Feykir - 15.03.2012, Blaðsíða 14

14 Feykir 11/2012
Gersemar á næstu grösum
Kvenfélög eru með elstu
félagasamtökum landsins.
Hlutverk þeirra var í upphafi
að vera einhvers konar
líknarfélög þar sem konurnar
öfluðu fjár og deildu til þeirra
sem minna máttu sín í þeirra
samfélagi og studdu við þá er
stóðu höllum fæti. Hlutverk
þeirra var einnig að standa
fyrir ýmsu menningarstarfi í
sveitunum og að efla
samkennd og samskipti
meðal íbúanna.
Kvenfélög starfa enn eftir
sínum fornu hugsjónum, sem
þau byggðu á í upphafi,
samhjálp og stuðningi við þá
sem eiga í erfiðleikum. Fundir
eru haldnir þar sem félags-
andinn og tengslin milli félags-
kvenna eru efld og konur
skemmta sér saman. Auðvitað
fer félagsandinn í hverju félagi
fyrst og fremst eftir konunum
sjálfum og það er á þeirra valdi
hversu virkt og skemmtilegt
félagið er. Ekki má svo gleyma
ferðunum sem farnar eru til að
víkka sjóndeildarhringinn og
auka samstöðuna innan
félagsins.
Kvenfélag Hólahrepps fór
eina slíka ferð nýlega. Venjan er
sú að slíkar ferðir eru gjarnan
farnar í aðra landshluta sem er
verulega gott og blessað. En
þess verður að gæta að ferðirnar
komi ekki of hart niður á
efnahag félagsins. Niðurstaðan
varð því; helgarferð á Blönduós.
Það var ekki laust við að sumir
flissuðu þegar við sögðum frá
þessari ferðaáætlun, mörgum
þótti heldur ólíklegt að þetta
gæti orðið spennandi ferð. Það
fór þó svo að við komumst ekki
einu sinni yfir að gera allt sem
okkur langaði til að gera eða
skoða allt sem var í boði. Fyrsti
viðkomustaður okkar var
Spákonuhofið á Skagaströnd
þar sem Sigrún og Dagný tóku
á móti okkur. Sigrún fór á flug
er hún sagði okkur sögu hússins
og oft mátti sjá glampa í augum
hennar þegar gamlar sögur frá
skemmtanahaldi í húsinu áður
fyrr bar á góma. Saga Þórdísar
spákonu var sögð af þvílíkri
innlifun að okkur kvenfélags-
konum fannst á köflum að við
værum beinir þátttakendur í
henni. Að sjálfsögðu var við
hæfi að þær spákonur kíktu
lítillega í lófa okkar og urðum
við þar margs vísari um eigin
skapgerð og eiginleika.
Spákonuhof er alveg ein-
staklega vel heppnað fyrirbæri,
sérstaklega skemmtilega hann-
að og myndskreytingin við
sögu Þórdísar spákonu glæsi-
leg. Spákonuhofið er frábært
dæmi um hvernig góð hug-
mynd getur orðið að veruleika
með óbilandi elju og bjartsýni .
Þær Sigrún og Dagný sýndu
okkur síðan elsta hús á Skaga-
strönd, Árnes, fallegt, pínulítið
nýuppgert hús sem hýsti áður
fyrr stórar fjölskyldur. Þar feng-
um við skemmtilegar sögur og
lýsingar af lifnaðarháttum fyrri
tíma. Við kvöddum þær stöllur
innilega glaðar og þakklátar
fyrir dásamlega stund.
