Morgunblaðið - 28.04.2017, Síða 26

26 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 28. APRÍL 2017
✝ Páll Dagbjarts-son, fv. skip-
stjóri, fæddist á
Hjalla á Vestdals-
eyri við Seyðis-
fjörð 30. júlí 1932.
Hann andaðist 18.
apríl 2017 á
hjúkrunarheim-
ilinu Skjólgarði á
Hornafirði.
Foreldrar Páls
voru Dagbjartur
Guðmundsson og Erlendína
Jónsdóttir.
Páll var tíundi í röðinni af
tólf systkinum og er Vilborg
Dagbjartsdóttir rithöfundur
ein eftirlifandi.
Eftirlifandi eiginkona Páls
er Guðrún Magnúsdóttir, f. 27.
ágúst 1936 á Seyðisfirði.
Börn Páls og Guðrúnar eru:
1) drengur f. andvana 1958.
2) Dagbjartur Pálsson, f. 3.
ágúst 1959, eiginkona Svein-
björg Halldórsdóttir, f. 9.
ágúst 1962, d. 21. nóvember
2016. Börn þeirra eru: Jó-
hanna, f. 18. september 1983,
eiginmaður Valbjörn I. Val-
björnsson. Börn þeirra eru:
Ísak Máni, Hilmir Þór og Alex
Orri. Guðrún, f. 7. desember
urinn 1948-1949 og er til sjós
þar til hann fer í Stýrimanna-
skólann 1953, þá 21 árs og út-
skrifast 1955.
Páll og Guðrún hófu fyrst
búskap 1959 á Austurvegi 54 á
Seyðisfirði, en fluttust 1975 til
Hornafjarðar og bjuggu á Silf-
urbraut 8. Páll var skipstjóri á
Lyngey SF 61 þangað til hann
hætti til sjós, 62 ára. Hann
keypti sér þá Sóma SF 61 og
réri á honum á sumrin í 11 ár.
Páll var heiðraður fyrir ára-
langa sjómennsku árið 2009.
Áhugamál Páls voru íþróttir
og var knattspyrna þar efst á
lista og var hann mann fróð-
astur um íslenska knattspyrnu
og fylgdist vel með henni utan
frá sjó. Hann stílaði iðulega
sumarfríið sitt í kringum fót-
boltaleiki og íþróttakeppnir
sona sinna fyrst og síðan
barnabarna sinna. Það var
aldrei lognmolla í kringum
hann á vellinum, iðulega hóp-
aðist fólk í kringum hann til
að hlusta á hann hrópa og
kalla inn á völlinn.
Páll var einnig virkur brids-
spilari hér á Höfn. Hann var
einnig lengi meðlimur í Lions-
klúbbnum á Höfn.
Páll verður jarðsunginn frá
Hafnarkirkju í dag, 28. apríl
2017, og hefst athöfnin klukk-
an 14.
1990, sambýlis-
maður Sverrir
Hermannsson, og
Páll, f. 27. júlí
1992. Seinni kona
Dagbjarts er Þóra
Sveinsdóttir, f. 25.
janúar 1967.
3) Vigfúsína
Pálsdóttir, f. 22.
ágúst 1960, maður
Jóhann Kiesel, f.
27. maí 1951. Börn
þeirra eru: Páll, f. 26. febrúar
1982, sambýlismaður Daniel
Bagaren, Jóhann Bergur, f. 12.
október 1989, sambýliskona
Bessý Guðmundsdóttir, og
Dagbjört Ýr, f. 27. júlí 1991,
sambýlismaður Kristinn M.
Pétursson.
4) Magnús Pálsson, f. 17.
maí 1964, eiginkona Arna K.
Steinsen, f. 27. desember 1962.
Börn þeirra eru: Örn Rúnar, f.
2. nóvember 1990, sambýlis-
kona Tanja R. Bjarnþórsdóttir,
Andri, f. 6. júní 1992, og Erna
Guðrún, f. 26. júní 1997, unn-
usti Grétar S. Gunnarsson.
