Feykir - 05.07.2012, Síða 9

26/2012 Feykir 9
Skagfirsk sæla
Hús frítímans efndi til ljóða-, smásögu- og ljósmyndakeppni fyrir
Sæluviku þar sem þema keppninnar var að leyfa sköpunargleði
Skagfirðinga að njóta sín í máli og myndum. Dæmt var eftir því
hvernig höfundar náðu að fanga skagfirska sælu í verkum sínum.
Feykir birtir verðlaunaverkin og nú er komið að smásögunni
„Skagfirsk sæla“ eftir Magnús H. Sigurjónsson en fyrir hana
fékk hann önnur verðlaun.
Hús frítímans ber nafn
starfsemi þeirrar sem þar fer
fram. Þetta hús byggði á sínum
tíma Konráð Þorsteinsson
kaupmaður með meiru. Hann
fékkst við sitt af hverju var um
tíma í Hvítasunnusöfnuðinum
sem var öflugur hér í bæ á þeim
árum. Við Konráð vorum
keppinautar þegar ég seldi
raftæki fyrir kaupfélagið og
Konráð veitti harða samkeppni
í þeim efnum. Einhvern
tíman eignaðist hann bíl með
númerinu K-77, sem ég hafði
átt, en seldi fyrir klaufaskap
með númerinu. Þegar Konráð
seldi þennan bíl lét hann mig
vita í tíma svo ég gæti eignast
aftur númerið. Við vorum
ekki óvinir þótt við værum
keppinautar. Konráð var
í bæjarstjórn, krati eins og
Elli Hansen. Það var áður
en ég fór að skipta mér af
bæjarmálum. Þeirra tími var
líka skemmtilegur. Það voru
margir þeirra sem nú eru eldri
borgarar mótfallnir því að
gera þetta hús að heimili eldri
borgara. Það væri illa byggt og
slæmur andi í húsinu. Annað
hefur komið á daginn og ekki
skemmir að andi Konráðs svífi
hér yfir og gaman væri að taka
við hann slag, þótt síðar verði.
Spiladagur
Það á að byrja klukkan eitt.
Uppúr hálf eitt fer fólk að koma
í húsið. Helga Sigurbjörnsdóttir
stjórnar innandyra, það er
sama hvar hún er, hún stjórnar
alltaf, enda þarf einhver að gera
það. Raða stólum og borðum.
Taka fram spil og búnað sem
spilunum fylgir. Leggja á borð
fyrir kaffidrykkju kl. 3.00 og
sitthvað fleira.
Fólk er að tínast inn allt
fram til klukkan eitt. Allir
bera aldurinn vel. Reyndar
nokkuð mis vel. Skrefin smá
styttast, sumir bogna aðeins í
baki, þó ekki allir. Þarna komu
gömlu vinnufélagarnir mínir
Helena Magnúsdóttir, Marta
Sigtryggsdóttir, Silló og fleiri.
Þegar ég byrjaði að vinna á
skrifstofu kaupfélagsins 1951
var frænka mín hún Lena þar
fyrir, hún er sú eina sem eftir er
af þeim sem þar unnu þá. Síðar í
gömlu Gránu unnum við Marta
saman hjá Jóni Björnssyni, sem
var deildarstjóri. Þar vann
einnig Magnús Jónsson, sem
síðan flutti til Ástralíu með
stóra fjölskyldu og var því
miður horfin Íslandi.
Í Gránu seldum við
allt milli himins og jarðar,
nema vefnaðarvörur. Melís
sem olíulampa, strásykur
og lampaglös, járnkarla og
hakasköft. Á þessum árum
var mikil verðbólga og þótti
bara eðlilegt. Engum datt í
hug að selja bankana og að
ríkið seldi kartöflur og annað
grænmeti þótti bara eðlilegur
hlutur. Eitt sinn henti það að
bóndi einn gerði athugasemd
við að allt annað verð og lægra
var letrað á hakaskaft sem
hann keypti, heldur en það
sem hann var látinn greiða.
Deildarstjórinn kunni svar við
því, “Þetta er verksmiðjunúmer
á hakaskaftinu”
Arnór Sigurðsson var
um þetta leiti starfsmaður
við Skipaafgreiðslu, en
strandflutningar voru þá
aðal flutningaleiðin til og frá
höfuðborgarsvæðinu. Í sælu-
viku henti það að Arnór var
ekki kominn til vinnu á réttum
tíma. Skip beið í höfninni eftir
afgreiðslu. Sveinn Guðmunds-
son sem þá var kaupfélagsstjóri
var orðinn æði brúnaþungur
þegar Arnór loksins birtist
kófdrukkinn eftir sælunótt.
