Morgunblaðið - 28.04.2017, Síða 25

MINNINGAR 25
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 28. APRÍL 2017
góðu víni eða betra viskí, að ekki
sé talað um fjölda mannfagnaða
þar sem Freddi lék við hvern sinn
fingur með gítarinn í hönd og
leiddi söng langt fram á nótt.
Freddi var í raun og sann hrókur
alls fagnaðar. Þó að ævi hans hafi
verið allt of stutt þá skilur hann
eftir hjá okkur fleiri góðar og
skemmtilegar minningar en
mörgum endist löng ævi til að
skapa. Hann glímdi við erfið veik-
indi af einstöku æðruleysi og já-
kvæðni, rétt eins og einkenndi
allt hans líf.
Kæri vinur, við kveðjum þig
með söknuði og trega í hjarta.
Elsku Berglind, Freyr, Ari og
Sólveig Birna. Megi góður Guð
og allar góðar vættir styrkja ykk-
ur og styðja í sorginni. Minning-
arnar eru grunnur að veginum
fram á við.
Margrét Vala og Sæmundur
(Magga Vala og Sæmi).
Veturinn er búinn að vera
langur og dimmur. Nú þegar
sumarið minnir á sig, er komið að
kveðjustund.
Allt of oft birtist dauðinn okk-
ur óvænt, er miskunnarlaus og
skilur eftir sig djúp og illlækn-
anleg sár. En dauðinn á sér einn-
ig aðra hlið, bjarta og líknandi.
Þannig vil ég trúa að hann hafi
birst Friðfinni eftir löng og erfið
veikindi.
„Ég hefði líka sektað þig fyrir
of hraðan akstur,“ sagði hún
snaggaralega fyrir 25 árum. Hún
þá lögfræðingur hjá sýslumann-
inum á Húsavík, ég laganemi. Í
sekúndubrot velti ég fyrir mér
hvort ég ætti að vera örlítið
smeyk við hana, en sá strax að
hún var snilldarmannvera. Þann-
ig lágu leiðir okkar Berglindar
saman og strax í kjölfarið fylgdi
Freddi. Þau voru í mínum huga
ein heild.
Lífsglaður, hjartahlýr, sagna-
maður, velviljaður, hreinskipt-
inn, fróðleiksfús. Ávallt glaður og
til í smá sprell. Mikill fjölskyldu-
maður og endalaust stoltur af
börnunum. Hann tók verkefni sín
alvarlega og sinnti þeim af alúð
en tók sjálfan sig ekki eins alvar-
lega. En þrátt fyrir glettnina og
hlýjuna þá var alltaf stutt í rök-
ræður um allt milli himins og
jarðar. Maður kom aldrei að tóm-
um kofunum hjá Fredda. Sagna-
maður mikill, gat endalaust sagt
skemmtilegar sögur. Hann var
sterkur persónuleiki, hreinskipt-
inn og fylgdi hugsjónum sínum.
Vel lesinn og krufði málin áður en
hann felldi dóma. Freddi kom til
dyranna eins og hann var klædd-
ur, það var ekki hans stíll að
koma aftan að fólki. Þrátt fyrir
það var hann nærgætinn og tók
oftar en ekki málstað þeirra sem
minna máttu sín.
Ég minnist Fredda með gítar-
inn í hönd, alltaf miðdepillinn í
stuðinu. Þannig var hann í 30 ára
afmæli mínu og í afmæli pabba
nokkrum árum síðar. Honum var
einkar lagið að dreifa gleði í
kringum sig. Freddi setti sann-
arlega lit á bæjarlífið á Húsavík
þau ár sem þau bjuggu þar. Auk
þess að vera framkvæmdastjóri
Heilbrigðisstofnunar Þingeyinga
þá starfaði hann m.a. ötullega
með leikfélaginu og var í bæjar-
stjórn.
Freddi var einn sá lífsglaðasti
maður sem ég hef kynnst. Það er
því sárara en ella að hann fái ekki
að fylgja ungum börnum til full-
orðinsára. Ég heimsótti þau
hjónin skömmu fyrir andlát hans.
Við ræddum hin ýmsu málefni og
stutt var í sögur með gleðilegu
ívafi. Hann hélt reisn og karakter
fram á síðustu stundu.
Það var í anda Fredda að
gleðjast yfir lífinu og horfa fram
á veginn. Þannig tel ég að hann
vilji að sínir nánustu lifi og minn-
ist hans. Því eiga þessi orð svo vel
við nú þegar komið er að kveðju-
stund.