5) drengur f. í desember
1966, d. í febrúar 1967 .
Páll stundaði nám við Hér-
aðsskólann á Laugarvatni vet-
Þá er komið að leiðarlokum
hjá þér, elsku pabbi okkar. Þeg-
ar við systkinin settumst niður
til að fara yfir málin þá rifj-
uðust upp allar góðu minning-
arnar sem við áttum frá okkar
uppvaxtarárum bæði á Seyðis-
firði og Hornafirði.
Þú varst alltaf kletturinn í
okkar fjölskyldu og þó að þú
hafir verið talsvert fjarverandi
á sjónum þá fylgdist þú vel með
okkar uppvexti. Þið mamma
sáuð til þess að við fengjum
gott veganesti með okkur út í
lífið.
Fyrir þér var það alltaf stór-
fjölskyldan sem skipti öllu máli
og varst þú manna duglegastur
að halda góðu sambandi við alla.
Við eigum eftir að sakna þess
að fá ekki símtal frá þér þar
sem þú varst að athuga hvort
allt væri ekki í lagi hjá okkur og
eins varstu líka duglegur að
heyra í börnunum okkar um
hvernig þeim gengi í lífinu.
Þú varst alltaf tilbúinn að að-
stoða okkur ef þess þurfti og
ófá voru ráðin sem þú varst
tilbúinn að veita því þú hafðir
sterkar skoðanir á nánast öllum
málefnum og lást ekkert á
þeim.
Það lýsir þér kannski best að
þó að heilsan hafi verið orðin
slæm síðustu mánuði þá varstu
ekki tilbúinn að fara fyrr en
tryggt væri að mamma hefði
það sem allra best þegar hún
væri orðin ein.
Þið voruð flutt í þjónustuíbúð
og búið var að ganga frá sölunni
á Silfurbrautinni, þá mátti kall-
ið koma.
Elsku pabbi, við þökkum fyr-
ir allar góðu stundirnar sem við
áttum saman. Megi allir Guðs
englar vaka yfir þér og vernda,
sofðu rótt um alla tíð.
Þín elskandi börn,
Dagbjartur (Daddi),
Vigfúsína (Viffa) og
Magnús (Maggi).
Elsku afi Palli.
Mikill söknuður er það fyrsta
sem kemur upp í hugann þegar
ég hugsa til þín afi. En allar
minningarnar hlýja manni í
hjartanu líka.
Allar ferðirnar til ykkar um
páskana voru eitt af því
skemmtilegasta sem ég hlakk-
aði til á árinu. Að fá að borða
matinn hennar ömmu og kíkja
með þér niður í bát. Svo rúnt-
uðum við alltaf til að fara að
skoða fuglana sem þú hafðir svo
gaman af.
Ég man alltaf hvað það var
gaman þegar þú komst á fót-
boltaleiki hjá mér í bænum. En
það skipti ekki máli þó að þú
værir fyrir austan, þú varst allt-
af fyrstur til að hringja og
spyrja hvernig gekk. Ég mun
sakna þess að geta ekki talað
við þig í símann, elsku afi, um
daginn og veginn.
Þú varst ein af mínum fyrstu
fyrirmyndum í lífinu og það er
erfitt að hugsa til þess að þú
sért farinn frá okkur, en ég
mun aldrei gleyma þér afi minn.
Minning þín mun lifa um
ókomna tíð. Þinn sonarsonur,
Andri.
