Feykir - 18.04.2012, Blaðsíða 4

4 Feykir 15/2012

Heilir og sælir lesendur góðir.
Höfundur fyrstu vísunnar að þessu sinni er
Indriði Aðalsteinsson bóndi á Skjaldfönn.
Mun hún ort í tilefni af grein sem birtist í
Mogga 20. mars síðastliðinn.
Grænir ráfa villu veg
veslast upp á eyðisöndum.
Sundrungin er svakaleg
og Steingrímur í tröllahöndum.
Einhverju sinni er fyrripartur vísu var birtur
í útvarpi og áheyrendur beðnir um að botna
svaraði Erlendur Hansen á Sauðárkróki svo
vel að senda heila vísu. Mátti lesa út úr henni
tvo sjálfstæða botna. Umræddur fyrripartur
var svohljóðandi.
Kosningar og krepputal
nú koma af fullum þunga.
Erlendur:
Áfram kraumar evruhjal
með ofur litlum drunga.
Góða veislu gjöra skal
þótt glatist feðratunga.
Á þessum gulnuðu blöðum sem mér bárust
úr Skagafirði og eru nú að verða landsfræg
í Feyki, er svolítið fjallað um snillingana
svokölluðu sem ortu í útvarpið fyrir margt
löngu. Mun það reyndar hafa verið árið
1955. Voru þættirnir kallaðir „Já og nei“ og
var stjórnandi þeirra ef ég man rétt Sveinn
Ásgeirsson. Snillingar sem ortu þar voru
hinir landskunnu Guðmundur Sigurðsson,
Helgi Sæm, Karl Ísfeld, Steinn Steinarr og
kannski fleiri sem ég veit ekki um. Eitt sinn
er Sveinn varpaði fram svofelldum fyrriparti
botnaði Guðmundur Sig svo vel.
Alltaf veitast mjög að mér
mæða, þreyta og leti.
Enginn breytir sjálfum sér
svo að heitið geti.
Aftur kemur fyrripartur frá Sveini, Guð-
mundur botnar.
Rifist er á þjóðarþingi
þótt það gagni smátt.
Aldrei hefur Íslendingi
orðið svara fátt.
Öðru sinni var fyrri parturinn þessi.
Mæddur af táli margur dró
munn að skálarbarmi.
Guðmundur botnar.
En það kálar enginn þó
okkar sálargarmi.
Næsti fyrripartur sem Helgi Sæm mun hafa
botnað var svohljóðandi.
Út við rótarúfið haf
ég á fótum norpi.
Strákurinn Tóti er stunginn af
með stelpu úr Grjótaþorpi.
Vísnaþáttur 568
Laglega gert þar hjá Helga.
Næsta fyrripart mun Karl Ísfeld hafa botnað.
Vakir einn um vetrarnótt
vargur í urðarhóli.
Harðlega að mér hefur sótt
Halldór á Kirkjubóli.
Lagleg hringhenda verður til þegar Karl
botnar næsta fyrripart.
Einn er dátinn öðrum betri
allir kátir þeir mér reyndust.
Þó var ég mát á þessum vetri
þegar átján að mér beindust.
Ein vísa í viðbót úr þessari ágætu syrpu og
þar mun Steinn eiga botninn.
Margur enn í heimi hér
harma sína rekur.
Gáir lítt af sjálfum sér
og síðan víxil tekur.
Tvær vísur sem virðast samstæðar á þessum
góðu gulnuðu blöðum bera höfundarnafnið
Halli. Grunar mig að þar sé Haraldur
Hjálmarsson á ferð.
Í gær var illa sál mín sett
hún sálaðist því er miður.
Hún fór upp á háan klett
og hentist þaðan niður.
Þá margur heyrði háan hvell
hart varð úti friður.
Þegar sál mín syndug féll
sökk í djúpið niður.
Að lokum ein í viðbót af þessu góða blaði og
undir henni stendur Jón á Gilsbakka. Ekki
efast ég um réttmæti þess en ekki er gott að
ráða í tilefnið.
Byrjum drengir húrrahróp
hjá er genginn vandinn.
Nú hefur enginn hér úr hóp
hleypt á Sprengisandinn.
Ekki er hægt annað en að taka gleði sína við
að rifja upp þessar fallegu vorhugleiðingar
Jóa í Stapa.
Ennþá gerast ævintýr.
Óðum léttist sporið.