Þótt ég sé látinn, harmið mig ekki með
tárum, hugsið ekki um dauðann með
harmi eða ótta.
Ég er svo nærri, að hvert eitt tár ykkar
snertir mig og kvelur, þótt látinn mig
haldið.
En þegar þið hlæið og syngið með
glöðum hug, lyftist sál mín upp í mót til
ljóssins.
Verið glöð og þakklát fyrir allt sem lífið
gefur og ég, þótt látinn sé, tek þátt í
gleði ykkar yfir lífinu.
(höf. óþekktur)
Elsku Berglind, Freyr, Ari og
Sólveig Birna. Vegur sorgarinnar
er vissulega langur og strangur,
en hvorki ófær né endalaus. Ég
sendi ykkur, foreldrum, bræðr-
um og öðrum ástvinum Friðfinns
mínar innilegustu samúðarkveðj-
ur.
Heiðrún Jónsdóttir.
Hvað er hægt að segja þegar
kveðja á vin?
Takk. Takk fyrir allt. Það var
gaman að hlæja með þér,
skemmtilegt að syngja með þér
og gott að gráta með þér. Fredda
kynntist ég fjórtán ára í skátun-
um þegar ég flutti til Akureyrar
og í minningunni tók Freddi
syngjandi á móti mér. Berglind
og Helgi þekktust frá Akureyri
og það var því heppni þegar við
Helgi fluttumst til Húsavíkur að
þar voru þau. Við áttum þar frá-
bær átta ár saman, sérstaklega
síðustu árin þar sem við bjuggum
hlið við hlið í Árholtinu, þar sem
runnarnir á milli húsanna okkar
voru klipptir niður til að við vær-
um fljótari að komast á milli.
Freddi var veislustjóri í fertugs-
afmæli Helga og sagðist hann þá
telja Helga til sinna bestu vina og
það voruð þeir sannarlega.
Skemmtilegar minningar frá
þessum árum eru margar; mat-
arboðin, Gísli Páll og Freyr sam-
an í öskudagsliði, handbolta og
fótbolta. Karen passaði Ara lítinn
og við tókum hann í fóstur þegar
þið skruppuð til Kína. Þið tókuð
að ykkur að passa unglinginn
Karen þegar við Helgi fórum til
Ítalíu og Freddi tók því hlutverki
mjög alvarlega. Sem betur fer,
þar sem við vorum ekki komin
nema rétt út fyrir bæjarmörkin
þegar vinir Karenar voru mættir
í partý og Freddi ekki lengi að
snara sér yfir í næsta hús og óska
eftir því að þeir myndu „vinsam-
legast fara núna“. Sólveig Birna,
lítil snúlla sem gaman var að fá
lánaða.
Frábærar utanlandsferðir;
Kúba þar sem rúntað var um í
ræfilslegum Ford 57, París þar
sem frönskukunnátta Fredda
kom að góðum notum við skoðun
á Louvre-safninu og fræga við-
skiptaferðin til Milano að heim-
sækja Signore Lombardi. Fyrsta
skíðaferðin til Madonna og skíða-
ferðin til Arthurhaus þar sem
Freddi skíðaði ekkert en hann
var á hækjum og tók að sér að
vera skemmtanastjóri ferðarinn-
ar.
Berglind og Freddi fluttu í
Kópavoginn og við fylgdum á eft-
ir fyrir tæpum þremur árum. Þá
var ákveðið að miðvikudags-
kvöldin yrðu okkar kvöld. Voru
þau notuð í göngur, jógaæfingar
undir stjórn Berglindar og var
farið í pottinn, rifjaðar upp góðar
sögur og betri stundir. Fyrir
fimm árum fórum við sex saman í
siglingu um Karabíska hafið sem
var ógleymanleg. Freddi fór í
kynnisferð með kokkum skipsins
og keypti uppskriftarbók sem var
eldað upp úr í árlegum cruise-
matarveislum. Í ferðinni snorkl-
uðum við í Hondúras og fögnuð-
um 50 ára afmæli Helga. Núna
fimm árum síðar á afmælisdegi
Helga kvaddir þú. Okkur grunar
að þú hafir viljað að við myndum
líka skála fyrir þér þennan dag og
gleðjast yfir öllum góðu stundun-
um. Við vissum að þessi tími
myndi koma en trúðum samt að
þú myndir hafa betur gegn
krabbanum. Við ræddum um lífið
og dauðann og þú sagðir mér að
þú værir ekki hræddur við að
deyja, þú vildir bara aðeins meiri
tíma. Það vildum við svo sann-
arlega líka. Þín verður sárt sakn-
að af öllum sem þig þekktu og
þeir sem þekktu þig ekki voru
óheppnir.