Sveinn var ekki myrkur í máli
þegar hann spurði Arnór
hvernig hann ætlaði að af-
greiða skipið undir þessum
kringumstæðum. Arnór var
fljótur til svars: „Við bara hvolf-
um úr skipinu.“
En nú erum við í Húsi
frítímans að raða borðum
og undirbúa dagsverkið þar.
Menn og konur, ég hef aldrei
sætt mig við þá skilgreiningu
að konur séu ekki líka menn,
en hvað um það, fólk vill
hafa þetta skýrt. Fólkið sem
kemur inn skiptist sjálfkrafa
í tvo hópa. Annar hópurinn
spilar félagsvist eða bingó, sá
hópur lítur upp til hins hópsins
sem spilar brids og líkar þeim
hópi vel að láta líta upp til sín.
Helga stjórnar vistarhópnum
og heyrist vel í henni einkum
þegar spilað er bingó. Þessi
hópur segir bridsarana vera
miklu alvarlegri og líkast því
að þeir séu þjáðir af þunglyndi.
En það er bara af því að þeir
þurfa að hugsa svo mikið.
Þar verða reyndar stundum
leiðindi út af vitlausum
sögnum, annaðhvort sagt of
lítið eða of mikið. Vandratað.
Í vistarhópnum er gleði meiri
einkum í félagsvistinni. Þar
er Drangeyjarjarlinn. Hann
er búinn að afhenda öll völd í
ríki sínu til afkomenda sinna
en heldur ennþá jarlstigninni.
Mér þótti gott svar hjá Ástu
dóttur hans þegar hún var
spurð hvort hún ætti ekkert
erfitt með að síga í fuglabjörgin
í Drangey. Hún á að hafa sagt
að ef eitthvað væri þá væri hún
betur sett frá náttúrunnar hendi
en strákarnir, þau væru þá
ekkert að flækjast fyrir sér þessi
tæki sem þeir væru að burðast
með í klofinu.
En þetta kemur nú málinu
ekkert við lengur og gott ef
einhverjir í þessu húsi muna
eftir því til hvers þau tæki eru
notuð.
Helga hringir bjöllu klukk-
an þrjú. Þá hefur verið borið
fram kaffi og meððí. Bakaríið
leggur til meðlætið, Helga
safnar fimmhundruðköllum og
segir jafnoft “takk”eins og þeir
eru margir. Fólk mokar í sig
brauðinu og skolar niður með
kaffinu, gefur sér rétt tíma til
að kyngja og svo er aftur sest að
spilunum, eins og engan tíma
megi missa. Klukkan fjögur er
pakkað saman og hver stormar
heim til sín.
Félagar í félagi eldri
borgara í Skagafirði
eru nær 300
Starfsemin er margvísleg auk
þess sem starfað er í Húsi
frítímans Þar má nefna kór
eldri borgara sem er skipaður
mörgum góðum röddum.
Kórinn æfir í Ljósheimum
þar sem sagður er góður
hljómburður. Farið hefur verið í
söngferðir við góðar undirtektir
áheyrenda. Þá hittist fólk í
leshóp og handavinnu, og fleira
mætti nefna.
Sæluvikan er sterk í minni
eldri borgara. Bifröst með
Græna salnum var barn síns
tíma, en þegar rætt er við eldri
borgara um þá daga sem þetta
hús var aðalsamkomustaður
héraðsins, þá kemur glampi í
augun og feginsstuna líður frá
brjósti. En tímarnir breytast, nú
er ekki aðeins sæluvika heldur
sífelld sæla og sjálfsagt fyrir þá
sem geta að njóta þess.
Takmarkið er „eilíf sæla“.
Guðrún Sigurjónsdóttir
frá Syðri-Grund verður níræð
þann 16. júlí næstkomandi.
Í tilefni afmælisins býður hún
vinum og vandamönnum til veislu
sunnudaginn 15. júlí að Ósbæ,
Þverbraut 1 á Blönduósi
á milli klukkan 15 og 18.
Hún vonast til að sjá sem flesta en
gjafir eru vinsamlegast afþakkaðar.
Þeir sem vilja gleðja afmælisbarnið
geta gefið í söfnunarbauk til
styrktar hjartveikum börnum
sem verður á staðnum.
Frá starfsemi eldri borgara í Húsi frítímans.