Víkurfréttir - 11.09.2014, Blaðsíða 6

fimmtudagurinn 11. september 2014 • VÍKURFRÉTTIR6
-viðtal pósturu hilmar@vf.is
vf.is
Útgefandi: Víkurfréttir ehf., kt. 710183-0319 P Afgreiðsla og ritstjórn: Krossmóa 4a, 4. hæð, 260 Reykjanesbæ, sími 421 0000 P Ritstjóri og ábm.: Páll Ketilsson, sími 421 0004, pket@vf.is
Fréttastjóri: Hilmar Bragi Bárðarson, sími 421 0002, hilmar@vf.is P Blaðamenn: Olga Björt Þórðardóttir, sími 421 0002, olgabjort@vf.is, Eyþór Sæmundsson, eythor@vf.is
Auglýsingastjóri: Sigfús Aðalsteinsson, sími 421 0001, fusi@vf.is P Hönnun og umbrot: Þorsteinn Kristinsson, sími 421 0006, steini@vf.is,
Afgreiðsla: Rut Ragnarsdóttir, sími 421 0000, rut@vf.is, Aldís Jónsdóttir, sími 421 0000, aldis@vf.is P Prentun: Landsprent hf. P Upplag: 9000 eintök P Dreifing: Íslandspóstur
Stafræn útgáfa: www.vf.is, www.kylfingur.is
Tekið er á móti auglýsingum á póstfangið fusi@vf.is. Auglýsingar berist fyrir kl. 17 á þriðjudegi fyrir útgáfudag sem er almennt á fimmtudögum. Móttaka smáauglýsinga fer fram á vef Víkurfrétta, vf.is.
Smáauglýsingar berist fyrir kl. 15 á þriðjudögum. Ekki er tekið á móti smáauglýsingum í síma. Sé fimmtudagur frídagur þá kemur blaðið út á miðvikudögum og þá færist skilafrestur auglýsinga fram um einn
sólarhring. Efni til Víkurfrétta skal sendast á póstfangið vf@vf.is. Aðsendar greinar birtast á vef Víkurfrétta, vf.is. Það er mat ritstjórnar hvaða aðsendu greinar birtast í prentaðri útgáfu blaðsins.
Ekki er greitt fyrir aðsent efni, texta eða myndir, hvort sem það birtist í blaðinu eða á vefsíðum Víkurfrétta.
SÍMI 421 0000
FISKELDI
Stofnfiskur hf óskar eftir starfsmanni við
almenn eldisstörf í fiskeldisstöð í Höfnum.
Í boði er spennandi starf hjá framsæknu fyrirtæki
sem er í örum vexti og hefur á að skipa metnaðarfullt
og samhent starfsfólk.
Skrifleg umsókn ásamt ferilskrá skulu berast
á netfangið solvi@stofnfiskur.is
fyrir 18. september 2014.
Þeir Magnús og Jóhann hafa verið að í tónlistinni síðan
árið 1972. „Við köstuðum frá
okkur rekunum og sögðum upp
vinnunni. Við ætluðum að gera
plötu.“ Þeir eru enn í fullu fjöri
og hafa báðir lifað á tónlistinni í
rúmlega 40 ár. Þeir gerðu síðast
saman plötu árið 2012 en troða
ennþá upp við hin ýmsu tilefni.
Þeir slógu strax í gegn árið 72´
en þá var mikið að gera í að spila
um allar trissur. Síðar fluttu þeir
til Englands þar sem reyndu
fyrir sér í tónlistinni. Allt fram
til 1985 hafði Keflvíkingurinn
Jóhann nóg á sinni könnu í tón-
list. „Milli 1990-2000 þá var þetta
orðið talsvert hark. Sem betur fer
hafði ég vit á því að kaupa mér
íbúð og koma undir mig fótunum
þegar maður hafði sem mestar
tekjur. Ég verð þó að segja það að
ég myndi ekki vilja að við Maggi
værum að byrja í dag. Plötusalan
er alveg skelfileg. Það getur vel
verið að þetta eigi eftir að jafna
sig, maður veit ekkert um það,
en mér finnst leiðinlegt hvern-
ig þetta er orðið,“ segir Jóhann.
Hann segist stundum hafa hugsað
um það að hætta en þá hafi jafn-
an einhver verkefni komið inn á
borð til hans. „Maður hefur ekki
mikið upp úr þessu en í gegnum
tíðina hefur maður lært að lifa á
þessu.“
Stolinn Söknuður?
Magnús hefur samið ýmis þekkt
lög sem hafa lifað með landanum.
Eitt að þeim er lagið Söknuður sem
Hafnarmaðurinn Vilhjálmur Vil-
hjálmsson gerði ódauðlegt á sínum
tíma. Jóhann og fleiri telja að því
lagi hafi verið stolið, en lagið You
raise me up, með Josh Groban, er
97% líkt laginu hans Jóhanns. „Það
er ennþá í ferli og enn vonarneisti,“
segir Jóhann en hann hefur lög-
sótt norska höfundinn sem samdi
lagið. Sá norski dvaldi víst hér á Ís-
landi nokkrum sinnum og telur Jó-
hann allar líkur á því að hann heyrt
Söknuð í einni af heimsóknum sín-
um hérlendis. „Þetta er erfitt mál
þar sem stórir aðilar eru þarna á
bakvið sem hafa réttinn.