Með vorkomunni og hækk-
andi sól vaknar allt til lífsins
eftir dimman vetur og Krían er
komin eftir langt flug hingað til
landsins að gleðja okkur og
minna á hversu lífið er fagurt
en um leið brothætt. Frændi
minn, Páll Dagbjartsson, lést
18. apríl síðastliðinn tæplega 85
ára að aldri. Páll var sjö ára
þegar hann var sendur til
hjónanna Stefaníu, móðursyst-
ur sinnar, og Guðmundar
Sveinssonar á Kirkjubóli í
Norðfirði. Páll sagði mér frá því
ferðalagi sem var ævintýri lík-
ast þar sem hann fór í umsjá
konu sem var ekki eins og fólk
var flest og gekk sú ferð tíð-
indalítið til Norðfjarðar þar
sem honum tók að leiðast þófið
og vildi komast strax inn að
Kirkjubóli, en varð að una kenj-
um fylgdarkonunnar og stytti
sér stundir við að henda grjóti í
alla læki sem hann sá og undir
morgun komu þau að Skorra-
stað í þann mund sem Sólveig
Benediktsdóttir var að setja
kaffikönnuna yfir. Páll sagðist
ekki hafa nennt að bíða lengur
og hljóp inn að Kirkjubóli þar
sem Sveinn Guðmundsson eldri
tók honum fagnandi ásamt öðru
heimilisfólki og Sigrúnu, systur
sinni.
Þá var fólk ekki að setja fyrir
sig að senda strákpjakk með
hálfruglaðri kerlingu milli
plássa eins og væri gert í dag,
sagði Páll brosandi og hefði
áreiðanlega verið klöguefni til
barnaverndarnefndar. Páll og
Sigrún voru viðloðandi Kirkju-
bólsheimilið þar til þau kunnu
fótum sínum forráð. Páll kvænt-
ist Guðrúnu Magnúsdóttur og
eignuðust þau Dagbjart, Vig-
fúsínu og Magnús sem eiga orð-
ið fríðan hóp afkomenda sem öll
munu sakna föður, afa og lang-
afa.
Páll átti farsælan feril sem
sjómaður og skipstjóri á Seyð-
isfirði og síðar á Höfn í Horna-
firði. Alla tíð voru Sveinn faðir
minn og Páll í góðum tengslum
og fannst Páli pabbi vera full
áhugalítill þegar íþróttir voru í
sjónvarpinu og á eftir sagði Páll
brosandi: „Sérðu hérna Sveinn
minn, hann tók þetta á yppon-
inu.“ Stundum hittumst við Páll
og Guðrún á förnum vegi og
tókum upp spjall um gamla
tíma austur í Norðfirði. Páll
sagði mér margt frá Kirkjubóls-
heimilinu, forfeðrum mínum og
frændgarði sem ég þekkti
óljóst.
Greinargóðar frásagnir hans
eru mér dýrmætar um horfna
vinnuhætti og fólkið sem stóð
mér næst. Mér fannst ég alltaf
hafa þekkt Svein langafa minn
en svo vel lýsti Páll honum fyrir
mér.
Mig rennir samt í grun að
tengslin hafi verið dýpri milli
Kirkjubólsfólksins en okkur eru
sýnileg. Systkini mitt dreymdi
nýverið að Guðmundur afi okk-
ar kæmi til sín sparibúinn, þög-
ull eins og hann væri að bíða
eftir einhverjum. Frændi minn
Páll á sérstakan stað í hjarta
mínu og er ég honum ævinlega
þakklátur fyrir dýrmætan fróð-
leik um horfna tíð. Guðrúnu og
frændsystkinum mínum votta
ég samúð mína.
Þrymur Sveinsson.
Páll Dagbjartsson
✝ Kristín Þor-björg Jón-
asdóttir fæddist á
Flateyri 20. maí
1926. Hún lést á
Landspítalanum
21. apríl 2017.
Foreldrar henn-
ar voru Jónas
Hallgrímur Guð-
mundsson, skip-
stjóri á Flateyri, f.
á Alviðru í Dýra-
firði 2.5. 1886, d. 18.12. 1935,
og María Þorbjarnardóttir,
húsm. á Flateyri, frá Hrauni á
Ingjaldssandi, f. 9. apríl 1897,
d. 21. apríl 1979. Systkini Þor-
bjargar voru Marteinn Jón-
asson, f. 1916, d. 1987, Þur-
um aldur fram 17.6. 1974.
Börn Þorbjargar og Kristjáns
eru: 1) Guðmundur Jónas, f.
13.5. 1949, búsettur í Mos-
fellsbæ. 2) María Kristín, f.
