Feykir - 21.06.2012, Blaðsíða 6

6 Feykir 24/2012
Evelyn er fædd árið 1973
og ólst upp í bænum
Rheinsberg, ásamt
bræðrum sínum tveimur
og foreldrum. Rheinsberg
er í Austur-Þýskalandi
um 90 km norðvestan
Berlínar, smábær á þýskan
mælikvarða en þar búa í
dag tæplega 8500 manns.
Evelyn segir Rheinsberg
afar menningarríkan bæ
sem kynti undir áhuga
hennar á menningu, sögu og
tónlist, frá unga aldri. Þar
hafði Friðrik mikli aðsetur
sitt áður en hann varð
konungur Prússlands árið
1740 og safnaði í kringum
sig fjölda tónlistarmanna
og heimspekinga og iðar
bæjarlífið af menningu og
tónlist enn þann dag í dag.
„Ég byrjaði snemma að
syngja í kór, fór í reiðkennslu
í sveitinni og var mjög virk
í unglingastarfi kaþólsku
kirkjunnar,“ segir Evelyn um
uppvaxtarár sín en bætir við
að á þeim árum hafi ekki verið
sjálfsagt að fólk væri trúað
og það raunar litið hornauga
í kommunistaríkinu Austur-
Þýskalandi. „Við vorum
eiginlega alltaf undir smá eftirlit
af hinu „óopinbera“ vegna
þessa og þurftum alltaf að
hafa varann á okkur,“ útskýrir
Evelyn og segir frá því þegar
hún gleymdi sér í eitt sinn.
„Það var þegar ég var nýbyrjuð
í Menntaskólanum árið 1989.
Bróðir minn og konan hans
höfðu flúið land, yfir landamæri
Ungverjalands-Austurríkis
til þess að komast til Vestur-
Þýskalands. Þá fannst mér nóg
komið og lét heyra í mér þegar
ég átti að hylla kommúnismann
í skólanum,“ segir Evelyn en
henni var næstum því vísað úr
skólanum og þá hefði það þýtt
endalok skólagöngu hennar
og möguleika til frekara náms.
„Ég var alin upp sem mjög
sjálfstæð og ákveðin manneskja
og fjölskylda mín stóð alltaf við
bakið á mér,“ segir hún. „Það
sem bjargaði málunum var að
akkúrat á þessum tímapunkti
var allt komið að suðupunkti
og stjórn Austur-Þýskalands
byrjuð að leysast upp,“ segir
hún en stuttu seinna féll
Berlínarmúrinn sem hún segir
hafa verið það albesta sem gat
komið fyrir.
Man hverja einustu
mínútu
Evelyn segist muna hverja
einustu mínútu þegar fréttin
um fall múrsins barst henni
til eyrna og þeirri miklu gleði
sem fylgdi. „Ég man að ég var
nýkomin heim úr skólanum.
Ég kveikti á útvarpinu og heyrði
umræður um að búið væri að
opna múrinn. Ég man að ég
þurfti að hlusta aftur og aftur, ég
trúði þessu ekki!“ rifjar Evelyn
upp. Hún fór yfir til vinkonu
sinnar sem bjó í næsta herbergi
á heimavistinni og spurði hana
hvort hún væri búin að heyra
fréttirnar. Saman hlustuðu þær
á útvarpið í vantrú.
Evelyn segir að það sem
stóð mest upp úr var þegar
hún fór yfir til Vestur-Berlínar
í fyrsta sinn, tveimur dögum
eftir fall múrsins. „Við vorum
vön múrnum og máttum
ekki koma of nálægt honum.
