu smáfycirtækl
handa sjálíri sér, ef hún viil
k»pp á ieggjs. Að vísu er hún
mjög bundtn að kröftum í þágu
annára en et hver einstakur
gerir sitt með því að leggja
dálítinn sVerf tii fyrirtækisins,
þá satnast, þegar saman kemur
frá mörgum. A þýðan er mann-
mörg, og ^marpar hendur vinna
létt vsrk< er eitt af þeim ; p k-
mælum, sem alþýð n hefir hug að
sér að lífsrejjiu yfir vinnu siuni.
M'-rgir alþýðumenn hata þegar
heitlð þessu máli fuilu iyigi sínu
og stuðningl, og nú kalla þeir
með nefndinni tll annsrar alþýðu
um sð gar.gá í hópinn og hjálp \
tii að koma þessu alþýðuíyrir-
tæki á fót og vænta þess, að
allir alþýðumenn þessa 1 nds taki
nú sem oft áður fastlega höndum
saman og leggi hver eítir sinni
getu fram það, sem þarf til þess,
að hugsjón þessa nauðsynja-
fyrirtækis alþýðu getl sem aiíra
fyr^t orðið að áþrelfaniegum
veruleika, — sýniiegu tákni þess
og íyrirboða, að alþýðan vilji
ha d uppl andlegu sjálfstæði
sínu þrátt fyrir efnaiegar þreng-
ingar og sé þess megnug að
gera hugsjónir sínar að veruleika.
h
Jaiistrigningar"
Aumingja >Moggi< er hálfleiður
y.fir vinsældum >Haustrignínga<,
— >ritstjórarnir< ekki beinlínis
ánægðir með eigin mynd sína, en
ekki eiga höfundarnir sök á þrí,
hve a ment er getið. íeir bera
auðvit«ð þar niður, sem efnið er
mest. Ef >Mogga< >ritstjórarnir<
sendu á grasafjall, myndu þeir
auðvitað vilja, að tínt væri þar,
sem mest væri af grösunum.
fví líkt, og ekkeit annað hafa
höfundar >Haustrigninga< gert.Peir
vildu fá >fjólur< og tíndu þær þar,
sem mest var af þéim. Fram hjá
þessu gengur >Moggi<, — lætur
sem íér sé sama um sig, en vill
snúa >ergelsinu< í þá átt, • sem
hann Jbyggur að helzt muni hægt
að vinna á. >Moggi< hygst sem
só að gera annan þátt óvinsælan,
— talar með ósköp sakleysislegum
svip um »tilfinningamál< í þeirri
von, að takast megi að leiða at-
30 aufa smásögurnar fást
enn þá frá byrjun á Lauíásvegi
15 — Opið 4—7 siðdegis.
Skyr nýtt og gott ódýrast í
verzl. Símonar Jónssonár Grett-
isgötu 28.
hyglina frá sór, og þá um leið
gera leikinn óvinsælan á annara
kostnað. En það mun sannast, að
>ekki fengu íáðið miklu ritstjór-
arnir þeir<. Fólk mun streyma í
leikhúsið til að horfa á >Haust-
rigningar<. Við þaö fæst heilsu-
samlegur hlátur, því að nóg er af
hnittnum og sprenghlægilegum
setningum og skemtilegum vísum,
og auk þess er af flestum leik-
endum fremur vel leikið.
Allir, sem geta, þurfa að hlæja,
þegar íæri gefst, og dálítiö er
gaman að sjá, á hvers kostnað
menn hlæja hjartanlegast. I.
Næturlæknir er f nótt Jón
Kristjánsson Mlðstræti 3, sími
686.
Níels P. Dungal hefir lækna-
deild háskólans bent á til að
taká við dósentsembættinu í
læknisfræði, sem Guðmundur
Thoroddsen hefir gegnt.
Edgar Eice Burroughs: Vilti Tarzan.
Surtur stóð á fœtur og fór í sveig inn í búðirnar.
Oft urðu þeir að fela sig, meðan liermenn fóru hjá, en
loksins lcomu þeir að stórum hlaða af lieýpokum. Þaðan
benti surtur Tarzan á tvilyft liús skamt frá.
, „Höfuðstöðvarnar," sagði hann. „Lengra kemstu ekki
óséður. Hér eru margir hermenn."
Tarzan sá, að hann kornst ekki lengra með svertingj-
anum. Hann snéri sór við óg liorfði um stund á surt,
eins og hann liugsaði sig um, hvað hann ætti að gera
við hann.
„Þú lijálpaðir til þess að krossfesta Wasimbu," mælti
hann lágum, en ógurlegum rómi.
Surtur titraði. Hann kiknaði i hnjánum. „Hann skipaði
okkur að gera það.“
„Hver skipaði?" spurði Tarzan.
„Goss undirherforingi," svaraði hermaðurinu. „Hann er
hór lika.“
„Ég mun hitta liann,“ tautaði Tarzan illilega. „Þú
hjálpaðir til þess að krossfesta Wasimbu. Þú hlóst að
þjáningum hans.“
Surtur slcjögraði. Það var, sem hann læsi dauðadóm
sinn i ásökuninni. Tarzan þreif aftur um háls mannsiiis
orðalaust. Hann gaf ekki hljóð frá sér. Vöðvar tröllsins
þöndust. Handleggirnir sveifluðust upp og’ aftur. Surtur
fylgdi með eitt, tvö, þrjú skifti; svo var honum varpað
burtu, og Tarzan hólt áleiðis til höfuðstöðva Krauts
hershöfðingja.
Tarzan skreið eins 0g höggormur áleiðis. Varðmaður
einn var á vegi hans að húsinu. Þegar sá leit þangað,
er Tarzan var, lagði apamaðurinn sig flatan og
hreyfðist eigi, en færði sig svo um set, jafnskjótt og
vörðurinn leit i aöra átt. Loksins komst hann i stökk-
færi. Hann beiö, unz maðurinn snéri baki við honum;
þá spratt hann upp og stökk hljóðlega á vörðinn. Um-
skiftin voru snögg og eigi hávær. Maðurinn var úr
sögunni.
Ljós var á neðri hæð hússins. Tarzan sá um gluggana
inn i stórt framherbergi og litið herbergi innar af.
Margir foringjar voru i framherberginu. Sumir gengu
masandi um gólf; aðrir sátu skrifandi við borð. Tarzan
heyrði mál manna greinilega, þvi að gluggar voru
HB2HHESHHHHHHHHEHHH3H
Til skemtiiesturs
þurfa allir að kaupa >Tarzan og gimsfeinar>
Qpar«borgar< og »Skógarsðgur af Tarzan<
■
með 12 myndum. — Fyrstu sögurnar evm fáanlegar.