Leitar andinn undur hlýr
út í blessað vorið.
Svigna í skyndi sinustrá
í sunnanvindi hlýjum.
Fjallatinda bak við blá
birtist mynd í skýjum.
Þakka lesendum sem nú undanfarið
hafa haft samband og gefið greinargóðar
upplýsingar um vísur sem fjallað hefur verið
um. Bið um að framhald verði þar á. Gott að
leita til Jóa í Stapa með fallega lokavísu.
Svona dagar gleðja geð
gróin hagabörðin.
Glóey fagurt geislum með
gyllir Skagafjörðinn.
Verið þar með
sæl að sinni.
/ Guðmundur
Valtýsson
Eiríksstöðum,
541 Blönduósi
Sími 452 7154
( GUÐMUNDUR VALTÝSSON )
Það var haustið
1961, þrjár ungar
Reykjavíkurmeyjar
glettnar og galvaskar
höfðu ákveðið
að skella sér í
húsmæðraskóla. Ekki
af því að þær langaði
að verða húsmæður,
ó nei, það var bara af
ævintýraþrá.
Ætluðum auðvitað
ekki að fara nema
í Borgarfjörðinn, en
fengum ekki inni á
Varmalandi (forlög
kannski?) en fengum
pláss á Löngumýri í
Skagafirði hvar sem
það nú var. Leiðin
lá frá höfuðborginni
eitthvað norður í land
með Norðurleið. Það
var alveg einstaklega
almennilegur bílstjóri
sem keyrði rútuna,
hann bókstaflega
sá um okkur alla
leiðina, hann Svavar
Einarsson. Við vorum
spenntar en þó svolítið
kvíðnar yfir þessu
gönuhlaupi í okkur.
Loksins nálguðumst
við Skagafjörðinn og
þegar við komum á
Vatnsskarð þá blasti
við okkur blómleg sveit
eins langt og augað
eygði.
Við komum í Varmahlíð
og fannst ekki mikið til
þessa staðar koma því
við héldum í fyrstu að
við ættum að vera þar.
En svo var brunað með
okkur á sléttuna fyrir
neðan þorpið og þarna
var staðurinn sem við
áttum að dvelja í heilan
vetur, Langamýri. Okkur
fannst þetta búið að
vera undarlegt ferðalag
á okkur, en mikið var
tekið vel á móti okkur
þarna.
Á Löngumýri var gott
að vera og voru þar 27
stúlkur samankomnar
þennan vetur.Okkur
fannst nú nokkur
sveitarbragur á öllu til
að byrja með enda við
ekki vanar sveitinni.
Það var byrjað á að
taka upp kartöflur,
síðan tekið slátur,
kjöt saltað í tunnur
og bakað laufabrauð,
en það þekktum við
ekki. Þetta gerðum við
þó allt og höfum búið
að því alla tíð síðan.
Þegar haustverkum
lauk var farið að huga
að handavinnunni og
þá var farið í leiðangur
út á Sauðárkrók, sem
okkur var sagt að
væri kaupstaðurinn.
Man ég þegar að við
sáum Krókinn fyrst,
fannst okkur þetta vera
óttalegt krummaskuð,
enda komið hrímkalt
haust og horfin sumars
blíða. En þegar við
komum inn í verslunina
Drangey til Ingibjargar
og sáum öll efnin þá
urðum við steinhissa.
Þetta var hreinlega
eins og að koma inn
í verslun í Reykjavík
og allt til sem okkur
vantaði.
Á Löngumýri giltu
strangar reglur og ef
þær voru brotnar þá
særðum við Ingibjörgu
skólastýru mjög. Hún
tók þó flestu slíku
með jafnaðargeði og
aldrei var neinni vísað
úr skóla þrátt fyrir
skammarstrik öðru
hverju, en verða þau
ekki tíunduð hér. Svo
kom vorið og brátt
skyldu leiðir.
Nú heyrir gamli skólinn
minn á Löngumýri
sögunni til og önnur
störf stunduð þar,
en í sumar er 50 ára
útskriftarafmæli okkar
skólasystranna. Var það
kveikjan að þessum
litla pistli mínum.
- - - - -
Ég skora á vinkonu
mína Elsu Björk
Sigurjónsdóttur að
skrifa næsta pistil
Anna Pétursdóttir skrifar frá Skagafirði
( ÁSKORENDAPENNINN ) berglindth@feykir.is
Á Löngumýri