Feykir - 09.02.2012, Blaðsíða 7

06/2012 Feykir 7
mánuði til Akureyrar til að taka
upp þessa þætti. Það væri mikið
fyrirtæki þó við gerum það af
og til, og þá mest af gamni
okkar, segir Sigríður en einnig
hefur komið fyrir að tækin bili
og þá þarf að skjótast yfir í
Eyjafjörðinn.
Þegar hún er spurð að því
hvort hún hafi hugsað sér að
fara sjálf út í þáttagerð segir hún
það ekki vera. –Nei svo sannar-
lega ekki. Ég læt duga að lesa
upp. Mér eru úthlutuð orð og ég
les þau upp, segir Sigríður og
lætur fylgja að samstarfið sé gott
við Jón og gæti reyndar ekki
verið betra. –Jón setur saman
þáttinn, ég fæ hann til lestrar. Ég
sit heima og pæli í textanum og
les hann upphátt fyrir sjálfan
mig, heimilisfólki mínu til
ómældrar ánægju, segir hún og
brosir breitt en gefur til kynna
að einhver kaldhæðni felist í
þeirri fullyrðingu. Ég les textann
nokkrum sinnum upphátt og
reyni að koma með áherslur á
réttum stöðum og annað slíkt.
Svo kem ég hingað og við lesum
þetta saman með tæknimönn-
um á hinum enda línunnar.
Óhætt er að fullyrða að
þættirnir Sagnaslóð séu
uppfullir að fróðleik um sögu
og menningu okkar Íslendinga
og veitir innsýn í líf forfeðra
okkar sem sannarlega lifðu
fábreyttara lífi en nútímamað-
urinn en hefur ekki síður sögur
að segja þeim sem landið erfir.
Þar er á ferðinni gleði og sorgir,
harmur og hamingja og eftir
hvern þátt situr hlustandinn
ríkari í anda eftir góðan þátt.
Þættirnir eru á dagskrá Rásar 1
á föstudagsmorgnum klukkan
10.15 og endurfluttir á sunnu-
dagskvöldum klukkan 23.15.
Þá eru ónefndir þeir sem
stjórna útsendingunni. Það eru
því mörg handtökin, ef svo má
segja, og margir sem koma að
hverjum þætti sem fluttur er í
RÚV. Þetta er hópavinna. Jón
segir að þannig sé útvarp og í
þeirri keðju sem hann lýsti sé
hvergi veikur hlekkur. Hann
segir það vera dálítið ein-
kennilegt eftir öll þessi ár með
útvarpinu þá hafi hann ekki
komið í höfuðstöðvarnar í
Efstaleiti og raunar aldrei nema
í flugumynd. –En ég veit að
mér yrði vel tekið ef ég setti fót
inn fyrir þröskuld. Ég hef
eignast góða vini bæði fyrir
norðan og sunnan.
Læt duga
að lesa upp
Þegar Sigríður Kristín er spurð
að því hvernig á því stóð að hún
endaði sem upplesari í útvarps-
þætti þar sem hún hafði hvorki
verið að lesa eða leika opin-
berlega, segist hún ekki muna
það nákvæmlega en líklega
bara þannig að Jón hafi leitað til
sín. –Ekki veit ég nú af hverju
hann gerði það. Ég hef aldrei
leikið og lítið lesið, segir hún og
hlær en blaðamann grunar að
Jón viti lengra nefi sínu og sé
mannþekkjari góður og hafi
séð hæfileika hennar án þess að
hún tæki eftir. Hún segir þetta
hafa verið spennandi viðfangs-
efni í bland við annað sem hún
var að gera, og góð tilbreyting.
–Ég ákvað að slá til og prófa
og búin að ílengjast í þessu í öll
þessi ár. Þetta er alveg ágætt og
ég hef verið að lesa við ýmis
önnur tækifæri hér og þar eftir
að ég byrjaði í þessu og alltaf
gaman að takast á við þessi
verkefni. Sigríður viðurkennir
það að henni finnist efnið
misskemmtilegt en ekkert
sérstakt sem hefur komið henni
á óvart. –Það er þá ekki nema
allur þessi fróðleikur sem
maður hefur upplifað við
lesturinn jafnvel á sínu nánasta
umhverfi. Maður er margs nær.
Efnið er stundum svolítið langt
frá manni en það er sama,
maður fræðist um eldri tíma og
ég hef mjög gaman af því.
