Feykir - 10.05.2012, Side 7

18/2012 Feykir 7
færri tækifæri en aðrir þó
ekki sé um það að ræða nú.
Unnið er að sameiginlegu
markmiði með það í huga
að veita þeim einhverskonar
reynslu sem getur nýst þeim
í framtíðinni. Einnig eiga
verkefnin að kynna unga
fólkinu fyrir annarri menningu
og skapa meira umburðarlyndi
gagnvart menningarháttum
annarra þjóða. Það tók okkur
rúmlega fimm mánuði að
klára umsóknarferlið m.a. að
ákveða hvað við hygðumst
gera, skipuleggja það og skrifa
umsóknina. Og í byrjun
apríl fengum við þær góðu
fréttir að Evrópusambandið
hefði samþykkt verkefnið og
mun styrkja það fjárhagslega.
Svo núna erum við á næsta
skrefi, að sjá til þess að allur
undirbúningur fari fram og
að allir aðilar sem koma að
verkefninu viti nákvæmlega
hvað skal gera næst.
Birgir segir að verkefnið
hafi verið nefnt „Multicultural
Filmmaking“ (fjölmenningar-
leg kvikmyndagerð) þar sem
þema þess verði „Multi-
culturism/Tolerance, [innsk.
fjölmennig/umburðarlyndi]
þar sem að aðal markmið
verkefnisins verði að taka upp
stuttmyndir og eða auglýsingar
sem eiga að vinna gegn
fordómum gagnvart menningu
annarra. -Verkefnið verður
unnið 22. – 29. júlí en við
munum gista í skólavist í litlu
þorpi í suðaustur Tékklandi.
Þangað eigum við von á að fá
hópa frá fimm löndum: Ítalíu,
Rúmeníu, Frakklandi, Póllandi
og Tyrklandi með unglingum
á aldrinum 16 - 22 ára, ásamt
hópstjórum.
-Við verðum einnig með hóp
frá Tékklandi svo samtals verða
þrjátíu og sjö þátttakendur,
níu leiðbeinendur og svo tveir
skipuleggjendur, ég og annar
sjálfboðaliði. Að verkefninu
loknu munum við halda
nokkrar sýningar í skólum en
allir hóparnir þurfa að halda
sýningar í sínum heimalöndum,
þar sem stuttmyndirnar verða
sýndar ásamt myndum frá
vinnslu þeirra. Einnig verða
stuttmyndirnar settar inn á
YouTube og aðrar vefsíður, til
þess að tryggja að við náum
að dreifa útkomu verkefnisins
eins vel og mögulegt er, segir
Birgir sem lofar að láta vita til
Íslands svo við getum einnig
séð afraksturinn. Frá Íslandinu
góða fær Birgir góðar kveðjur
með von um að ævintýrið
gangi sem best.
Það er draumur að vera
með… Multi musica
Listir og menning
Síðastliðið föstudagskvöld hélt Multi
musica hópurinn tvenna tónleika í
Bifröst undir yfirskriftinni Það er
draumur að vera með dáta. Uppselt
var á báða tónleikana og óhætt að
fullyrða að gestir hafi skemmt sér
konunglega undir tali og tónum
tímenninganna sem dældu gleði af
sviði Bifrastar.

Í fyrra dreif Multi musica fólk með sér í
heimsreisu með tónleikum og útgáfu á
geisladisk með lögum víðs vegar að úr
heiminum. Að þessu sinni var stílað inn
á stríðsárastemninguna en lögin engu
að síður úr mörgum áttum og lét
forsöngvari Multi musica, Ásdís
Guðmundsdóttir, sig ekki muna um að
syngja á hinum ýmsu tungumálum af
fádæma öryggi.
Í bakgrunni voru hógværir tónlistar-
menn með allt sitt á hreinu. Rögnvaldur
Valbergs sá um hljómborð og nikkuleik,
Jói Friðriks barði trommur og Margeir
bróðir hans plokkaði bassa. Fúsi Ben sá
um gítarleik og brassið var á vörum
Sveins Sigurbjörns trompetmeistara og
Alberts Sölva Óskarssonar saxasnillings
en Albert var sérstakur gestur Multi
musica á tónleikunum.
Multi musica
í fótspor
Marlene Dietrich
Meðal laga sem tekin voru má nefna Bei
mir bist du Schein, White Cliffs of Dover,
Lili Marlene, Rum and Coca Cola og
Boogie Woogie Bugle Boy. Vera Lynn,
Andrews Sisters og Marlene Dietrich
voru því í öndvegi í Bifröst en eins og
fram kom í máli Írisar Baldvinsdóttur þá
er fullyrt að Merlene Dietrich hafi komið
fram á tónleikum í Bifröst fyrir breska
hermenn og gist á Hótel Tindastóli. Íris
söng bakraddir ásamt Jóhönnu M.
