Ljósið - 01.05.1923, Qupperneq 1
LJOSIÐ
RITSTJÓRI: EINAR JOOHUMSSON
11. ár. ReykjaviK, mai 1923. • 5. blað
Jesiís Kristur er Guð kristinna manna.
Þjóðsögur Gyðinga.
Vegurinn til ktistilegrar breytni í þessum heimi er
ekki sá, að blinda og afvegaleiða ungu þjóðina strax í
æsku með því að kenna smábörnunum Gyðinga-þjóðsög-
ur- Börnin sem eiga að verða góð og guðelskandi, þeim
á ekki að kenna að óttast guð. — Sannur guð birtist í
sönnum manni góðum og kærleiks-ríkum, óviltum. Lög-
gjafi Gyðingaþjóðar var, eftir því er sagan segir, fund-
inn af dóttur Faraós konungs, sem var heiðinn konung-
ur yfir Egyptalandi, sem var gott og frjósamt land með
kornrækt og gripafjölda.
Þegar Móse var orðinn fullorðinn, þá reiðist hann
við hirðmann konungs og drepur hann, flýr síðan af
hræðslu og er um tíma hjá göldróttum presti er Jetro
er nefndur. Lygamörður þessi er þá orðinn svo leikinn
í loddaralist, er Epypsk speki var kölluð, að engir töfra-
vitringar Faraós konungs höfðu við honum.
Skáldsagan getur þess að göngustafur töframanns-
ins varð að höggormi er gleypti allar pöddur og orma
er mentaðir vitringar konungs gátu skapað.
Tíu plágur Egyptalands gerði þetta galdratröll með
töfrasprota þessum, þessi heimsfrægi lygamörður og lög-
gjafi, þeirra vondu Gyðinga, er áttu lög hans fast klöpp-
uð á steina.
Sjá nú ekki kærleiksríkir menn, að lögin frá Sínaí-
fjalli, sögnin frá Aldingarðinum Eden og sögnin um hinn
gamla reiða guð Jafa eða Jehofa, sem var vondur, heið-