Víkurfréttir - 18.12.2014, Blaðsíða 6

6 fimmtudagurinn 18. desember 2014 • VÍKURFRÉTTIR
vf.is
Útgefandi: Víkurfréttir ehf., kt. 710183-0319 P Afgreiðsla og ritstjórn: Krossmóa 4a, 4. hæð, 260 Reykjanesbæ, sími 421 0000 P Ritstjóri og ábm.: Páll Ketilsson, sími 421 0004, pket@vf.is
Fréttastjóri: Hilmar Bragi Bárðarson, sími 421 0002, hilmar@vf.is P Blaðamenn: Olga Björt Þórðardóttir, sími 421 0002, olgabjort@vf.is, Eyþór Sæmundsson, eythor@vf.is
Auglýsingastjóri: Sigfús Aðalsteinsson, sími 421 0001, fusi@vf.is P Hönnun og umbrot: Þorsteinn Kristinsson, sími 421 0006, steini@vf.is, Afgreiðsla: Dóróthea Jónsdóttir, sími 421 0000,
dora@vf.is, Aldís Jónsdóttir, sími 421 0000, aldis@vf.is P Prentun: Landsprent hf. P Upplag: 9000 eintök P Dreifing: Íslandspóstur P Stafræn útgáfa: www.vf.is, www.kylfingur.is
Tekið er á móti auglýsingum á póstfangið fusi@vf.is. Auglýsingar berist fyrir kl. 17 á þriðjudegi fyrir útgáfudag sem er almennt á fimmtudögum. Móttaka smáauglýsinga fer fram á vef Víkurfrétta, vf.is.
Smáauglýsingar berist fyrir kl. 15 á þriðjudögum. Ekki er tekið á móti smáauglýsingum í síma. Sé fimmtudagur frídagur þá kemur blaðið út á miðvikudögum og þá færist skilafrestur auglýsinga fram um einn
sólarhring. Efni til Víkurfrétta skal sendast á póstfangið vf@vf.is. Aðsendar greinar birtast á vef Víkurfrétta, vf.is. Það er mat ritstjórnar hvaða aðsendu greinar birtast í prentaðri útgáfu blaðsins.
Ekki er greitt fyrir aðsent efni, texta eða myndir, hvort sem það birtist í blaðinu eða á vefsíðum Víkurfrétta.
SÍMI 421 0000
Eimskip | Korngörðum 2 | 104 Reykjavík | Sími 525 7000 | www.ebox.is
auðveldar smásendingar
eBOX flytur minni sendingar frá
Evrópu til Íslands. Sendingin þín
kemur heim með fyrstu ferð.
Auðvelt og fljótlegt.
Í STÓRUM SKIPUM RÚMAST LÍKA
SMÆRRI SENDINGAR
einföld reiknivél
á ebox.is
F
ÍT
O
N
/
S
ÍA
-viðtal pósturu vf@vf.is
Mikið hefur mætt á björgunarsveitarfólki í ófærðinni og óveðrinu að undanförnu og
líklega átta sig fáir á fórnunum sem fylgja þessu
starfi. Víkurfréttir hittu tvo liðsmenn Björgunar-
sveitarinnar Suðurnes, Bjarna Rúnar Rafnsson,
varaformann og Sigríði Ölmu Ómarsdóttur. Þau
veita lesendur örlitla innsýn í út á hvað þetta allt
gengur, bæði fórnir og áföll en einnig gleðina fyrir
það að koma að gagni. Framundan er árleg sala
flugelda sem er stærsta og mikilvægasta fjáröflun
björgunarsveita.