Því næst var haldið í
Kvennaskólann á Blönduósi
Kvenfélag Hólahrepps á faraldsfæti
þar sem Jóhanna Pálmadóttir
tók á móti okkur. Þar fengum
við afar skemmtilega frásögn af
Vatnsdælureflinum og tilurð
hans. Að sjálfsögðu rifjuðum
við upp forna kunnáttu okkar í
útsaumi og tókum nokkur spor
í refilinn og fengum skráð afrek
okkar á því sviði í bók. Vatns-
dælurefillinn er annað gott
dæmi um hugmynd, sem gæti í
fyrstu virst óframkvæmanleg
en er hrint í framkvæmd af
einstökum dugnaði og elju-
semi. Að saumaskap loknum
sýndi Aðalbjörg, fyrrverandi
skólastýra Kvennaskólans á
Blönduósi, okkur húsið þar
sem sjá má margar heimildir
um það stórmerkilega starf sem
þar fór fram. Nokkrar okkar
hétu því hátt og í hljóði að
koma aftur við tækifæri, gista í
skólanum, sauma meira í
refilinn og kynna sér enn frekar
sögu kvennaskólans.
Nú var svo áliðið dags að
ekki gafst tími til að skoða
Heimilisiðnaðarsafnið, en það
er næg ástæða til að fara aðra
ferð á Blönduós. Í stað þess
kvöddum við dyra hjá mikilli
hagleikskonu, Hrefnu Aradótt-
ur, en úr höndum hennar
spretta margvíslegustu fígúrur
sem hún tálgar úr allskonar
efniviði. Mátti þar líta allt frá
jólasveinum til fermingarbarna
og brúðhjóna. Dásamlegt
handverk.
Þorsti og hungur var nú
farið að gera óþyrmilega vart
við sig svo ákveðið var að fara í
næturstað til Lárusar Glað-
heimabónda á Blöndubökkum
og slá á sárustu hungurverkina
með rjómabollum sem ein
okkar hafði verið svo forsjál að
taka með sér.
Eftir fjölbreyttar vangaveltur
um lífið og tilveruna og spjall
um viðburði dagsins sem við
allar vorum himinsælar með, lá
leiðin á Pottinn, veitingastaðinn
góða á Blönduósi. Eftir að hafa
heilsað upp á Eyvind og Höllu í
hinni stórkostlegu Eyvindar-
stofu nutum við hins ágætasta
kvöldverðar á neðri hæðinni og
má segja að við höfum átt stað-
inn. Þar af leiðandi gátum við
hagað okkur að vild, þó innan
allra velsæmismarka eins og
kvenfélagskonum sæmir.
Það voru sælar og glaðar
konur sem yfirgáfu litla gisti-
húsið á Blöndubökkum þar
sem þungur niður árinnar
hafði fylgt okkur inn í drauma-
landið kvöldið áður. Vorum við
sammála um að fullt tilefni
væri til annarrar ferðar á
Blönduós og Skagaströnd því
ekki komumst við yfir að skoða
Nes listamiðstöð, Heimilisiðn-
aðarsafnið, Hafíssetrið, gamla
bæinn, fara í sund, ganga á
Spákonufell eða labba út í
Hrútey og er sjálfsagt margt
enn ótalið sem fróðlegt væri að
sjá og reyna.
Þetta greinarkorn er ekki
skrifað til að fræða lesendur
um hvernig kvenfélagskonur í
Hólahreppi hinum forna svala
flökkunáttúru sinni heldur
fyrst og fremst til að benda á að
það þarf ekki að fara yfir lækinn
til að sækja vatnið. Í næsta
nágrenni okkar leynast oft ger-
semar sem við höfum e.t.v.
óljósa hugmynd um að séu til
staðar en höfum ekki komið í
verk að skoða. Það fengum við
að reyna í þessari ferð.
Við færum öllum, er við
heimsóttum, bestu þakkir fyrir
hlýlegar móttökur og hlökkum
til að koma aftur.
F.h. Kvenfélags Hólahrepps
Björg Baldursdóttir
Það er við hæfi að kíkt sé í lófa í Spákonuhofinu.
Sumar dubbuðu sig meira upp en aðrar fyrir ævintýri kvöldsins.
Niðursokknar í saumaskapinn.