Ófeigur - 01.03.1908, Qupperneq 15

15
með skipulagi, Eg bíð með eftirvæntingu úrlausnar
A. K. á þessu, að hans eigin dómi, óheppilega á-
standi, betri úrlausnar en þeirrar, er Ófeigur hefir
mælt með.
Þar sem A. K. minnist á rjúpnaverzlunina, grípur
hann á einu meginatriði í verzlunarmálinu, og styð-
ur málstað Ófeigs með ágætu dæmi. Honum þykir
ekki þakka vert þótt K. F*. fái hátt verð fyrir rjúpur,
sem veiddar sé og fluttar á markað »a hentugasta
tima;» en hitt finst honum allra þakka vert, að kaup-
menn gefi lágt verð fyrir rjúpuungana, og sendi þá
á markaðinn d óhentugasta tíma. Eg held að A. K.
hefði ekki hreyft við þessu, ef hann hefði athugað
hvað ummæli hans sanna. —
K. I3. vill halda íslenzkum afurðum í heiðri og
háu verði, og vinna að því með ráðvendni og vönd-
un varanna. F*að vill því ekki flytja rjúpur út nema
á «hentugum tíma», þegar þær eru góð og gild
verzlunarvara. Nú er A. K. mér reiður af því, að eg
hefi sagt, að kaupmenn spiltu þessari viðleitni K. F1.
En þarna játar hann sjálfur, að hann sendi þessa
vöru á markaðinn þegar hún sé lítils virði. Og
hversvegna? Af því að hún er ill og svikin, og afleið-
ingin er tortrygni og vantraust gagnvart öllum ís-
lenzkum rjúputn á markaðinum. F'etta er gott sýn-
ishorn af röksemdafærzlu A. K. og umbófastarfi hans
og starfsbræðra hans, í verzlunarmálinu.
A. K. þykir «kasta tólfunum fyrir alvöru,» og eg
«tefla furðu djarft» er eg segi, að þegar markaðs-
verð einhverrar vöru sé stígandi, svo að vel líti út