Víkurfréttir - 16.10.2014, Blaðsíða 12

12 fimmtudagurinn 16. október 2014 • VÍKURFRÉTTIR
Ekki eins misheppnuð
og hún hélt
„Ég kynntist fjölgreindarkenn-
ingunni í kennaranámi mínu. Ég
uppgötvaði að ég var ekki eins mis-
heppnuð og ég hélt. Mér fannst
ég áður aldrei vera góð í neinu og
fannst sniðugt hvernig þeir settu
þetta upp. Maður gat verið góður
í einhverju ákveðnu og það var allt
í lagi að vera ekki sleipur í öllu,“
segir Jóhanna. Mörg börn séu ekki
endilega sterk í fögum sem lögð
er áhersla á og því þurfi að finna
út hvar þau séu sterk og hvar þau
geti bætt sig. „Ef börn eru t.d. mjög
áhugasöm með að fara á útisvæði
þá finnum við leið til að koma t.d.
lestrinum í umhverfis- eða líkams-
og hreyfigreind. Ef við teljum þau
þurfa eitthvað ákveðið þá tengjum
við það við aðra greind og viðkom-
andi leysir það þannig með styrk-
leika barnsins.“
Átti ekki upp á pallborðið
hjá fræðslustjórn RNB
Jóhanna hefur fundið frá því að
hún kom til starfa hjá Hjallatúni að
hugmyndafræði sem unnið er með
þar hefur ekki átt upp á pallborðið
hjá fræðslustjórn Reykjanesbæjar
vegna þess að hún hefur ekki þótt
viðurkennd leið til þess að ná
þeim markmiðum sem framtíðar-
sýnin þeirra er. „Verkefnið hefur
þó gengið mjög vel og við höfum
fengið fína umsögn. Komið var frá
Námsmatsstofnun að ósk Reykja-
nesbæjar og leikskólinn var tekinn
út. Útkoman var, mörgum að óvör-
um, mjög góð,“ segir Jóhanna. Hún
á eiginmann og þrjú börn og hefur
alltaf verið í 70% starfi til þess að
geta haft svigrúm til að taka að sér
verkefni eins og heimakennslu og
aðstoða nemendur af erlendum
uppruna.
„Af hverju stígur þetta fólk
ekki fram?“
Um tíma hefur Jóhanna bloggað
fyrir vefmiðilinn Grunnskóla-
kennarinn og einnig skrifað dag-
bók síðan fyrir fermingu. „Ég á
bunka af dagbókum. Hef verið með
pælingar tengdar reynslu minni
og af kennarastarfinu og þessa sýn
sem ég hef á það. Mér finnst ganga
svo seint að koma nýjum hug-
myndum inn í skólana. Þeir eru
íhaldssamir og lítill meðbyr fyrir
einhverju nýju. Hér á Hjallatúni
er t.d. verið að fara aðra leið en
hinir leikskólarnir en samt verið
að ná sama markmiði,“ segir Jó-
hanna sem vill sjá skólana sýna
vilja í að prófa að fara aðeins út
fyrir sinn ramma. Oft sé talað hlut-
fall nemenda sem ekki gátu lesið til
skilnings eða ánægju og brottfall
og slíkt. „Af hverju stígur þetta fólk
ekki fram og segir hvers vegna það
hætti? Maðurinn minn er svona
brottfall en í dag er hann með
meistaragráðu í tölvunarfræði.
Sumir spá ekki hvernig þessum
einstaklingum líður, hvaða bak-
grunn þeir hafa sem gæti hafa haft
áhrif. Þetta er hægt en aðstæður
eru misjafnar hjá fólki. Það þarf
að virkja það með annarri nálgun.
Þess vegna fór ég að tjá mig um
þetta.“
Ráðherra stóð upp
og klappaði
Illugi Gunnarsson menntamála-
ráðherra hélt opinn fund í Reykja-
nesbæ fyrr í haust um það hvern-
ig hægt væri að bæta menntun
barna. Þar var mjög breiður og
fjölbreyttur hópur, m.a. foreldrar
skólabarna. Jóhanna greip tæki-
færið, stóð upp og sagðist einfald-
lega vita hvað þarf að gera til að
bæta menntunina en hún fái ekki
tíma til þess í skólakerfinu eins og
þar er. Hún sagði einnig sína sögu
sem hreyfði heldur betur við við-
stöddum og ráðherrann stóð upp
og klappaði fyrir henni. „Eitt af því
sárasta sem ég horfi upp á er að vita
hvað ég þarf að gera til að hjálpa en
hafa ekki tíma eða svigrúm til þess.