13.9. 1952, gift Sigurbirni
Svavarssyni, búsett í Mos-
fellsbæ, börn þeirra: a) Krist-
jana Þorbjörg, f. 1974, gift Jó-
hanni Braga Fjalldal, f. 1974,
þeirra börn: Freyja María, f.
2007, Katrín Margrét, f. 2011,
og Sigurbjörn Kári, f. 2011. b)
Björn Þór, f. 1979.
Þorbjörg ólst upp á Flat-
eyri, fór ung í Húsmæðraskól-
ann í Reykjavík, en starfaði á
Flateyri alla sína starfsævi,
lengst af á Ritsímanum og síð-
ar á Pósti og síma, síðustu 14
árin sem símstöðvarstjóri. Hún
fór á eftirlaun 1992 og flutti
þá til Reykjavíkur með syni
sínum, Guðmundi Jónasi.
Útförin fer fram frá Foss-
vogskirkju í dag, 28. apríl
2017, klukkan 11.
íður Jónasdóttir, f.
1917, d. 2008,
Baldur, f. 1920, d.
1923, Bragi Jón-
asson, f. 1924, d.
1983 og Baldur
Jónasson, f. 1924,
d. 1992.
Hinn 13. nóv-
ember 1948 giftist
hún Kristjáni Guð-
mundssyni, bak-
arameistara á Flat-
eyri, f. 25.8. 1927 á
Patreksfirði, sonur Guðmundar
Kristjánssonar, f. 1900, d.
1959, og Ingveldar Gísladóttur,
f. 1904, d. 2004, sem bæði voru
úr Breiðafjarðareyjum. Krist-
ján eiginmaður Þorbjargar lést
Hvaða kveðjuorð á dóttir til
móður sem hverfur til annars
heims?
Endalausar minningar hrann-
ast upp óskipulega, bernsku-
myndir, sorg og gleði, allt í bland
reynir það að komast í orð, en
tvö orð umvefja allar minning-
arnar, gleði og ást, elsku móðir
mín.
Blessuð vertu baugalín.
Blíður Jesú gæti þín,
elskulega móðir mín;
mælir það hún dóttir þín.
(Ágústína J. Eyjólfsdóttir)
Þín dóttir,
María Kristín.
Elsku mamma mín. Þá er
komið að stundinni stóru. Stund-
inni sem enginn fær víst umflúið
í jarðvistinni hér. Stundinni og
viðskilnaðinum sem getur þó
verið svo djúpur og sár eins og á
þessari stundu. Stundinni þegar
allar góðu minningarnar og til-
finningarnar flæða fram. Já,
stundinni sem söknuðurinn getur
orðið sem sárastur.
Elsku mamma, margs er að
minnast. Ekki síst eftir okkar
langa og nána samband í lífinu
hér. Þú varst svo sannarlega mín
stoð og stytta. Og verður það
áfram. Ásamt pabba, eiginmanni
þínum elskulega sem þú hefur nú
loks hitt í Sumarlandinu góða og
bjarta eftir 43 ára viðskilnað. Ég
veit að þar eru nú miklir fagn-
aðarfundir sem gerir þessa sorg-
arstund léttbærari og yfirstígan-
legri fyrir okkur systur og
hennar dásamlegu fjölskyldu
sem var og er þér svo kær. Og þó
svo að þér auðnaðist ekki að sjá
og njóta nýja hússins okkar í
Vogatungunni sem þú talaðir og
hugsaðir svo mikið um fram á
síðustu stundu, verður þú þar
engu að síður, með okkur í anda!
Elsku mamma, lífshlaup þitt
var stórbrotið enda lífsgangan
löng. Sorg og gleði, já allur pakk-
inn. En alltaf stóðstu uppi sem
hvunndagshetjan í blíðu og
stríðu. Einstök, sterk og kær-
leiksrík manneskja, með stór-
brotinn persónuleika og stórt
hjarta!
Ég kveð þig nú að sinni, elsku
móðir, og bið Guð að blessa fal-
legu og björtu minninguna.