Elsku Berglind mín, Freyr,
Ari og Sólveig Birna, mestur er
ykkar missir. Við huggum okkur
við og hugsum um húmorinn,
hlýjuna, sönginn og gleðina sem
fylgdi einstökum dreng.
Kveðja til þín, elsku Freddi.
Þuríður Sigurðardóttir
(Þura).
Elsku vinur.
Með þessu eina lagi sem ég get
sungið nokkurn veginn skamm-
laust mun ég alltaf hugsa til þín.
Langar nætur, ljósa kalda daga
hef ég leitað, það er mannsins saga.
Fundið aðeins óma gleymdra laga
en ekkert svar, ekkert svar.
Ég hef efast, þegar einn ég reika,
er þá lífið aðeins hismið veika?
Hlusta á vindinn í visnu sefi leika
en ekkert svar, ekkert svar.
Ég vænti svara, vildi þekkja leiðir.
Vita skil á því sem ferðir greiðir.
Þrá lífið en ekki orð sem deyðir
en ekkert svar, ekkert svar.
Langar nætur, ljósa kalda daga
hef ég leitað, það er mannsins saga.
Fundið aðeins óma gleymdra laga
en ekkert svar, ekkert svar.
(Jónas Friðrik)
Samúðarkveðjur til allra.
Alltaf þinn vinur,
Helgi Ómar Pálsson.
Það er með miklum harmi í
hjarta sem ég set á blað nokkrar
línur um góðan vin sem er fallinn
frá langt fyrir aldur fram. Við
Friðfinnur tengdumst bæði fjöl-
skyldu- og vinaböndum en leiðir
okkar lágu saman fyrir alvöru
2007 þegar við vorum báðir í fjar-
búð norðan úr landi að vinna sem
ráðgjafar hjá Capacent í Reykja-
vík og leigðum saman íbúð.
Óhætt er að segja að þessir mán-
uðir hafi verið skemmtilegasti
tíminn í mínum fjarbúðarárum.
Sambúð okkar félaganna gekk
svo vel að við göntuðumst með
það að nú skildum við betur sam-
búð samkynhneigðra, þetta var
eitthvað svo dramalaust! En
merkilegt nokk þá vildi Freddi þó
endilega flytja út þegar Berglind
og börnin fluttust í Kópavoginn
um sumarið. Freddi hafði góðan
húmor, kunni að sjá spaugilegu
hliðina á alvarlegustu málum og
slíkur hæfileiki er sérlega mik-
ilvægur í fari ráðgjafans. Húmor
manna er mismunandi og allt of
algengt er að menn sjái bara
spaugilegar hliðar á kostnað ann-
arra í napri kaldhæðni. Freddi
var hins vegar sérfræðingur í að
gera grín að sjálfum sér og á
mínu heimili er oft vitnað til frá-
sagna hans af tungumálahæfi-
leikum sínum en hann komst
meðal annars að því að hann væri
mjög góður í dönsku en vanda-
málið væri bara að „Danir kynnu
hins vegar ekkert í dönsku!“
Freddi bjó líka yfir einstak-
lega hvellum, dillandi og smitandi
hlátri. Einhverju sinni í Capacent
voru ráðgjafar að kvarta yfir
miklum hávaða í opnu vinnurými
frá hópi okkar stefnumótunar- og
mannauðsráðgjafa. En það var
nokkuð víst mál að ef Friðfinnur
var kominn til vinnu var ekki
langt í þennan kitlandi hlátur.
Þegar svo fyrsta hláturhviða
dagsins kom þá gat maður litið
upp og séð hina alvarlegustu ráð-
gjafa brosa upp úr hinum alvar-
legustu verkefnum, svo smitandi
var þessi einstaki hlátur.
Freddi hafði alltaf einlægan
áhuga á fólki í kringum sig. Það
brást ekki þegar við heyrðumst,
jafnvel undir það síðasta þegar
hann stóð í hörðu stríði við sín ill-
vígu mein, að hann vildi heyra
fréttir úr vinnunni hjá mér, hvað
væri að frétta af Eyrúnu og börn-
unum og gaf sér góðan tíma til að
hlusta á svörin. Þessir eiginleikar
í fari Fredda gerðu hann að svo
góðum vini.