Aðspurð um hvort hún teldi
staðsetningu hljóðstofu hafa
eitthvert gildi fyrir Skagafjörð
segir hún það vera tvímælalaust.
–Það er náttúrulega aðgengi-
legra fyrir fólk að koma hingað
í hljóðstofu ef eitthvað er á
döfinni og að sjálfsögðu auð-
veldara fyrir okkur með þessa
þætti. Það er ekki víst að við
værum í þessari þáttagerð ef við
þyrftum að fara tvisvar í
Hér er Jón að ræða við tæknimann Útvarpsins áður en hinn eiginlegi lestur fer fram.
Assgoti er ég góður með mig þarna, sagði Jón þegar hann sá myndina af sér og samstarfskonu sinni.
Sigríður Kristín búin að setja upp heyrnartólin og tilbúin í lesturinn á Sagnaslóð.
K V E Ð J A
Ingimar Valdimarsson
fæddur 17.02.1966 – dáinn 25.01.2012
Ingimar Valdimarsson fæddist á Sauðárkróki
17. febrúar 1966. Hann lést á Fjórðungssjúkrahúsinu á
Akureyri eftir erfið veikindi 25. janúar 2012.
Foreldrar hans eru Margrét Ólöf Stefánsdóttir, f. 5.
nóvember 1928 á Sauðárkróki, og Valdimar Líndal
Magnússon, fæddur á Sauðárkróki 25. október 1922,
d. 2. apríl 1988. Ingimar á fjögur eftirlifandi systkini:
Stefán, Birgi, Helgu og Guðmund Valdimarsbörn.
Útför Ingimars hefur farið fram í kyrrþey.
Elsku Ingimar okkar.
Það er skrýtið að hugsa
til þess að þú sért farinn
héðan. Komir aldrei til
okkar aftur. Ekki er langt
síðan þú varst hér og eins og
alltaf hnyttinn í tilsvörum
og skemmtilegur. En svona
er litla lífið við vitum aldrei
hvenær tilvist okkar hér á
jörðu lýkur og ný hefst í
öðrum heimi.
Þú varst hæglátur og
vildir ekki láta mikið fyrir
þér fara. Þér fannst gaman
að spjalla um hugðarefni
þín, rútur, Skagafjörð og
veðrið svo eitthvað sé nefnt.
Þú varst mikill fagurkeri
og naust þess að skoða og
eignast fallega hluti. Hafðir
ákveðnar skoðanir á því
hvað þú vildir eignast af
veraldlegum hlutum.
Þú kunnir ekki eins vel
við þig í margmenni og
kaust frekar að vera einn
með góðum vini. Þá áttir þú
marga góða spretti og mörg
gullkorn hrutu þá af vörum
þínum.
Þú naust þín sérstaklega
vel þegar þú varst uppá-
klæddur, nýklipptur og við
tölum nú ekki um þegar þú
varst búinn að fá þér strípur
í hárið.
Hugur þinn stóð oft til
lengri ferðalaga en óöryggi
gagnvart ferðamáta stóð í
vegi fyrir þeim. Þú hafðir
orð á því að þú ætlaðir til
heitu landanna og nú ætti
ekkert að standa í vegi fyrir
því að þú skreppir.
Langvarandi veikindi
settu mark á þig og líf
þitt. Þau leiddu til þess
að þú varst ekki alltaf vel
stemmdur. Síðustu vikurnar
voru sérlega erfiðar. Nú ertu
laus frá þrautunum og ert
frjáls ferða þinna í annarri
tilvist.
Kæri vinur, nú skiljast leiðir.
Við erum þakklát fyrir að
hafa átt þig að. Þú hefur
gefið okkur mikið. Af
alhug þökkum við þér fyrir
samveruna.
Einhversstaðar
einhverntíma
mun slóðin mín þangað liggja
hugurinn strjúka hæðirnar,
opna steinana,
telja stráin
og staðnæmast undir
regnboganum
(Þórdís Jónsdóttir)
Móður, systkinum, íbúum
og starfmönnum í Klettatúni
2 sendum við okkar dýpstu
samúðarkveðjur og biðjum
almættið að vaka yfir ykkur
og styrkja í sorg ykkar.
Dýrmætar minningar um
þig elsku Ingimar geymum
við í hjörtum okkar.
Megi góður Guð geyma þig.
Þínir vinir í Skógarlundi/
Birkilundi, hæfingarstöð,
Starfsfólk og notendur