Óskarsdóttur og Ólöfu Ólafsdóttur og
kynnti lögin og greindi skilmerkilega frá
stríðsáraástandinu á Króknum og víðar.
Hvað um það – tónleikagestir voru
yfir sig ánægðir og var stemningin í
Bifröst örugglega ekki síðri nú en fyrir
um 70 árum síðan þegar Marlene steig á
fjalirnar í Bifröst. /ÓAB
Multi musica í miklu stuði í Bifröst. Frá vinstri: Sveinn, Jóhanna, Albert, Íris, Fúsi, Ólöf, Ásdís, Jóhann, Margeir og Rögnvaldur.
Vinakveðjur
bárust víða
Fléttan og Vinaverkefnið eru einstök verkefni
Fjölmargir gestir
atvinnulífssýningarinnar
Lífsins gæði og gleði áttu
möguleika á að kynna sér
Vinaverkefnið og Fléttuna.
Þar sögðu Selma Barðdal,
stjórnandi Vinaverkefnisins,
og Sigríður Arndís
Jóhannsdóttir, forstöðukona
Húss frítímans, gestum frá
hlutverki verkefnanna en
einnig stóð til boða að senda
vinakveðjur hvert á land sem
er, og jafnvel út fyrir
landsteinanna ef því er að
skipta.
„Við vildum kynna verkefnin á
skemmtilegan og jákvæðan
máta,“ segir Sigríður í samtali
við Feyki. Hugmyndina segir
hún hafa vaknað þegar þær
voru að undirbúa básinn fyrir
sýninguna. „Ég var nýbúin að
fá þakkarkort frá Barnamenn-
ingarhátíð og á hugmyndin
rætur sínar þaðan – að bjóða
fólki að senda vinum og
vandamönnum vinakveðju.
Um leið myndum við kynna
verkefnið og sýna lands-
mönnum hve einstakur og
flottur Skagafjörður er,“
útskýrir Sigríður en kortið var
skreytt með fallegri mynd,
ásamt lógóum verkefnanna.
Bæði verkefnin hafa nú
þegar vakið athygli og verið
verðlaunuð fyrir gott framtak.
Þess má geta að Katrín
Jakobsdóttir menntamálaráð-
herra var stödd á Sauðárkróki í
síðustu viku til að kynna sér
Vinaverkefnið, en það hefur
það að leiðarljósi að ekkert
barn í Skagafirði upplifi
vinalausa æsku. Hlutverk
Fléttunnar er að efla nær-
þjónustu fyrir langveik börn
og börn með ADHD/ADD í
Skagafirði, með áherslu á
fræðslu og stuðning fyrir
foreldra og starfsfólk sem
sinnir þeim börnum. Þar
starfar fimm manna sértækur
hópur sem er reiðubúinn að
hjálpa til og grípa inni í ef þörf
krefur, sem Sigríður segir vera
afar sérstakt í ljósi þess að hér
sé ekki um félagsþjónustu að
ræða.
„Á atvinnulífssýningunni
fengum við mikið af ungu
barnafólki til okkar sem hreifst
af verkefnunum en þar hafði
aðkomufólk einnig orð á því
hve vel væri haldið um börnin
okkar og fannst mikið til þess
koma,“ útskýrir Sigríður.
Á sýningunni skrifuðu um
350 manns vinakveðjur og að
sögn Sigríðar var fullorðið fólk
þar í miklum meirihluta og
kom það þeim nokkuð á óvart.
„Þó nokkuð mörg börn sendu
líka vinakveðjur en við þurftum
svolítið að útskýra fyrir þeim út
á hvað þetta gengur og þýðingu
þess að senda póstkort. Börn
eru náttúrulega ekki vön því nú
orðið,“ segir hún. „Þarna
sköpuðust einnig skemmtilegar
umræður og fólk rifjaði upp
hve skemmtilegt það hafði
verið að fá póstkort og hve
langt síðan þau fengu kort
síðast,“ bætir Sigríður við.
Nokkrar mömmur í Skaga-
firði segir hún líklega hafa
fengið kort frá unglingsstrák-
um sínum inn um lúguna, og
jafnvel margar ömmur og afar
líka. „Okkur finnst afar
skemmtileg tilhugsun hve
mikið af þessum kortum eiga
kannski eftir að enda uppi á
ísskáp eða á veggjum fólks víða
um land,“ segir Sigríður í lokin.
/BÞ
Sigríður og Selma á leið með vinakveðjurnar á pósthúsið.