Ljósið - 15.03.1923, Blaðsíða 3

LJÓSIÐ
3
Frá Alþingi.
i Þeir stanga óþyrmilega hver annan í þingsalnum,
þingmaður alþýðuflokksins, Jón Baldvinsson, og þing-
maður Dalamanna, Bjarni frá Vogi. Varð Jón Baldvins-
son undir í þeirri orðasennu, því hann vildi ryðja
verkalýð að með ofbeldi og hnefarétti. Bjarni áleit
slíkt villimannaæði vítavert og þinginu vanvirða að líða
slíkt. Siðmenningarblær var í orðum Bjarna, en hitt er
rússnesk heimska. Að lokum benti hann Jóni á að
baka brauð sin betur, svo menn fengju síður af þeim
iðraveiki. Báðir höfðu snætt hin sömu brauð um dag-
inn, enda gustaði talsvert af þeim í þingsalnum.
Hrafn og prestur.
í blaðinu Vísir hefir fyrv. prestur Fríkirkjunnar,
Ólafur Ólafsson, ritað grein um verndun dýra, og er
mælska hans mikil. Greinin endar á þeirri trúarjátning
að guð borgi fyrir hrafninn.
Eg minnist þess að í hörðum árum lagðist hrafn
á ær mínar, þegar þær vóru að fæða lömb. Þótti mér
það ófögur sjón, er hræfugl þessi át augun úr lambinu
og ánni líka, gerði gat á huppinn og dró út garnirnar,
boraði gogg sínum inn í endaþarminn. Svona kvaldi
krummi alidýr mín. Ekki datt mér sú prestslega heimska
í hug að guð borgaði fyrir hrafn sem þjónaði eðlishvöt
sinni. Drottinn haíBi ei gefið hræfuglum og villidýrum
siðgæðislögmál. Guðfræðingar vorir eiga að bera ábyrgð
á orðum sínum og verkum, muna staðfestingareið sinn,
stríða móti óvini guðs og manna, kenna ekki smælingj-
um ljóta- lærdóma. Þeir eru ónýtir þjónar drottins, frí-
kirkjuprestarnir, eins og prestar í dómkirkjunni.