Ótímabært fráfall Friðfinns er
okkur öllum harmafregn. Þótt við
vissum í hvað stefndi þá hélt
maður alltaf í von um kraftaverk
sem aldrei kom. Það hljómar oft
sem klisja en ég á bara ekki önn-
ur orð yfir þetta en að minning
um einstakan dreng mun lifa með
okkur öllum sem voru þeirrar
gæfu aðnjótandi að fá að kynnast
þessum öðlingi. Ég, Eyrún og
börnin okkar sendum innilegar
samúðarkveðjur til Berglindar,
Freys, Ara og Sólveigar Birnu.
Farvel kæri vinur.
Hólmar Svansson.
Friðfinnur vinur minn er horf-
inn á braut eftir erfiða baráttu
sem hann háði af æðruleysi eins
og honum var lagið. Brotthvarfið
er auðvitað allt of snemmt því við
áttum eftir að gera svo margt í
ellinni, en svona er víst lífið.
Það eru mikil forréttindi að
hafa getað kallað Friðfinn vin
sinn öll þessi ár. Við ólumst upp
saman, gengum í skóla saman og
eyddum miklum tíma saman.
Friðfinnur var maður sem gaf
mikið af sér. Gáfaður, skemmti-
legur og hrífandi dró hann fólk að
sér með smitandi hlátri og sög-
um.
Minningarnar snúast um
skólagöngur á Akureyri sem við
gengum saman í stórum vinahóp.
Síðustu árin eru það síðan fjölda-
margar samverustundir, spjall
um allt milli himins og stuðning-
ur hvors við annan í erfiðleikum
og gleði. Þetta var ómetanlegt og
fyrir það er ég þakklátur.
Það skipti engu máli hvað
Friðfinnur tók sér fyrir hendur.
Alltaf náði hann að leysa mál í
sátt og samlyndi. Átti þetta bæði
við félagsstörf og þau mikilvægu
störf sem hann sinnti um ævina.
Ekki það að hann gæti ekki verið
ákveðinn, en honum tókst alltaf
að klára mál þannig að menn
báru virðingu fyrir honum. Sá
fjöldi vina sem syrgja Friðfinn
kemur því ekki á óvart. Allir vildu
vera nálægt Friðfinni og eiga
samskipti við hann og njóta gleð-
innar og hlátursins.
Ég og Birgitta vottum elsku
Berglindi, Frey, Ara og Sólveigu
Birnu ásamt bræðrum Friðfinns
og öðrum ættingjum innilega
samúð á þessum erfiðu tímum.
Friðfinnur fann mikinn styrk og
ró í því hversu góða konu og börn
hann átti en þurfti því miður að
yfirgefa. Sorgin er mikil en minn-
ingarnar um þennan góða vin,
föður og eiginmann lifa að eilífu.
Laglína úr Traustur vinur eftir
Jóhann G. er viðeigandi:
Því segi ég það, ef þú átt vin í raun,
fyrir þína hönd, Guði sé laun.
Jón Þór Gunnarsson.
Stundum eru örlögin í lífinu
mjög ósanngjörn og óréttlát, það
á við um andlát og brotthvarf
Friðfinns Hermannssonar úr
þessu lífi, aðeins 53 ára gamals.
Friðfinnur, eða Freddi eins hann
var yfirleitt kallaður, naut þess
að lifa lífinu og hann var mjög
næmur á að njóta augnabliksins.
Freddi var alltaf mjög hress,
ljúfur og skemmtilegur, en á
sama tíma gat hann verið ákveð-
inn og alvörugefinn. Sterkustu
persónueinkenni Fredda voru
bjartsýni og gleði, hann hafði
sterka núvitund og sá sóknarfæri
í flestum þeim viðfangsefnum
sem voru til umræðu. Það var því
alltaf mjög gott og áhugavert að
vera með Fredda og ræða við
hann um verkefni framtíðarinnar
því hann sá eingöngu lausnir og
hafði svo góða og heilbrigða sýn á
marga hluti. Eftir að maður hafði
hitt Fredda eða talað við hann í
síma þá var maður alltaf mun já-
kvæðari út í lífið og léttari á sér.
