Víkurfréttir - 04.09.2014, Blaðsíða 46

fimmtudagurinn 4. september 2014 • VÍKURFRÉTTIR46
Nágranni opnaði gluggann
þegar Þorvaldur fór að spila
Þorvaldur fékk svo trommusett í
fermingargjöf og eftir það var ekki
aftur snúið. Hann fékk herbergi
á æskuheimilinu undir settið og
þar hamaðist hann við að berja
húðirnar. „Nágrannarnir hafa ekki
ennþá kvartað yfir látunum. Ein
vinkona mömmu sem var nágranni
okkar sagðist alltaf opna glugg-
ann þegar ég byrjaði að æfa mig,
þannig að það er ágætis hrós.“ Sem
unglingur var Þovaldur ekki beint
í hljómsveitum en þegar trommu-
settið var fært inn í bílskúr þá fóru
vinirnir að kíkja í heimsókn og
spila á hljóðfæri.
Bjóst ekki við að Valdimar yrði
svona langlíf
Trommarinn er yngstur í hljóm-
sveitinni Valdimar en það er fyrsta
alvöru hljómsveitin sem Þorvaldur
hefur verið í. „Ég þekkti Valda úr
tónlistarskólanum þar sem við spil-
uðum með léttsveitinni og lúðra-
sveitinni. Hann hafði haft orð á
því að við myndum enda saman
í hljómsveit einn daginn. Eftir að
þeir Ásgeir ákváðu svo að stofna
hljómsveit þá höfðu þeir samband
við mig,“ segir Þovaldur um það
hvernig hann endaði í hljómsveit-
inni Valdimar.
Hljómsveitin á fimm ára starfsaf-
mæli um þessar mundir og þriðja
platan er á leiðinni núna í október.
„Ég bjóst ekki við því að þetta yrði
svona langlíft og að þrjár plötur
kæmu út. Okkur finnst samt eins
og við séum rétt að byrja. Fyrsta
platan var frekar tilraunakennd
enda var ekki alveg sami mann-
skapur í hljómsveitinni og núna.
Þannig að mér finnst eins og platan
sem er að koma út sé okkar önnur
plata með þessum mannskap.“
Náum vel saman þrátt fyrir
mismunandi tónlistarsmekk
Þorvaldur segir erfitt að skilgreina
tónlistina sem Valdimar spilar.
„Spekingarnir tala um indie popp-
rokk með einshvers konar djass
áhrifum. Annars veit ég aldrei hvað
ég á að segja þegar ég er spurður
um það sem við erum að gera,“
segir hann kíminn. „Við erum
frekar rólegir og ekki mikið rokk
og ról líferni á okkur. Við erum
allir frekar ólíkir hvað varðar tón-
listarsmekk og hlustum á mjög
misjafna tónlist. Mikið af þessari
tónlist sem Valdi og Ásgeir eru að
hlusta á hef ég aldrei heyrt, og lík-
lega er það öfugt líka. Því finnst
mér það sérstakt hvað við náum
vel saman að búa til músík þó svo
að við hlustum á mismunandi tón-
list,“ segir trommarinn.
Hljómsveitin Valdimar hefur þróað
með sér sérstakt „sánd“ þrátt fyrir
að erfitt sé að setja fingur á hvað
skuli kalla það. „Mér finnst nýja
platan bera keim af Undralandi
sem var okkar fyrsta plata,“ segir
Þorvaldur. Hann segir að aldrei sé
tekin meðvituð ákvörðun um hvort
ætlunin sé að gera hressa eða rólega
plötu. „Allir koma með eitthvað í
púkkið og platan þróast eftir veðri
og vindum. Ásgeir og Valdi eru
þó helstu lagahöfundar og leggja í
raun línurnar af því hvernig platan
mun hljóma. Við höfum oft grínast
með það hve sjaldan það koma upp
rifrildi eða leiðindi. Við erum oft
mjög sammála þegar við erum að
búa til tónlist.“
Planið
er alltaf
að koma
heim aftur en
maður veit
aldrei hvað
gerist, þetta
er svo stór
heimur þarna
úti
Þorvaldur hefur undanfarið haldið
til í Boston þar sem hann stundar
nám við Berklee College of Music.
