Víkurfréttir - 12.06.2014, Blaðsíða 12

fimmtudagurinn 12. júní 2014 • VÍKURFRÉTTIR12
„Maður kynnist mikið sjálfum sér
í náminu því maður er í stöðugri
sjálfsrannsókn. Stundum er það
skemmtilegt og stundum erfitt. Ég
þekki sjálfan mig betur og veit ein-
hvern veginn meira hvað ég vil í
lífinu en áður en ég byrjaði í þessu
námi,“ segir Albert sem er á öðru
ári í skólanum af þremur. Fyrsta
árið var að hans mati erfiðara en
annað árið. „Við fórum beint út í
djúpu á fyrsta ári. Það tókst ágæt-
lega þótt það væri erfitt. Þá lærum
við grunnatriði sem kafað er dýpra
ofan í á öðru ári.“ Í náminu sjái
kennarar um vissa þætti eins og
leiktúlkun og hreyfingu og síðan
er ráðið inn fólk sem hafi einhver
sérsvið. „Leiktúlkunarkennarinn
er Stefán Jónsson og ég er mjög
ánægður með hann. Ég hef lært
mjög margt af honum.“ Einnig
læri þau raddbeitingu og sönglist.
Trúður ekki bara fyndinn
Hluti af leiklistarnáminu er að
læra að „fæða“ trúða og leika sér
með þá. Það er námskeið sem leik-
konan Halldóra Geirharðsdóttir
byrjaði með en maður sem
heitir
Rafael vinnur svo meira með
trúðinn með nemendum. „Trúður
getur verið svo miklu meira en
fyndinn. Hann er mjög einlæg
persóna. Hann er mannsbarnið,
krakkinn innra með manni, sem
fær að brjótast út og skína,“ segir
Albert og lýsir sínum trúði sem
rosalega æstum og tilbúnum í allt.
„Hann er í raun mitt alter ego,
allt öðruvísi en ég. Um leið og ég
set nefið á mig og anda að mér
efnunum sem eru í nefinu, sílikon
og málningu, þá
kveikir það í Unga,
ofvirka trúðnum.
Hann öskrar dá-
lítið mikið og ég
er að reyna að
ala upp fleiri lit-
brigði í honum.
Það verður að
vera gaman að
horfa á hann,“
segir Albert
og brosir.
„Ég var algjört slys“
Draumurinn um að verða leikari
kviknaði hjá Alberti þegar hann
var ungur drengur. Þá fannst
honum mest heillandi við starfið
að segja sögur og vera í búningum.
„Síðan hef ég stundum hætt við
það og langað t.d. að verða flug-
maður eða arkitekt. En hvarf svo
alltaf til baka í leiklistardrauminn.
Bróðir minn, Hafsteinn Gíslason,
lék lengi með Leikfélagi Kefla-
víkur. Hann var mjög góður og
smitaði mig af þessari bakteríu,“
segir Albert
og bætir við að hann hafi aldrei
verið beint athyglisjúkur, heldur
frekar feiminn. Hann er uppal-
inn í Keflavík. „Mér fannst fínt að
búa fyrir sunnan. Þetta er mikill
íþróttabær eins og víða á landinu.
Ég var ekki góður í körfubolta,
fótbolta, boxi, badminton og golfi.
Prófaði þetta allt. Fannst reyndar
gaman í box en þegar ég átti að
fara í hringinn og berja einhvern
þá hætti ég,“ segir Albert brosandi.
Hann fann sig betur í leiklistinni
og lék í barnaleikritum, försum og
revíum með Leikfélagi Keflavíkur.
Tólf ára lék hann t.a.m. í Oliver
Twist. Albert
er langyngstur
sex systkina.
„Mamma var 42
ára og pabbi 45
þegar ég fæddist.
Það var búið að
taka mömmu úr
sambandi. Ég var
algjört slys,“ segir
hann og hlær.
Vill kafa djúpt
Þegar Albert flutti
svo til Reykjavíkur
fyrir 3-4 árum hóf
hann nám í ritlist
en fór á fullt í Stúd-
entaleikhúsið. „Þar
kynntist ég öðru formi
af leiklist þar sem við
áttum að semja allt sjálf;
leikur, söngur og dans
var allt í einum graut
og búin til sýning. Þessi
nýjung kveikti enn meiri
áhuga hjá mér á leiklist.
Eftir að ég fór í námið
verð ég ávallt meira með-
vitaður um hvenær ég er
feiminn og hvenær ekki. Þá læri
ég hvað ég get gert til að vinna
með feimnina.“ Í dag segir Albert
að sér finnist mest heillandi að
kafa djúpt í hlutverk og mann-
eskju sem hann leikur hverju
sinni. „Ég vil vita hvers vegna
fólk hegðar sér eins og það gerir,
hvernig það ber sig miðað við
hvað það hefur gengi í gegnum.
Svo hef ég líka mjög gaman af
sögum og ímynda mér sögur að
baki persónunum sem ég leik.“
„Enginn fæðist vondur“
Spurður um draumahlutverk segir
Albert að honum finnist „vondi
kallinn“ mjög spennandi. „Það er
gaman að rannsaka svona vonda
menn. Hvað gerir þá vonda, hvað
gerðist, því enginn fæðist vondur.“
Ein af fyrirmyndum Alberts í
slíkum hlutverkum er banda-
ríski leikarinn Daniel Day Lewis.
„Hann hefur leikið nokkra semi-
siðblinda menn. Sumir sem leika
vonda menn lifa sig svo mikið inn
í hlutverkið að þeir eru í því heima
hjá sér. Það kallast method-leikari.
Heath Ledger var þannig leikari,
enda var virkilega góður sem
jókerinn í Batman. En við vitum
hvernig það fór,“ segir Albert og
leggur áherslu á að nauðsynlegt
sé að læra að aðskilja sig frá hlut-
verki því annars getur það verið
hættulegt. „Við tölum um það í
náminu og lærum aðferðir til þess
að við þurfum ekki að festast í
hlutverkunum. Við vinnum með
kerfi það sem við ímyndum okkur
að t.d. hausinn á okkur sé gerður
út steini eða að hann fljóti yfir
búknum. Og stór munur er á hvort
maður ímyndar sér að skól skíni
frá hjartanu eða að þar sé steinn.
LANGAR AÐ
LEIKA VONDA
KALLINN
n Stundar stöðuga sjálfsrannsókn í námi sínu:
Frekar sjaldgæft er að Suðurnesjafólk stundi nám við
Leiklistarskóla Íslands. Keflvíkingurinn Albert Halldórs-
son var meðal 170 umsækjenda þegar hann var valinn í 10
manna hópinn sem kemst inn ár hvert. Hann segir okkur
frá því hvernig áskoranir í náminu hafa breytt lífi hans.
Sem Claudio
í Líku líkt í
Shakespeare-
kúrsi.
Með kærustu
sinni, Sölku.
-viðtal