Jóhann hefur m.a. fengist við það
að semja lög fyrir Umhyggju, fé-
lag langveikra barna. Hann segist
vera með tilbúna plötu þar sem
hann semur lög við kvæði eftir séra
Friðrik Friðriksson, en hann hefur
fengist við að semja lög fyrir ljóð og
kvæði í gegnum tíðina.
Magnús og Jóhann halda nokkuð í
ræturnar þrátt fyrir að vera búsettir
utan Suðurnesjanna. Þeir spila
mikið á svæðinu og troða m.a. upp
í Garðinum á Tveimum vitum um
helgina
„Það eru sterkar þessar rætur í
Keflavík. Það var gaman að alast
þarna upp sem barn, mikið fjör,“
segir Jóhann sem þar fékk sitt
tónlistarlega uppeldi. „Ég held að
maður hefði aldrei orðið fyrir eins
miklum áhrifum í tónlistinni, ef
ekki hefði verið fyrir Kanaútvarpið.
Maður hafði ekki efni á að kaupa
sér mikið af plötum en þarna hefði
hann heyrt alla flóruna. Maður var
með þetta í eyrunum allan sólar-
hringinn. Það var svakaleg gróska
hérna sem kannski var ekki til
staðar annars staðar. Það er ekki
hægt að horfa fram hjá því hvað
margir tónlistarmenn komu frá
svæðinu á ákveðnu tímabili,“ segir
Jóhann.
Væri ekki til í vera
að byrja í poppinu
- Magnús og Jóhann með tónleika í Garðinum um helgina.
www.vf.is
83% LESTUR
+
Undirritaður var víða á vappi á Ljósanótt. Smellti myndum af
hundruðum, jafnvel þúsundum andlita og heilsaði upp á gamla
félaga og kunningja á förnum vegi. Það eru nokkrir viðburðir
sem standa upp úr á Ljósanótt. Flugeldasýning, blöðrusleppingar,
árgangaganga og fjöldi stórtónleika. Sjálfum finnst mér þessir
viðburðir ekki þeir sem gera Ljósanótt að þeirri hátíð sem hún er
orðin. Það eru litlu hlutirnir. Júlli sonur Rúnna Júll með tónleika
í stofunni hjá mömmu sinni á Skólaveginum. Bröns Keflvíkinga
á Sunnubraut til þess að koma manni af stað á laugardagmorgni.
Þessi sérstaka stemning sem skapast á fimmtudagskvöldum
þegar nær eingöngu heimafólk er á ferð um miðbæinn okkar sem
sannarlega má muna sinn fífil fegurri. Það kvöld er menning og
verslun á svæðinu í algjöru hámarki. Ég get alveg viðurkennt það
að mér leið eins og í „gamla daga“ þegar ég leit yfir Hafnargötuna
síðasta fimmtudagskvöld. Það var eins og klukkan væri 3:00 á
nóttu um helgi og nýbúið að henda öllum út af Strikinu og Kaffi
Keflavík. Maður beið bara eftir því að slagsmálin hæfust. Án
gríns þá var þetta virkilega skemmtileg upplifun og þörf áminn-
ing til okkar um hvað gæti orðið í miðbænum.
Það er engin töfralausn á því hvernig við eigum að glæða miðbæ
Reykjanesbæjar lífi. Ég tel mig þó vera með ágætis uppástungu.
Það þarf einfaldlega að gera hugarfarsbreytingu hjá fólkinu. Bara
það að skella sér niður í bæ og versla nokkrar flíkur og fá sér 2-3
drykki, sé í góðu lagi utan Ljósanætur. Það má alveg sko! Jafnvel
þó þú sért kominn yfir þrítugt. Við þurfum líka að vera dugleg að
brydda upp á nýjungum á hverri hátíð. Þá er ég ekki að tala um
að afhjúpa listaverk og stæra okkur af flottum framkvæmdum
í bænum. Heldur þurfum við að halda götusölu, opna heimili
okkar, bjóða í bröns. Gerum þetta persónulegt. Ég er ekki með
góða hugmynd alveg núna, en þær eru þarna úti. Þið eruð með
þær.
Ljósanótt er orðin rótgróin og mun vafalaust lifa áratugi í við-
bót, hver veit? Fjölbreytnin er gífurlega mikil á Ljósanótt, þar er
eitthvað fyrir alla. Hátíðin er orðin ein af stærstu bæjarhátíðum
landins og stendur nú yfir í fimm daga. Hún hefur sína sérstöðu
og skapar bænum miklar tekjur og gott orðspor. Yfir hverju er ég
þá að kvarta?
Það eru litlu
hlutirnir sem
gera Ljósanótt
einstaka
-ritstjórnarbréf
Eyþór Sæmundsson skrifar