Freddi starfaði um 13 ára
skeið, frá 1994 til 2007, sem for-
stjóri Heilbrigðisstofnunar Þing-
eyinga á Húsavík og í því starfi sá
maður vel hversu mikill leiðtogi
hann var og hvernig hann fékk
fólkið með sér í verkefnin. Á
þessum árum var rannsóknar-
hópur undir minni forystu að
framkvæma fyrstu stóru barna-
rannsóknina og hluti af okkar
rannsóknarþýði voru ungmenni á
Húsavík. Þegar Freddi vissi að
við ætluðum að rannsaka unga
Húsvíkinga þá lagði hann mikla
áherslu á að Heilbrigðisstofnun
Þingeyinga kæmi myndarlega að
þessu rannsóknarverkefni. Það
var og er heldur ekki í dag venjan
að heilbrigðisstofnanir komi að
fjármögnun rannsóknarverk-
efna. Freddi var á annarri skoð-
un en þeir styrktu verkefnið um
eina rannsóknarstöðu í eitt ár.
Um ástæðu þessa svaraði hann
því til að þetta myndi koma Hús-
víkingum til góða í framtíðinni.
Skemmst er frá því að segja að
ungur Húsvíkingur var ráðinn í
starfið, sá einstaklingur kláraði
síðar doktorspróf við Háskóla Ís-
lands og er í dag sveitarstjóri
Norðurþings, Kristján Þór
Magnússon, hvað sagði Freddi?
Ógleymanlegar samveru- og
gleðistundir með Fredda munu
lifa í huga mínum um ókomin ár.
Ég mun alltaf í framtíðinni hugsa
til Fredda þegar ég heyri lögin „Í
bláum skugga“ með Stuðmönn-
um eða „Let it be“ með Bítlunum.
Elsku Berglind, Freyr, Ari og
Sólveig Birna, missir ykkar er
mikill, megi góðar minningar um
yndislegan, ljúfan og skemmti-
legan eiginmann og föður styrkja
ykkur í sorginni.
Erlingur Jóhannsson.
Við höfðum aldrei hist þegar
hann bankaði upp á að heimili
okkar í Kópavogi fyrir tæpum 20
árum til að láta okkur vita að það
væri möguleiki að fá vinnu norð-
ur í landi við heilbrigðisstofnun
sem hann hefði með að gera. Þar
væri framtíðin og tækifærin
óteljandi – eins og hann sagði
kankvíslega og með sannfæring-
arkrafti.
Auðvitað fluttum við norður,
eignuðumst vináttu hans og
Berglindar og urðum nágrannar
á Húsavík. Hann var leiðtogi og
stjórnandi sem skapaði gott and-
rúmsloft í kringum sig og ekki
skorti hugmyndaauðgi. Engin
hugmynd var svo galin að ekki
mætti íhuga hana og enginn
draumur svo fjarlægur að það
væri ekki ómaksins vert að reyna
að uppfylla hann. Samstarfsfólk
og nærstaddir smituðust af hon-
um og ólíklegustu hugmyndir
urðu að veruleika – að sjálfsögðu
ekki allar, enda átti hann til
raunsæi. Væri unnið að góðu mál-
efni þá var hann fundvís á réttu
leiðina og minnti þá um leið á sitt
lífsmottó, óaflátanlega segjandi:
„Bjartsýni er skylda“.
Hann var einstaklega
skemmtilegur, hrókur alls fagn-
aðar, gjarnan með gítarinn á lofti
í fjöldasöng og oft var hann
veislustjóri – síðast á Húsavík á
þorrablóti fyrir rúmu ári og þar
var ekki leiðinlegt.
Það var sjónarsviptir fyrir
samfélagið á Húsavík þegar Frið-
finnur og fjölskylda fluttu suður
fyrir áratug, og þá í Kópavoginn.
Við söknuðum þeirra, samveru-
stundir urðu færri og lengra að
fara en í næsta hús. Nú þegar
Friðfinnur er fluttur enn lengra
er sorg í hjarta en þakklæti fyrir
minningar um góðan dreng. Úr
Árholtinu sendum við Berglind,
Frey, Ara og Sólveigu Birnu inni-
legar samúðarkveðjur.
Ásgeir og Ólöf.
