Víkurfréttir - 26.06.2014, Blaðsíða 9

VÍKURFRÉTTIR • fimmtudagurinn 26. júní 2014 9
hún væri að biðja um svona skipu-
lagða vináttu. „Auðvitað verður
visst ójafnvægi í vinskap þegar
svona gerist. Róðurinn þyngdist
þegar ég varð veikari og allur gang-
ur á því hverjir stöldruðu við og
einnig bættust þá einhverjir við í
staðinn. Auðvitað verður hver að
huga að sjálfum sér og sinni líðan
líka. Þetta bara gekk einhvern veg-
inn og var í rauninni ótrúleg upp-
lifun og lífsreynsla.“ Þá hafi einnig
verið erfitt fyrir marga hversu veik
Nílla varð og þótti erfitt að kíkja
til hennar. „En þeir voru duglegir
að senda mér eitthvað fallegt og
ótrúlegasta fólk setti sig í samband
við mig. Sumir af Ljósvíkingunum
voru ekki einu sinni vinir mínir
fyrir, bara fólk sem ég hafði ein-
hvern tímann hitt eða unnið með,
fólk sem mér þótti skemmtilegt og
áhugavert. Facebook síðan var svo
á vissum tímapunkti meira notuð
til að deila upplýsingum um líðan
mína.“
Hnefaleikaþjálfarinn Gísli
bróðir
Í öllum lyfjameðferðum dvaldi
Nílla heima hjá Gísla bróður sín-
um og fjölskyldunni hans í Reykja-
vík. „Gísli bróðir þekkir mig svo
vel. Hann er hnefaleikaþjálfarinn
minn. Alltaf til í að faðma mig á
milli lota en sendir mig svo alltaf
út að berjast. Hann segir: Það er
búið að slá í bjölluna, þú verður að
fara.“ Heima hjá Gísla hitti Nílla
fólkið sitt. „Ég man helst eftir lyfja-
meðferðunum þannig að það var
gaman og ég var umvafin fólki sem
þykir vænt um mig og það sýnir
hvað góður félagsskapur hefur
mikið að segja. Við hlógum mikið
saman, segir Nílla. Gísli á tvo unga
syni og Níllu finnst mjög mikil-
vægt að standa sig í frænku-
hlutverkinu. „Þegar ég var
hjá þeim gerði ég allt til
að stundirnar væru sem
minnisstæðastar. Það
var að hluta til vegna
þess að ég vildi að þeir myndu
muna mig ef ég myndi deyja.“
Samveran með frændunum hafi
einnig hjálpað henni mikið. „Þeir
voru ekkert að pæla í hvort ég væri
veik, eða sköllótt og hugsuðu bara
um leikina sem við lékum. Ég fór
bara á sama stað og þeir og það var
mjög gott. Þegar lífið er flókið er
svo gott að gera eitthvað einfalt,“
segir Nílla.
Erfitt að mega ekki faðma
Litlu hlutirnir vega meira hjá Níllu
en áður en hún varð veik. „Þeir eru
með meira vægi. Gull og grænir
skógar er eitthvað sem við sjáum
á kvikmyndatjaldi í bíó. Að verja
tíma með fólki er eitthvað sem ég
met ákaflega mikils. Ég er svo rík af
góðu fólki sem mér þykir vænt um
og þykir vænt um mig. Það sankast
einhvern veginn að mér jákvætt,
bjartsýnt, gott og hjartahlýtt fólk
sem er tilbúið að vera með mér í
liði.“ Hún er mikil félagsvera og
því hafi verið erfitt að vera í ein-
angrun um tíma. „Að mega ekki
koma við litlu frændur mína því
ég var eitruð eða þegar mamma
mátti ekki faðma mig því ég var svo
veik. Það var hrikalega erfitt. Núna
er ég með markmiðið 'live a lot'.
Reyna að gefa af mér eins og ég get
og vera til staðar fyrir mína Ljós-
víkinga; vera Ljósvíkingur sjálf.“
Það að vera veik segir Nílla að hafi
ekki breytt sér í grunninn. Hún
hafi bara náð að virkja grunn sinn
vel í veikindunum. „Ég er kannski
aðeins væmnari og er forvitnari
um aðra. Ég held að það hafi verið
hluti af því að mér finnst gaman að
fá að vera með, hvort sem er í gleði
eða erfiðleikum. Ég legg mig meira
fram við það í dag.“
Gerir upp tilfinningarnar
Nílla lætur ekki deigan síga í
uppbyggingarferli sínu. Hún er í
stuðningsneti hjá Krafti og í stjórn
SÍBS, auk þess sem hún sinnir
nefndarstarfi um erlent hjálpar-
starf hjá Öryrkjabandalagi Íslands.