„Það skiptir okkur björgunarsveitarfólk miklu máli
að fjölskyldan standi þétt við bakið á manni því vegna
eðlis verkefnanna sem við getum lent í að taka að
okkur. Sterkt bakland heima fyrir gerir mann að betri
björgunarmanni,“ segir Bjarni Rúnar, sem er giftur og
á fjögur börn, þar af þrjú með núverandi konu. Hann
er slökkviliðs- og sjúkraflutingamaður að mennt og
starfar sem slíkur hjá Brunavörnum Suðurnesja í fullu
starfi. „Um er að ræða vaktavinnu og er hver vakt um
12 klukkustundir í senn. Það skiptir gríðarlegu að
vinnuveitandi sé skilningsríkur og sveigjanlegur, ann-
ars væri ekki hægt að bregðast við á öllum stundum
líkt og við reynum alltaf að gera.“ Dags daglega starfar
Bjarni Rúnar við neyðarþjónustu sem gerir það að
verkum að það er ekki réttlætanlegt fyrir hann að
hlaupa úr vinnu til þess að sinna útköllum hjá björg-
unarsveitinni vegna þess að skylda hans sem slökkvi-
liðs-og sjúkraflutningamaður vegur þyngra. „En þar
sem þetta er vaktavinna þá gefur það mér tækifæri að
sinna björgunarstörfum á mínum frítíma. Það að hafa
starfað sem björgunarsveitarmaður í öll þessi ár finnst
mér gera mig að betri slökkviliðs- og sjúkraflutningar-
manni. Ég hef starfað í björgunarsveit frá því í janúar
1989 og var þá 17 ára gamall.“
Í sjálfheldu í Raufarhólshelli
Bjarni Rúnar segist starfa í björgunarsveit vegna þess
að um sé að ræða gefandi sjálfboðaliðastarf og spenn-
andi og góðan félagsskap. „Það er mest gefandi að geta
hjálpað náunganum í neyð. Erfiðast er þegar maður
nær ekki að bjarga lífi fólks sem hefur lent í ógöngum.
Ef ég á að rifja upp minnistætt atvik úr björgunar-
sveitarstarfinu væri það þegar ég bjargaði, ásamt öðru
björgunarsveitarfólki, fólki í sjálfsheldu í Raufarhóls-
helli. Þetta var hópur jarðfræðinga sem hafði farið
þangað inn. Ótal fleiri útköll koma upp í hugann sem
erfitt er að velja úr hvort sem það var á sjó eða í landi
og gengu út á að koma fólki til bjargar.“ Bjarni Rúnar
segir mjög blandaða flóru af fólki sækja í slík störf en
eigi sameiginlegt að vilja láta gott af sér leiða og hjálpa
náunganum. „Það besta við félagsskapinn er þessa
sterka liðsheild og samkenndin.“
Þéttur stuðningur fjölskyldunnar
Sigríður Alma Ómarsdóttir er ein með tvö börn, Ómar
Helga 6 ára og Bergþóru 10 ára. Alma starfar sem bíl-
stjóri hjá Skólamat. Vegna eðlis starfsins er erfitt fyrir
hana að komast frá vinnu. „En þau eru mjög liðleg og
styðja vel við bakið á björgunarsveitinni, meðal annars
láta þau okkur hafa mat fyrir hálendisvaktina, en við
tökum viku vakt yfir sumarið. Fjölskyldan stendur
einnig vel við bakið á mér ef á þarf að halda og krakk-
arnir eru öllu vanir hvað þetta varðar og skilja mjög vel
ef ég þarf að fara í útkall.“ Alma hefur einnig starfað
í björgunarsveit frá 17 ára aldri, byrjaði sama ár og
Bjarni Rúnar. „Mér finnst skipta máli að láta gott af
mér leiða og getað hjálpað. Þetta er spennandi og
gefandi starf og hefur kennt mér mikið. Mest gefandi
er þegar maður hefur bjargað/aðstoðað einhvern og
veit að þú hefur skipt máli. Erfiðast er þegar útköll
eru þar sem að látinn einstaklingur kemur við sögu og
erfið slys.“
Kona og ungabarn orðin köld í bíl
Alma rifjar upp minnisstætt atvik þegar hún, ásamt
hópi björgunarsveitarmanna, bjargaði nokkur
hundruð manns af Reykjanesbrautinni í miklu óveðri
fyrir nokkrum árum. „Ég var ásamt öðrum á einum af
stóru bílum okkar og við ókum að einum bíl sem við
vorum ekki viss um hvort að þar væri einhver í neyð.
Við kíktum inn í bílinn og þar var kona með unga-
barn en bíllinn hennar var búinn að drepa á sér og þau
voru orðin verulega köld. Þegar ég fer svo út í búð og
sé þau þá kemur þessi minning úr útkallinu alltaf upp
í hugann,“ segir Alma og bætir við að í svona starf
sækist mannskapur sem sannarlega vilji láta gott af sér
leiða og að liðsheildin sé það besta við félagsskapinn.
Þau Bjarni Rúnar og Alma segja flugeldasöluna sem
framundan sé, vera þeirra stærsta fjáröflun. „Hún
hjálpar okkur að halda áfram því starfi sem við sem
við höfum sinnt. Þá getum haldið áfram að hjálpa al-
menningi í neyð hvar sem er og hvenær sem er og á
hvaða tíma sem er. Þessi stuðningur skiptir öllu máli
við rekstur björgunarsveitanna á landinu,“ segja þau
að lokum.