Við vissum alveg að hinum
megin við múrinn var eitthvað
sem við máttum ekki sjá eða
upplifa. En allt í einu gátum við
farið þangað yfir, hjartað í mér
hoppaði,“ rifjar Evelyn upp
með bros á vör. „Við hlustuðum
á Vestur-berlínskt útvarp, þó
við mættum það í raun ekki, og
vorum því alveg meðvituð um
hvað fór þar fram. Ég þekkti þar
ýmsa staðarhætti, stórar götur
og torg, eftir að hafa hlustað á
umferðarútvarpið og það var
svo magnað þegar ég keyrði loks
framhjá þessum götuskiltum
og sá alla staðina sem ég hafði
heyrt um í útvarpinu,“ segir
hún og heldur áfram: „Það var
allt svo glampandi og skínandi,
hreint, fínt, málað, upplýst,
já, bara allt öðruvísi,“ lýsir
hún en fyrir nokkru sá hún
mynd á facebook sem tekin
var fyrir fall múrsins og segist
hún hafa fengið áfall. „Maður
er svo fljótur að gleyma. Þá
rifjaðist upp fyrir mér hvernig
húsin voru í niðurníðslu, allt
drullugt og grátt.“ Hún segir
það hafa verið skrýtið að
hugsa til þess hve langt Vestur-
Berlín hafði alltaf verið frá
henni, en samt svo stutt frá,
einungis klukkustunda akstur.
„Aðalánægjuefnið var þó að sjá
bróðir minn aftur,“ segir hún.
Eftir fall Berlínarmúrsins
stofnuðu foreldrar Evelyn litla
ferðaskrifstofu og þá komst
hún fyrst í snertingu við
ferðaþjónustuna. „Ég byrjaði
17 ára gömul með leiðsagnir
í rútum sem komu frá Berlín
og Hamborg til að kynnast
Austur-Þýskalandi. Þá vann
ég ýmis önnur fjölbreytt verk
fyrir ferðaskrifstofuna okkar,
t.d. lærði ég að skipuleggja
og selja ferðir og lagði rækt
við þjónustulundina,“ segir
hún og brosir. Í kjölfarið fór
hún í Háskólann í Luneburg
þar sem hún lagði stund á
Menningarfræði sem hún
segir hafa verið fjölbreytt og
skemmtilegt nám.
Hesturinn kom
sterkast inn
Það var í tengslum við
námið sem leið Evelyn lá til
Íslands í fyrsta sinn. „Ég fór í
verknám á mörgum stöðum
og meðal annars í Reykjavík
haustið 1995. Áður en ég hóf
verknámið ætlaði ég að ferðast
um landið og fór í hestaferð
yfir Kjöl, þar sem ég kynntist
honum Sveini mínum,“ segir
Evelyn en það var þá sem hún
kom á Lýtingsstaði í fyrsta
sinn. „Ég ætlaði að ferðast í
kringum landið en gerði það
ekki, þar sem mér líkaði svo vel
hjá Sveini,“ segir hún og hlær.
Evelyn snéri aftur til Þýskalands
og kláraði meistaragráðuna
í Menningarfræði árið 1997
og dreif sig svo strax aftur til
Íslands, þar sem hún hefur búið
síðan.
Þegar Evelyn settist að á
Lýtingsstöðum gafst henni
tækifæri til að tengja saman
öll hennar áhugamál, reynslu
og þekkingu. Hún og Sveinn
byggðu upp hestatengda
ferðaþjónustu á Lýtingsstöðum
og hafa rekið fyrirtækið í
sameiningu frá árinu 2000.
VIÐTAL Berglind Þorsteinsdóttir
Tengir saman áhugamál sín, reynslu og þekkingu.
„Ég hef aldrei séð eftir því að hafa sest að á Íslandi, og hér í Skagafirði. Ég hef komið mér vel
fyrir og er ánægð með lífið,“ segir Evelyn aðspurð um lífið og tilveruna. Evelyn Kuhne rekur
ferðaþjónustu á Lýtingsstöðum í samnefndum hreppi, ásamt manni sínum Sveini Guðmundssyni.
Blaðamaður Feykis ræddi við Evelyn um uppvaxtar ár hennar í Austur-Þýskalandi og hvernig hún
fylgdi hjarta sínu til Skagafjarðar.
Hestar og
menningararfleifð