Það var vorið 2001 sem við
hjónin áttum stefnumót við Frið-
finn Hermannsson, fram-
kvæmdastjóra Heilbrigðisstofn-
unar Þingeyinga, á Súfistanum í
Hafnarfirði. Maðurinn minn
hafði fengið þá hugdettu í kollinn
að svara auglýsingu, þar sem
auglýst var eftir sjúkraþjálfara á
Húsavík. Ég var ekki á því, að
fara að rífa sex manna fjölskyldu
upp og flytja norður.
En eftir klukkutíma spjall við
Friðfinn var ég algjörlega sann-
færð um að þetta væri málið og
þannig fór það. Um haustið flutt-
um við norður og verð ég honum
Friðfinni mínum ævinlega þakk-
lát. Það voru forréttindi að fá að
vinna undir hans stjórn á Heil-
brigðisstofnun Þingeyinga.
Bjartsýni var skylda og mikill
söngur og gleði einkenndi þessi
sex ár. Friðfinnur var einstakur
gleðipinni og mannvinur. Á heil-
brigðisstofnuninni var „Kvöldið
er fagurt“ sungið við flest tæki-
færi þegar fólk kom saman. Svo
tók Friðfinnur „Mustang Sally“
ógleymanlega við öll betri tæki-
færi.
Sólveig Birna, yngsta dóttir
Friðfinns og Berglindar, var ný-
fædd þegar við fluttum norður og
vorum við svo lánsöm að tengjast
fjölskyldunni vináttuböndum.
Við fórum í nokkrar ógleyman-
legar ferðir saman, meðal annars
í ferð til Kaupmannahafnar með
þeim hjónum og fleira góðu fólki.
Það var þá sem Friðfinnur talaði
mikið um hvað Danir væru orðnir
lélegir í dönsku, „þeir skildu ekki
lengur sitt eigið tungumál!“ Þeg-
ar ég hélt upp á fimmtugsafmæl-
ið mitt var hann veislustjóri, af-
mælinu var borgið undir hans
stjórn. Við vorum líka svo heppin
að vera tvisvar með þeim um ára-
mót, þá lagði Friðfinnur sig fram
við að setja stjörnuljós í kalkún-
inn alveg eins og við vorum vön
að gera. Friðfinnur var sannur
„livskunstner“ og þau Berglind
einstaklega dugleg að njóta lífs-
ins og börnin þeirra þrjú bera
þeim gott vitni. Saman voru þau
yndisleg eining, hann svona að-
eins á undan sér og hún akkerið
sem hélt bátnum stöðugum.
Heimurinn er svo sannarlega fá-
tækari að hafa engan Friðfinn.
Mikið sem við eigum eftir að
sakna hans.
Mestur er þó missirinn fyrir
fjölskyldu hans og ástvini.
Elsku Berglind, Freyr, Ari og
Sólveg Birna, okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Ég kveð þig, hugann heillar minning
blíð,
hjartans þakkir fyrir liðna tíð,
lifðu sæl á ljóssins friðar strönd,
leiði sjálfur Drottinn þig við hönd.
(Guðrún Jóhannsdóttir)
Elsa og Sveinbjörn.
Kveðja frá skólasystkinum í
Menntaskólanum á Akureyri
Í hópinn er höggvið skarð. Við
kveðjum nú kæran vin og ein-
stakan gleðigjafa sem með sinni
hlýju nærveru og lífsgleði gerði
hverja góða stund okkar skóla-
systkinanna betri.
Sérhver draumur lifir aðeins eina nótt
sérhver alda rís en hnígur jafnan
skjótt
hverju orði fylgir þögn
og þögnin hverfur alltof fljótt.
En þó að augnablikið aldrei fylli stund
skaltu eiga við það mikilvægan fund
því að tár sem þerrað burt
aldrei nær að græða grund.
Líttu sérhvert sólarlag,
sem þitt hinsta væri það.
Því morgni eftir orðinn dag
enginn gengur vísum að.
Þú veist að tímans köldu fjötra enginn
flýr
enginn frá hans löngu glímu aftur
snýr.
Því skaltu fanga þessa stund
því fegurðin í henni býr.
(Bragi Valdimar Skúlason)
Minning um góðan dreng lifir
með okkur, hafðu þökk fyrir allt
og allt.
Berglindi, Frey, Ara, Sólveigu
Birnu og öðrum aðstandendum
sendum við innilegar samúðar-
kveðjur.
Fyrir hönd útskriftarárgangs
MA 1983,
Fríða Pétursdóttir.
 Fleiri minningargreinar
um Friðfinn Hermannsson
bíða birtingar og munu birt-
ast í blaðinu næstu daga.