Þinn sonur
Guðmundur Jónas.
Dúbbu tengdamóður mína
hitti ég fyrst í Strýtu á Flateyri í
mars 1974 og það án dóttur
hennar. Ég hafði komið til hafn-
ar á Ísafirði á varðskipi og fékk
sérstakt leyfi skipherrans til að
skjótast yfir Breiðadalsheiði til
Flateyrar. Þetta var allt óund-
irbúið og þá engir farsímar til að
tilkynna skyndilega komu verð-
andi tengdasonar hennar á
miðjum vinnudegi til Flateyrar.
Böddi sem hafði birst svo óvænt
um borð á Ísafirði og ég hitti í
fyrsta sinn þá, hafði sannfært
mig um að koma með sér til að
hitta verðandi tengdafólk mitt,
bankaði á dyr Strýtu og María
amma Maju bauð mér til stofu
eftir að Böddi hafði kynnt mig.
Hvort sem gamla konan hringdi,
þá kom Dúbba fyrst til að taka á
móti mér, vatt sér inn snögg í
hreyfingum, heilsaði og baðst af-
sökunar, þyrfti að hringja í
Kidda og Jónas. Þarna hitti ég
tengdafólkið mitt fyrst sem átti
eftir að verða svo náið. Þarna
hitti ég Kidda bakara, verðandi
tengdaföður, í fyrsta og eina
skiptið því hann lést um aldur
fram 17. júní þá um sumarið.
Skyndilegt lát Kristjáns varð
tengdafólki mínu mikið áfall og
þá sá ég styrk Dúbbu er hún
leiddi fjölskylduna í gegnum erf-
iðleikana af ákveðni og dugnaði.
Nýr kafli í lífi Dúbbu varð eftir
fráfall Kidda. Hún var einbeitt í
því að halda heimilli með syni
sínum og aldraðri móður sinni
sem krafðist mikils eftir fullan
vinnudag á símstöðinni. Ég dáð-
ist oft að dugnaði hennar, á
haustin tók hún innmat og gerði
slátur, tók hálfa nautaskrokka,
úrbeinaði, hreinsaði og flokkaði
sjálf og gekk frá öllu í máltíð-
arpakkningar, bakaði reglulega
ótaldar kökutegundir, og af öllu
þessu nutum við ríkulega, allt
unnið á kvöldin og um helgar.
Þessir eiginleikar; andlegur
styrkur, ákveðni og dugnaður
þar sem aldrei féll verk úr hendi
einkenndu Dúbbu auk þess að
vera frábær gestgjafi þar sem
kunnátta hennar úr húsmæðra-
skóla skein alltaf í gegn. Natni í
smáatriðum og nákvæmni í öllu
sem hún gerði hélt öllu í röð og
reglu, það varð stundum til
stríðni af minni hálfu. Skap
hennar var ljúft, aldrei hækkaði
hún röddina heldur stóð ákveðin
og keik með hendur á mjöðmum
og beitti góðum rökum með sínu
vestfirska tungutaki. Á þessum
rúmum 40 árum tókum við
stundum snerru okkar á milli
vegna þess sem ég taldi vera of
mikla dekrun við barnabörnin,
en hún taldi ekkert of gott fyrir
börnin, ég skil það núna þegar ég
sjálfur dekra við barnabörnin.
Dúbba og María móðir hennar
misstu báðar eiginmenn sína
snemma og urðu sínum nánustu
eins og klettar sem vörðu fyrir
áföllum, sterkar vestfirskar kon-
ur sem skiluðu sínu með sæmd
og menningarreisn. Það var
minn heiður að hafa kynnst
þeim. En nú er ég viss um að
fagnaðarfundir verða á efri svið-
um.
Sigurbjörn Svavarsson.
