Alþýðublaðið - 28.01.1925, Síða 2

5
Hefjum gagnsðkn
ísHeczk alþýða hefir oft orðið
að þola þungar búsUjar af for
ráðamönnum auðs og atvlnnn.
Þeir hafa skamtað henni koit
og kjör. Setning laga og fram-
kvæmd þeirra hefir verlð miðuð
við þeirra hag, en hagsmunir
alþýðu látnir sltja á hakanum
og oftlega beinlfnis fyrir borð
bornir.
Hagsmunir alþýðunnar, sem
Ufir á vinnu og afrakstfi hénnar,
og burgeisanna, sem lifa á eign-
um og arðl, þ. e. vinnu almenn-
ings, geta ekki farið saman. Þeir
hljóta að rekast á. Meðan þessar
tvær Btéttlr eru við líðl, hljóta
þær að berjast um skiftingu arðs-
ins, yfirráð framleiðslutækjanna
og stjórnmálavaidlð.
Ihaidið herti sóknina á síðast
Hðnu ári. Það varð öflugssti þÍDg-
flokkurinn, tók stjórnartaumana
í sinar hendur. Sigurinn var iila
íenginn, sem kunnugt er; hans
var enn verr neytt. Löggj&farnir
létu sér ekki nægja að daut-
heyrast við öiium kröfum alþýðu
og synja henni sjálfsagðra rétt-
arbóta. Þeir létu kné fylgja kviði,
iþyngdn alþýðu með nýjum og
auknum tollsköttum og klipu af
atvinnu hennar og daglegn
branði með þvi að ieggja niður
verklegar framkvæmdlr.
Árgæzka og atorka verka-
manna hefir furðanlega bætt
fyrir afbrct og fávisl löggjafanna.
Má fuliyrða, að ef náttúran hetði
eigi verið svo óminnilega öriát
við oss, þá heiði fjöldi verka-
íólks til sjós og lands orðið að
þoía skort eða leita opicbers í
styrks og verða þá að láta fyrir
almenn mannréttindi.
Alþingi sezt innan skamms
aftur að lagasmfðum. Það skipa
sömu menn og f fyrra. Heimska
ein værl að vænta þess, að þeir
•hafi tekið sinnaskiítum til batn-
aðar. Enn munu þeir berjast
fyrir stéttarhagsmunum auðvalds-
ins óþjóðiega gegn fslenzkri
alþýðu.
Um nær áilan heim er nd
iremur sókn en vörn af háifu
alþýðu. Heimsstyrjöldin, ógnir
hennar og ettirköst, hafa flett
grímunni af auðvaldlnu, sýnt
ALÞYÐUILABIÐ
' - .,>---• - ..-. ..iii iriirwfea
Biöjiö kaupmenn
yðar nm íslenzka kaffibætinii. Eann er
sterkari og bragðbetri en annar kaffibætir.
Konur!
Blðjlð um Smáx*a-
emjörlíkið, því að það
®r efnisbetpa en alt
annað smjöplikl.
Pappír alls konar,
Papptrspokar.
Kaupið þar, sem ódýrast er!
Heplul Clausen,
Sími 39.
Alþýðublaðið
kemur út á hverjum virkum degi.
Afg reið sla
við Ingólfsstrœti — opin dag-
lega frá kl. 9 árd. til kl. 8 síðd.
Skrifitofs
á Bjargarstíg 2 (niðri) öpin kl.
9l/j—10Vi árd. og 8—9 síðd.
8 í m a r:
633: prentsmiðja.
988: afgreiðsla.
1294: ritstjórn.
Verðlag:
II Askriftarverð kr. 1,0C á mánuði.
X Auglýsingaverð kr. 0,15 mm. eind.
I
8
I
s»
30 aUPa smáaöguruar fást
enn þá frá byrjun á Laufásvegi
15 — Oplð 4—7 sfðdegis.
þjóðunum andleysi þess og aura-
girnd í allri sinnl nekt.
Álþýðan hér verður að fara
að dæmi stéttárbræðra sinna
erlendis. Hún verður að hefja
gagnsókn, hefja hana nú þegar,
áður kosti hennar verður þröngv
að enn meir, Hún verður að
berjast fyrlr tilvern slnni, fyrir
sómasamiegum lffskjörum og
sanngjöroum rétt«rbótum,
Þess eru engin dæmi, að ríkj
andi stétt hafi af sjálísdáðum
iátíð af hönduna völd og torrétt-
ladi, — hafið þá, sem hún undir-
okaði, til jafns við slg. Auðvaldið
gerir það ekki heldur. Vilji fs-
lenzk alþýða bæta hag sinn,
verður hún sjáif að gera það;
vilji hún tá réttarbætur, verður
hún sjálf að afla þeirra; viiji
hún, að hagsmuna hennar só gætt
i lagasetningu, verður hún að ná
stjórumálavaldinu í aín&r hendur.
Hún verður að heyja látlausa
baráttu, þar tii þessu takmarkl
er náð.
Bezta vopnið og verjan {
þeasarl baráttu er aukin almeno
þekklng og fræðsla nm jatnaðar-
stefnuna. Sllkrar fræðslu verður
alþýða að sfla sér af bókum og
blöðum.' Því er nauðsynlegt að
auka og efla blaðakost flokkslns
og útgáfustarfaemi hans.
En siíkt er nær ókleitt, nema
flokknrinn eigi ráð á prentsmiðju
og þurfi eigi að vera upp á aðra
kominn i þelm qfnum.
Atþýðuprentsmiðj*n verður að
komast upp. Hver einasti verka-
maður, aem er ant um elgin hag,
vandamanna og stéttarbræðra,
verður að leggja þann skerí tll
hennar, aem elni og ástæður
lcyfa.
Það er ekki nóg að sjá og
viðurkenna, að ástandið sé iit
og skipuiag það, sem vér búum
við, rangt. Skylda hvers góðs
drengs er áð berjast gegn því,
sem Ht er og ranglátt, og leggja
því lið, sem rétt er og til endur-
bóta horfir.
ísienzk alþýða hefir lengst af
átt í vök að verja.t; nú hemr
hún gagnsókn
Fyrsta áhlaupið i þeirrl gagn-