Garðbúinn segir að skólinn sérhæfi
sig í popptónlist en þar stundar
hann framhaldsnám í slagverki
og trommuleik. Um er að ræða
fjögurra ára háskólanám en Þor-
valdur fékk eitt ár metið sökum
fyrri reynslu. Þorvaldur segir
námið vera fjölbreytt og spenn-
andi þar sem hann lærir um hinar
ýmsu hliðar tónlistarinnar. Hann
segist geta séð fyrir sér að reyna
fyrir sér erlendis. „Planið er alltaf
að koma heim aftur en maður veit
aldrei hvað gerist, þetta er svo stór
heimur þarna úti. Þessi skóli er
hálfgerður suðupottur fyrir popp-
tónlist í Bandaríkjunum. Það er
aldrei að vita nema maður verði
heppinn og eitthvað detti upp í
hendurnar á manni.“ Kærasta Þor-
valdar er einnig að hefja nám í Bo-
ston og líkar þeim lífið í borginni.
„Mér finnst Boston frábær borg.
Hún er ekki of stór og ekki of lítil.
Það er líka stutt að fara heim ef svo
ber undir.“
Íslendingar framalega í tón-
listinni
Allt frá 19 ára aldri hefur Þorvaldur
verið að kenna á trommur. Fyrst í
Garðinum og síðar í Reykjanesbæ.
Sem tónlistarkennari hefur Þor-
valdur umgengist efnilega unga
tónlistarmenn. Hann telur að Ís-
lendingar séu framarlega á merinni
þegar kemur að tónlist. „Svona ef
við miðum okkur við önnur lönd
þá eigum við mikið af ungum og
góðum hljómsveitum sem hafa
verið að fá góða dóma og vakið at-
hygli. Það virðist vera eitthvað við
íslenska tónlist sem útlendingum
þykir voðalega flott. Það er erfitt
að benda á hvað það er. Sumir hafa
bent á það að við séum einangruð
hér og því ríki töluvert frelsi fyrir
unga tónlistarmenn að gera það
sem þeim sýnist. Það er enginn að
setja þig í einhvern farveg sem þú
þarft svo að fylgja. Það eru margar
frábærar hljómsveitir á Íslandi að
mínu mati.“
Þorvaldur er ánægður með nýtt
húsnæði tónlistarskóla Reykjanes-
bæjar og telur hann að það geti
orðið til þess að fleiri góðir tón-
listarmenn geti vaxið úr grasi á
Suðurnesjum. „Ég man þegar ég
var að kenna að það var alltaf bið-
listi eftir því að komast að læra á
trommur. Oft þurfti maður að sía
út þar sem aðsóknin var svo mikil,
það er bara jákvætt. Ég tók reyndar
eftir því að það kemur yfirleitt að
þeim tímapunkti þar sem krakkar
þurfa að velja á milli íþrótta og
tónlistaskóla þar sem erfitt er að
sinna báðu af fullum þunga. Námið
verður strembnara eftir því sem
líður á. Þegar ég var 13 ára þá þurfti
ég að velja á milli þess að halda
áfram í fótbolta eða læra á tromm-
urnar. Ég efast um það ég væri fót-
boltamaður í dag hefði ég valið þá
braut,“ segir Þorvaldur að lokum
og hlær.
Þorvaldur Halldórsson trommari ákvað að feta í fótspor félaga
sinna í hljómsveitinni Valdimar og söðla um á erlendri grundu. Hann
stundar nú nám við Berklee College of Music í Boston borg. Þorvaldur
hefur lært á trommur frá unga aldri og kennt ungviðinu á Suðurnesjum
trommuleik frá því hann var 19 ára gamall. „Ég var frekar ungur þegar
ég var farinn að skríða inn í pottaskápana heima og berja á potta og
pönnur. Síðar hóf ég nám í tónlistarskólanum í Garðinum þar sem ég
lærði á píanó,“ segir Þorvaldur sem fljótlega skipti yfir á trommurnar, þá
níu ára gamall. „Vinur minn var að læra á trommur og var með trommu-
sett heima hjá sér. Mér fannst það afskaplega spennandi. Þegar ég sá
svo hljómsveitir í sjónvarpinu þá fannst mér trommarinn alltaf vera
flottastur. Trommarinn dregur að sér athygli þar sem hann er um-
kringdur græjum og dóti.“
-viðtal pósturu eythor@vf.is
Í SUÐUPOTTI POPPTÓNLISTAR
Í BOSTON