Þess vegna hef ég í mínu starfi búið
til tíma til þess. Ég kalla í einstakl-
ingana áður en ég fer heim og fæ
þá til að lesa fyrir mig.“ Foreldrar
barna hafa þakkað Jóhönnu fyrir
að gefa von á stöðum þar engin von
var. „Oft hafa slíkir einstaklingar
fengið að heyra setningar eins og:
Þú ert ekki að fara í menntaskóla,
ekki vera að stressa þig á þessu. Þú
ferð að gera eitthvað allt annað,“
segir Jóhanna og bætir við að í
staðinn hefði verið hægt að sækja í
krafta þeirra og koma þeim á rétta
staði. Á fundi með menntamála-
ráðherra hefði einn kennari í FS
staðið upp og sagt: „Krakkarnir eru
búnir að vera 10 ár í grunnskóla, af
hverju er ekki búið að hjálpa þeim
á þessum 10 árum að finna áhuga-
svið sín? Jóhanna segist hafa verið
þessu hjartanlega sammála. „Það er
eins og að fólk vilji ekki heyra það
sem satt er.“
Ómenntaðir foreldrar
Foreldrar Jóhönnu eru báðir
ómenntaðir eins og flestallt fólk
í hennar fjölskyldu. Foreldrar
hennar voru 17 og 18 ára þegar
þau áttu hana, faðir hennar vann
mikið og móðir hennar reyndi að
hjálpa með því að þylja henni yfir
samviskusamlega. „Pabbi hvatti
mig alltaf til að fara í nám, sagði að
það yrði lykillinn að framtíðinni.
Sjálfur fór hann síðar í nám þegar
gerð vara krafa um að fá sér rétt-
indi sem löggiltur málari. Þá var
ég farin að hjálpa honum og það
var eftirminnilegur og góður tímar
fyrir okkur bæði. Námið reyndist
honum erfitt og hann náði ekki
bóklegu fögunum og fékk ekki rétt-
indin. Þá var gert raunfærnimat
(gamla ráðherrabréfið) og hann er
því með réttindi sem málari,“ segir
Jóhanna.
Fékk sjokk í FS
Sjálf náði Jóhanna ágætum árangri í
samræmdu prófunum eftir að hafa
nýtt sér Stoð á vegum kennara eftir
skóla. „Þegar ég svo kom í FS fékk
ég pínu sjokk vegna stökksins og
féll í einum áfanga. Ég skammaðist
mín fyrir að sitja sama áfangann
aftur og mætti ekki í fyrsta tímann.
Þá sótti kennarinn, Ægir Sigurðs-
son, mig fram á gang og sagði: Það
skiptir ekki máli hvað þér finnst.
Þú situr þennan áfanga aftur!“ Jó-
hanna útskrifaðist sem stúdent og
var sú fyrsta af afkomendum hjá
móðurömmu sinni sem náði þeim
árangri.
Engin háskólamenntuð
fyrirmynd
Jóhanna segir að boðberahlut-
verkið geti verið mjög slítandi. „Ég
stend með mér og því sem ég vil
standa fyrir. Hef oft spurt sjálfa mig
hvernig ég hef farið að þessu. Einu
sinni spurði kennari mig hverslags
heimskingi ég væri, þegar búið var
að margsýna mér eitthvað efni. Ég
var áhorfandi í grunnskóla og FS,
ekki þátttakandi. Ég rétti aldrei upp
hönd.“ Þegar Jóhanna útskrifaðist
úr FS fannst henni liggja beint við
að fara í háskóla og langaði að fara
í kennaranám. „Þá var krafa um
inntökupróf og ég treysti mér ekki
í það og fannst ég líka ekki geta
orðið góður kennari. Ég átti enga
háskólamenntaða fyrirmynd nema
kennarana mína. Ég skráði mig í
líffræði og hætti eftir eina önn og
fór að vinna í fimm ár.“
Þegar Jóhanna sneri aftur til náms
voru inntökuprófin ekki lengur í
kennaranámið. „Þá var kominn
kjarkur í mig og ég fór á opna
kynningu og pabbi með mér.
Það styrkti mig.“ Jóhanna kláraði
námið og upplifði mikla sigurveg-
aratilfinningu. „Amma kom við
útskriftina og sá einhvern í fyrsta
skipti útskrifast úr háskóla. Í dag
hafa fleiri frændsystkini mín lokið
stúdents- og háskólaprófi, sem er
mjög ánægjulegt. Í náminu í KHÍ
lærði ég einfaldlega að vera til og
lifa lífinu. Þar varð ég loks þátttak-
andi,“ segir Jóhanna að endingu.
X■ Glímdi við námserfiðleika og berst fyrir fjölbreyttara námi:
Varð þátttakandi í stað áhorfanda
-Jóhanna Helgadóttir var valin lesandi ársins í Reykjanesbæ á bókasafnsdeginum fyrr í haust. Menntamálaráðherra stóð upp á
opnum fundi í Hljómahöllinni og klappaði fyrir Jóhönnu þegar hún sagði hvernig væri hægt að bæta menntun barna.
-viðtal pósturX olgabjort@vf.is
Jóhanna Helgadóttir var valin lesandi ársins í Reykjanesbæ á
bókasafnsdeginum fyrr í haust. Í umsögn var Jóhanna sögð einn af
dyggustu viðskiptavinum safnsins og sérlega dugleg við að kynna
börnum bækur og lestur, ekki bara sínum eigin heldur nemendum
sínum í grunn- og leikskólum Reykjanesbæjar. Jóhanna er lærður
kennari og stýrir þróunarverkefni á leikskólanum Hjallatúni. Stór-
nendur þar sóttu um styrk til Manngildissjóð 2013-2014 fyrir stöðu
Jóhönnu en fengu neitun. Því var ákveðið að búa til svigrúm til þess
að ráða hana inn vegna mikilvægis verkefnisins.
Þá var krafa um inntökupróf og ég treysti
mér ekki í það og fannst ég líka ekki geta
orðið góður kennari
Jóhanna á vinnustað sínum, Hjallatúni í Reykjanesbæ.
Jóhanna og faðir hennar, Helgi málari.