Elsku amma mín, takk fyrir
allt. Hvar á ég að byrja? Þegar
ég staldra við þessa dagana og
hugsa til þín þá koma endalausar
kærar minningar fram og ekki
get ég hripað þær allar hér nið-
ur. Því hvernig er hægt að draga
fram einhverjar nokkrar þegar
svo margs er að minnast þar sem
í gegnum allt mitt líf hefur þú
verið einn af miðpunktunum?
Svolítið uppáhald. Þú varst
amma mín, með öllu sem tilheyr-
ir því hlutverki sem þú ræktaðir
af alúð og ástúð alla tíð, en þú
varst líka vinkona mín, uppal-
andi, spilafélagi og sálusorgari
svo fátt eitt sé nefnt. Þú lyftir
mér í gegnum erfið tímabil í
mínu lífi og kenndir mér að huga
að sjálfri mér, mannorðinu og
muna eftir öllu því jákvæða sem
er svo meiri háttar í þessu lífi.
Meiri háttar. Það var einkenn-
andi fyrir þig og var eiginlega
þitt orð; hjá þér var mjög margt
meiri háttar og þökk sé þér er ég
mikil áhugamanneskja um allt
meiriháttar.
Með góðu fordæmi sýndir þú
mér kjark, þor og þolinmæði í
framkvæmd. Þrátt fyrir að hafa
misst eiginmann þinn, afa minn
og nafna, langt fyrir aldur fram
þá hafðir þú alltaf trú á framtíð-
inni og unga fólkinu, sem var þér
svo hugleikið og mikilvægt. Litla
fólkið okkar Braga er heppið að
hafa átt þig að og fengið að kynn-
ast þér. Núna eiga þau um sárt
að binda að horfa á eftir lang-
ömmu Dúbbu, eða ömmu eins og
þau sögðu alltaf. Þau langar bara
að fara í heimsókn til þín, sjá þig,
fá knús og ísblóm. Og það langar
mig líka. En ég er svo heppin að
hafa átt ógleymanlegar stundir
með þér í gegnum allt mitt líf,
fyrst á Flateyri við Önundar-
fjörð, síðar á heimili ykkar Jón-
asar frænda í Grafarvoginum og
miklu víðar. Ég gleymi aldrei
samræðum okkar og ráðlegging-
um þínum. Þær munu gagnast
mér alla tíð og ég mun gæta þess
að bera viskuna þína áfram frá
þinni mögnuðu kynslóð sem nú
er að kveðja og til þeirra sem á
eftir koma og eflaust þurfa hollu
og góðu ráðin, og uppskriftirnar,
sem þú gaukaðir að mér. Ég á
eftir að sakna þín endalaust þar
sem þú gafst mér svo margt og
minningin um þig, magnaða konu
og mikla fyrirmynd, verður mitt
mikilvæga veganesti og mun lýsa
mér á minni leið í gegnum lífið.
Takk fyrir allt, elsku amma
Dúbba mín. Hvíl þú í friði.
Þín
Kristjana Þorbjörg
(Kidda Dúbba).
Elsku besta amma Dúbba.
Allar minningarnar um þig
eru það dýrmætasta sem ég á
þessa daganna. Því þær eru ansi
margar. Allt frá því ég var lítill
polli og beið eftir því að skólinn
kláraðist svo ég kæmist vestur til
þín á símstöðina á Flateyri, það
var toppurinn á sumrin. Eitt er
minnisstætt, þegar þú og Jónas
laumuðust suður til okkar rétt
fyrir jólin og þú birtist á planinu
öllum að óvörum með troðfullan
bíl af gjöfum, svo árið 1992 þegar
þú flytur suður í Funafoldina þá
eignuðumst við systkinin svo til
annað heimili. Þú sagðir okkur
alltaf að þannig væri það og
þannig varð það líka. Síðan eru
liðin 25 ár, þú og Jónas komuð
suður í Funafoldina og nú bara
Þorbjörg
Jónasdóttir
ÚTFARARÞJÓNUSTA
Vönduð og persónuleg þjónusta
athofn@athofn.is - www.athofn.is
ATHÖFN ÚTFARAÞJÓNUSTA - s: 551 7080 & 691 0919
Inger Steinsson