Alþýðublaðið - 18.12.1919, Blaðsíða 2

AlÞýðublaðið
Dagsbrúnarmenn!
Frumvarp til laga fyrir Verkamannafélagið Dagsbrún geta félags-
menn fengið á afgreiðslu Alþýðublaðsins, Laugaveg 18 B, alla þessa viku.
Félagsstjórnin.
ð
lagði mikla áherslu á það, að vís-
indin hefðu staðreynt það, að
fiamleiðslan ykist við 8 tíma
vinnu og að nú væri ekki svo
mikil þörf langrar vinnu, heldur
að menn veittu athygli því, að
hráefni væri ekki látið spillast
svo, sem áður, og þvi, hve geysi-
lega atvinnuleysi færi í vöxt.
Tom Shaw frá Englandi studdi
frumvarpið og gat þess, að það
væri skref í þá átt að minka nær-
i ngarskortinn, menningarleysi, saur
og eymd, sem hingað til hefði
verið hlutskifti verkamanna.
Fulltrúi atvinnurekenda í Can-
ada, Parson, mælti eindregið móti
frumvarpinu, en þó ekki af sömu
heimsku og gingleiði pokaprestur-
inn hór í sumar, til þess var
maðurinn of skynsamur.
Varaforseti Bandaríkjanna Tho~
mas R. Marshall, hélt tölu og
sagði meðal annars:
BTakið ekki þessum vandamál-
um með andúð. Verið þolinmóðir.
Setjið ykkur í spor verkamanna,
eg biö yður þess og vildi biðja
sérhvern atvinnurekanda í víðri
veröld um það; setjið yður í spor
þeirra manna, sem eiga að gæta
vólanna eða fara niður í nám-
urnar. Mætti guð þjóðanna, sem
hefir komið oss út úr þessum
ófriði, halda okkur á braut friðar-
ius og halda uppi friði og góðri
reglusemi í iðnaði vorum“.
+
Strand.
Seglskip strandaði í nótt á Löngu-
skerjum í Skerjafirði. Þegar blaðið
fór í pressuna var ófrétt um nán-
ari atvik.
Skipið er mastralaust og liggur
út undan Bessastöðum.
Daglegni‘ sjómaður, van-
ur línu, ósbast á mótorbát í vetur.
Ráðning samkv. reglum Háseta-
félagsins. Afgr. v. á.
Skemtlbóhin „Fanney“
fæst í Bókav. Sigurjóns Jónssonar
(Laugaveg 19), og hjá Sig. Jónssyni,
Lindarg. 1,
Gramla Bíö.
í gær fór eg að sjá „Byltinga-
konuna". Fólkið var ákaflega
„spent“. Eg var það líka. Eg hélt
eg myndi sjá fölleita, kinnfiska-
sogna konu, með flaksandi hár og
djúp, brennandi augu.
En byltingakonan var alveg eins
og fólk er fiest. Hún vildi ekki
aðra byltingu, en koma „Lása“
frá völdum. Þegar því er lokið,
giftist hún amerískum „miljarð-
era“.
„Skárri er það nú „anarkist-
inn“, hugsaði eg.
„Svona fer að lokum fyrir öll-
um helvítis Bolsi víkaforingj unum “,
heyrði eg vinnukonu, sem er hjá
heildsala, tauta, er foringi bylt-
ingaflokksins var tekinn.
Yinnukonan sat fyrir aftan mig,
við hliðina á frúnni. Frúin sam-
þykti með „penu“ „nikki“.
Vinnukonan verður áreiðanlega
í vistinni árið út, og kaupið
hækkar. En ætli það nú annars?
En hvað vil eg annars vera að
skensa heiðarlega heildsala og
Bolsivíkaféndur ? Eg, sem var að
enda við að láta heildsala skrifa
upp á víxil fyrir mig.
Biófiflið.
Slúður.
(Aðsent).
í næstum því hverjum bæ í
heimi kvarta menn yfir því, hve
mikið só slúðrað og álíta, að
hvergi muni eins og í þeirra, eig-
in umhverfi. Svo mun líka vera,
að minsta kosti þar sem eru tvær
sextugar piparmeyjar og einn rak-
ari. Þessar persónur eru nokkurs-
konar lifandi annálar og höfðu
einkum mikið að starfa, áður en
„Pathé Freres“ tóku að sýna lif-
andi fróttablað. Það er e.ns og að
þeim streymi allar þær fréttir,
§em ekki eru þeas verðar, að
blöðin (eins og t. d. „Moggi"
hérna) hlaupi með þær. Venjulega
eru þessar fréttir þess eðlis, að
þær smánarta æru og mannorð
náungans, gera hann grunsamleg-
an og að síðustu eyðileggja hann.
Allir fyrirlítæ þetta, einkum þó
þeir, sem helzt starfa að því.
Hugsum okkur nú t. d., að eg
færi á „Bio“ með henni Guddu,
sem býr í vestur-herberginu (uppi)
í húsinu beint á móti mér. Já,
þá liði ekki á löngu, áður en ail-
ar kerlingar, sem búa hór í ná-
grenninu væru farnar að „splejsa“
okkur saman (að eg ekki tali um
fjórðubekkjarskáldin á Uppsölum).
Nú, mér þætti í sjálfu sér ekkert að
þessu, ef eg svo héldi æru minni
óskertri. Nei, nokkru síðar myndi
slúðrið hafa gert Guddu þungaða
og mig að tilvonandi pabba.
Eg þekki laglega stúlku. Hún
kyntist dönskum sjómanni og var
með honum nokkur kvöld. Þá
fengu kjaftakerlingarnar þar í húí-
unum nóg að starfa. Sú fyrsta
sagðist hafa sóð hann leiða hana
kl. 11 um kvöldið, sú næsta, að
hann hefði kyst hana kl. 12 o. s.
frv. Nú getur enginn tekið ofan
fyrir henni í björtu. Kjaftakind-
urnar hafa unnið sitt verk.
Svona er slúðrið. Ulviljaðar smá-
sálir, sem ekki hafa tímt að Djóta
lífsins, leggjast eins og náhrafnar
á menn sem sjá hve margt er
fagurt í náttúrunni og vilja njóta
lífsins — þær eru að, þar til þær
hafa svift þá mannorðinu — kom-
ið þeim út úr húsi hjá mörgu
fólki og oft gert þeim þann miska,
er aldrei verður bættur. Mörður
greyið var þó það skárri, að hann
vann sitt svívirðilega verk í á-
kveðnum tilgangi, en þessar per-
sónur gera það af ástæðulausri
fúlmensku.
Margir eru þeir „hínir góðu og
réttlátu", þeir er strjúka gljáandi
ietijnagann í skelflngu yfir laus-
iæti unga fólksins. Þessir eru þeir,
er heíí'.t vilja nefnast heiðarlegir
borgsrar og svívirða alla þá ei’
W' f'