Þá hefur hún unnið hlutastarf
sem deildarstjóri hjá Bryn Ball-
ett Akademíunni, Listdansskóla
Reykjanesbæjar, í vetur. „Svo er ég
að sinna furðufuglunum mínum,
en það eru handgerðir origami
óróar sem ég bý til og eru til sölu
í Aurum. Það verkefni vaknaði
til lífsins í veikindunum.“ Hún
segist alltaf hafa verið heppin með
að fá að vinna við það sem henni
finnst skemmtilegt og lært hluti
sem henni finnast skemmtilegir.
„Konfúsíus sagði: Veldu starf sem
þú elskar og þú munt ekki þurfa að
vinna einn einasta dag á ævinni.
Ég hef verið að vinna á vettvangi
frítímans í mörg ár.“ segir
Nílla og bætir við að einn-
ig sé hún nýbúin að klára
grunnbókhaldsnám og
sé á leiðinni í frekara
nám því tengdu og sé
núna að kynnast sjálfri
sér upp á nýtt. „Lyfin,
sterarnir, þyngdaraukning
og annað hafa haft víðtæk
áhrif. Ég þarf að vera virk í því
að gera það sem gerir mér gott.
Ég er í mikilli tilfinningalegri úr-
vinnslu núna því það var ekki svig-
rúm til þess á meðan ég var veik.
Er svolítið að skilja hlutina eftir
þar sem þeir eiga að vera. Nú get
ég skipulagt og endurraðað. Til-
finningalegur farangur er allt of
þungur að burðast með. Ég þarf
að gráta oft bæði af gleði og sorg
og faðma fastar og oftar. Vera í
kringum fólkið mitt.“ Nílla og Gísli
tóku þátt í Reykjavíkurmaraþoninu
2012 til þess að safna peningum
fyrir Kraft. „Ég var síðust í mark
í 10 km hópnum af rúmlega 4600
manns. En var samt sigurvegari í
mínum huga. Gísli bar súrefnis-
kútinn fyrir mig alla leiðina.“
Óbilandi bjartsýnismann-
eskjan
Um þessar mundir er Nílla í eftir-
fylgni og næsta rannsókn á heilsu
hennar er í september. Það hefur
ekki greinst í henni krabbamein
síðan í október 2011. Hún er
ákveðin í að verða ekki fórnarlamb
aðstæðna þrátt fyrir reynslu sína
af veikindunum. „Ég vil ekki vera
þekkt sem Nílla með krabbameinið
heldur Nílla með ljósu, síðu krull-
urnar. Óbilandi bjartsýnismann-
eskjan,“ segir hún og skellihlær.
Hún trúir því að það sem maður
setji út og kalli markvisst eftir
komi margfalt til baka. „Það þarf
að leggja sig fram við að vera já-
kvæður. Ég veit að fólkið mitt mun
áfram hjálpa mér að halda dampi.
Ég er ekki þekkt fyrir að vera mjög
kappsöm, mér er sama hvort ég
sigra eða tapa. Ég vil bara halda
áfram og vera svolítið hress. Það
þarf að vera einhver ástríða til þess
að lífið sé skemmtilegt í bland við
það að það sé erfitt. Ég myndi ekki
vilja breyta neinu í mínu lífi. Maður
er eins og maður er vegna þess sem
maður hefur upplifað. Það þýðir
ekkert að sparka í sig liggjandi,“
segir Nílla brosandi að endingu.
Þeir voru ekkert að pæla
í hvort ég væri veik, eða sköll-
ótt og hugsuðu bara um leik-
ina sem við lékum
Ég var alltaf að reyna að
leita leiða til að gera hlutina
bærilegri. Og af því ég var að
því var fólk til í það með mér Stofnfrumusöfnun.
Í ABC barnaþorpi í Kenýa í águst 2010,
um mánuði fyrir greiningu.
„Símaloftnetið“ í stofnfrumusöfnuninni.
Fjölskylduveggurinn góði.