■■ Bjarni Rúnar og Alma eru reynslumikið björgunarsveitarfólk:
Samkennd og sterk liðsheild
Við kíktum
inn í bílinn
og þar var kona
með ungabarn
en bíllinn hennar
var búinn að
drepa á sér og
þau voru orðin
verulega köld
Þegar maður eldist finnst manni tíminn líða hraðar og þetta heyrir
maður jafnvel frá enn eldra fólki en sá sem hér skrifar. Margt hefur
breyst á undanförnum árum og þá til batnaðar m.a. í margvíslegri
tækni en líka í kröfum fólks, sem er kannski ekki alveg jafn mikið til
góðs. Fólk í dag er mun kröfuharðara um flesta hluti en það var fyrir
nokkrum árum og áratugum. Vonandi höfum við lært af bankahrun-
inu því þá fóru margir fram úr sér. Nú í haust hefur umræða um meiri
velmegun orðið háværari með meiri einkaneyslu og í því samhengi
hafa margir sagt einhvern góðærisstíl vera að láta á sér kræla. Það er
vissara að hafa hógværðina í huga nú þegar jólahátíð gengur í garð.
Þegar við tölum um hógværð og síðan kröfur nútímamannsins er
nokkuð ljóst að þar ber mikið á milli. Það má minna á að rauð jólaepli
voru hjá mörgum í gamla daga vísun á að jólin væru komin. Það er
nokkuð ljóst að fæstir myndu sætta sig við það í dag. Hér er ekki verið
að mæta með neikvæðni því öll erum við sammála um að gera vel við
okkur í mat og drykk og gefa gjafir. Hér er aðeins verið að snerpa á að
það á að vera okkur eðlislægt að hugsa til þeirra sem minna mega sín
nú þegar jólin er að koma.
Í jólahugvekju séra Ólafs Odds Jónssonar heitins, sóknarprests í
Keflavík, fyrir tuttugu árum síðan, segir hann frá því að Jesús hafi
ekki fæðst í velsæld konungsfjölskyldu, heldur í fjárhúsjötu. Þar hafi
birst heimur mennskunnar og Guðs blessað barn er hjarta þess.
Hér að neðan er jólahugvekja Ólafs, svo góð að það er við hæfi að
birta hana í heild:
Ýmislegt kemur fram í hugann þegar við heyrum orðið aðventa. Að-
ventukransar, jólaljós, óskalistar, gjafir og bakstur tilheyrir dögunum
fyrir jólin.
En hvað þýðir orðið aðventa? Það merkir koma, koma Jesú Krists. Í
kristnum löndum hafa menn öldum saman undirbúið jólin á aðventu
eða jólaföstu. Við hugleiðum boðskap biblíunnar um fæðingu Jesú.
Við undirbúum jólin með því að lesa, syngja og ræða um fæðingu
frelsarans. Í einum aðventusálmi segir:
Ljómar nú jata lausnarans
ljósið gefur oss nóttin hans.
Ekkert myrkur það krefja kann,
kristin trú býr við ljóma þann.
Hann kom sem einn af okkur og birti mönnum kærleika guðs og
fyrirgefningu og varð sönn fyrirmynd hins sanna lífs. Hann fæddist
ekki í velsæld konungsfjölskyldu, eins og vitringarnir ætluðu í fyrstu,
heldur í fjárhúsjötu. Þar birtist mönnum heimur mennskunnar og
Guðs blessað barn er hjarta þess heims.
Auglýsingar í blöðum, útvarpi og sjónvarpi minna á að tíminn til að
versla fyrir jól styttist óðum. Minnumst þess jafnframt að dögum til
að láta gott af sér leiða fyrir jólahátíðina, fækkar einnig. Látum ekki
okkar eftir liggja sem borgarar heimsins og þegnar þjóðar, sem sögð
er hamingjusöm og trúhneigð, að rétta þjáðum bræðrum hjálpar-
hönd. Þannig eigum við þátt í því að gera mannlegt líf mennskara.
Kristur kom til þess og hann kemur enn í orði sínu og anda til að
gera okkur rík í þekkingunni á kærleika Guðs og náð, þeim kærleika
sem ætlaður er hverju mannsbarni. Hann kom til að vekja þá trú sem
tendrast eins og ljós af ljósi.
Gleðileg jól.
Eru rauð jóla-
epli jólin?
-ritstjórnarbréf
Páll Ketilsson skrifar
Gleðileg jól og
farsælt komandi ár