Feykir - 19.07.2012, Blaðsíða 6
6 Feykir 28/2012
Halla hefur verið búsett á
Blönduósi í 5 ár en áður bjó
áður hún bænum Efri-Mýrum
í Austur-Húnavatnssýslu í þrjá
áratugi, ásamt eiginmanni
sínum Gísla Grímssyni og
börnunum þeirra fimm.
Söfnun Höllu segir hún hafa
í raun og veru byrjað upp úr
1. mars 1986, þegar sala og
innflutningur á bjór hófst og
lýsir hún því hvernig söfnunin
byrjað með fikti í fyrstu og vatt
síðan upp á sig. „Þá fékk ég
fyrstu glösin merkt Egils, frá
Ölgerðinni þegar fyrirtækið
hóf bjórgerð “ segir Halla en
á sama tíma byrjuðu nokkur
fyrirtæki að
flytja inn
bjór og fluttu
þá glös inn
samhliða,
sem sum hver
tíndust smátt
og smátt í
safn Höllu.
„Fyrst voru
þetta örfá
glös og svo
bættist fleira
sífellt við;
dósaopnarar,
lyklakippur, pennar, tappar og
margt fleira,“ útskýrir Halla.
Í kjölfarið varð þetta að
einskonar
sameiginlegu
fjölskyldu-
áhugamáli
þar sem að
á tímabili
safnaði hver
fjölskyldu-
meðlimur
einhverju og
önnuðust
þau söfn sín
af mikilli
kostgæfni.
„Já, þetta varð
að miklu heimilisáhugamáli.
Árný dóttir mín safnaði
barmmerkjum og nælum
á tímabili og Jökull Snær
sonur minn safnaði merktum
lyklakippum og pennum.
Þá safnaði önnur dóttir mín,
hún Rannveig Lena, tómum
áfengisflöskum og einnota
merktum kveikjurum um
skeið,“ útskýrir Halla en í
kringum söfnunina urðu mikil
bréfaskrif heimilisfólksins
út í heim. Þá var gaman að
deila áhugamálum sínum
með öðrum söfnurum utan
landsteinana og við það
skapaðist einnig tækifæri
til að skiptast á hlutum sem
annars hefði verið erfiðara að
nálgast. „Ég komst í samband
við erlendan safnara í gegnum
Moggann á sínum tíma. Hann
var belgískur myntsafnari og
ég sendi honum íslenska mynt
í mörg ár. Hann sendi mér glös
og sitt hvað annað,“ segir Halla
og rifjar upp þegar hann sendi
henni eitt sinn 100 glös. Þegar
glösin bárust til Höllu voru
ekki nema tvö þeirra brotin.
Halla segir frá því að hún
fékk gjarnan glös gefins frá
veitingastöðum í Reykjavík
og jafnvel þegar hún var
stödd erlendis. „Ég gekk með
litla myndamöppu af safni
mínu í veskinu og fólk vildi
gjarnan gefa glös í safnið eftir
að hafa skoðað möppuna,“
segir Halla. Eftir að internetið
kom til sögunnar segir Halla
að umhverfi safnarans hafi
gjörbreyst en með tilkomu þess
stækkaði flóran til muna.
Gramsað eftir
gersemum
Halla safnar einnig gömlum
kaffibollum og segir hún að sú
árátta sé eldri en glasasöfnunin.
„Fyrst var það bolli sem amma
mín fékk í brúðargjöf 1929,
svo fóru þeir að tínast einn og
einn frá fólki sem ég þekkti
og gladdi mig með því að gefa
mér gamla kaffibolla,“ segir
Halla. Þá fann hún margan
gamlan bollann í Kolaportinu
og fleiri flóamörkuðum. Hún
rifjar upp þegar hún var stödd í
Namibíu að heimsækja bróður
sinn fyrir 11 eða 12 árum
VIÐTAL Berglind Þorsteinsdóttir
Halla Jökulsdóttir opnar safn sitt á Húnavöku
Halla Jökulsdóttir hefur safnað glösum og öðrum hlutum tengdum áfengi og bjór frá
því að sala á bjór var lögleidd á Íslandi árið 1986, að sama skapi safnar hún gömlum
kaffibollum með sál ef svo má segja. Á Húnavökunni gefst fólki nú í fyrsta sinn kostur á
að berja augum þetta tilkomumikla safn sem Halla hefur viðað að sér síðastliðin 26 ár.
Á hundruð
glasa og bolla