Feykir - 06.12.2012, Blaðsíða 8

8 Feykir 46/2012
Skagfirsk matarmenning
Eldað undir bláhimni
AÐALRÉTTUR
Lambalæri
með íslenskum
villijurtum
1 lambalæri, frá
Kjötafurðastöð KS
um 2 kg
matarolía / salt og pipar
íslenskar villijurtir, t.d.
blóðberg, ljónslöpp og
birkilauf
Aðferð: Hitið ofninn í 180°C.
Nuddið lærið vel upp úr góðri
olíu og kryddið með salti og
pipar. Saxið kryddjurtirnar smátt
og dreifið þeim vel yfir lærið.
Steikið í miðjum ofni í um eina
og hálfa klukkustund.
EFTIRRÉTTUR
Karamellusúrmjólk-
ur-pannacotta með
bökuðu mangói og
pistasíum
600 ml rjómi / 600 ml mjólk
10 msk. sykur / 1 vanillustöng
600 g karamellusúrmjólk frá
Mjólkursamlagi KS
9 blöð matarlím (gelatín)
Aðferð: Hitið rjóma, mjólk, sykur
og vanillustöng saman að suðu.
Kælið. Fjarlægið vanillustöngina.
Leggið matarlímið í kalt vatn og
leysið svo upp í einni ausu af
volgu rjómablandinu. Hrærið
uppleysta matarlímið saman við
afganginn af rjómablandinu.
Hrærið hluta af rjómablandinu
saman við karamellusúrmjólkina
og blandið loks öllu saman.
Hellið þessu í vínglös eða fallegar
skálar á fæti og skreytið með
bökuðu mangói og pistasíum.
Uppskriftin nægir í 12 skálar.
Bakað mangó
1 mangó
3 msk hrásykur
Aðferð: Skerið mangó í
miðlungsstóra teninga og stráið
hrásykri yfir. Bakið við 180° C í
12 mínútur.
Verði ykkur að góðu!
UMSJÓN berglindth@feykir.is
Bókin Eldað undir bláhimni, sem kemur úr prentun
nú fyrir helgi, er tileinkuð skagfirskri matarmenningu
sem byggir á þeirri hugmyndafræði að nýta það
spennandi hráefni sem finna má í skagfirsku
matarkistunni. Í bókinni er boðið upp á sannkallað
bragðlaukaævintýri: Sælkeraferð um Skagafjörð þar
sem fögur náttúra og ljúffengir réttir eru í öndvegi.
Hér gefur að líta tvær girnilegar uppskriftir af þeim rúmlega fjörutíu
uppskriftum sem bókin skartar, lambalæri með íslenskum villijurtum
að hætti Ágústar Andréssonarforstöðumanns Kjötafurðastöðvar KS
og Karamellusúrmjólkur-pannacotta eftirrétt að hætti Svanhildar
Pálsdóttur hótelstýru Hótel Varmahlíðar. Bókin innilheldur einnig fjölda
stórglæsilegra ljósmynda af skagfirskri matargerð, náttúrufegurð
og mannlífi. Ritstjórn var í höndum Heiðdísar Lilju Magnúsdóttur og
myndir eru eftir Pétur Inga Björnsson og Óla Arnar Brynjarsson.
Texti bókarinnar er bæði á íslensku og ensku og er bókin tilvalin til
gjafa – allt árið um kring.
Bókin verður fáanleg í Skagfirðingabúð, eftir helgina í verslunum
Eymundsson og víðar.
Linda Fanney Valgeirsdóttir er brottfluttur Skagfirðingur
Í barnsnauð á bakkanum
Sú tilfinning að vera á
heimahögunum í Skagafirði er
ómótstæðileg. Hvergi betra. Það
veit hver taug og hvert bein í
mér. Raunar er líkami minn svo
ótrúlega meðvitaður um sæluna í
Skagafirði að þegar ég var komin
rétt 36 vikur á leið af mínu fyrsta
barni síðasta haust, þá tók líkami
minn þá ákvörðun að rétt væri að
koma barninu í heiminn. Þetta
var hin svokallaða gangnahelgi á
Höfðaströndinni og líkt og lög gera
ráð fyrir þá fór minn heittelskaði í
göngur fyrir tengdaforeldra sína.
Örþreytt eftir daginn fórum við í
sundlaugina á Hofsósi ásamt fríðu
föruneyti.
Stjörnubjartur himinn og heitur
pottur. Þetta var lífið. Þegar
upp úr pottinum var komið þá
var raunveruleikinn ekki flúinn.
Legvatnið byrjaði að leka á steingráu
náttúruflísarnar frá Steinunni og Lilju
og eftir rökræður við sjálfa mig og
systur mína játaði ég mig sigraða
og lagðist niður. Ég hafði nefnilega
heyrt það að óskorðuð börn og
naflastrengurinn kynnu svo illa að
meta það ef maður stæði uppréttur.
Þarna lá ég, hálfber á fínu flísunum,
og bað manninn minn ítrekað
afsökunar á því að vera að standa í
þessu einmitt þetta kvöld þegar hann
var svona þreyttur eftir göngurnar.
Eftir á að hyggja var rökhugsunin
eflaust ekki upp á marga fiska.
Þar sem systir mín var með
langbestu rænuna af okkur þremur
þá hringdi hún í vakthafandi lækni
á Króknum. Hún spurði hvort það
væri hægt að senda ljósmóður yfir á
Hofsós til að kanna bæði hvort það
væri í lagi með móður og barn, sem
og að ganga úr skugga um að fæðing
væri byrjuð. „Það er ekki hægt að
senda ljósmóður, það er helgi,“
sagði læknirinn. Ég var farin að sjá
það að tímasetning mín var verulega
slæm. Hvernig átti ég að vita það
að ljósmæður á Króknum væru
ekki á vakt um helgar?
„Bölvaður niðurskurður,“
hugsaði ég. Mér fannst
heimabyggðin vera
að bregðast mér.
Læknirinn ráðlagði
okkur að „skutlast“ á
Akureyri með sjúkrabíl. Eftir
nokkrar tiltölur féllst ég á það og við
tók rússíbanareið með sjúkrabílnum.
Það hafði aldrei verið fjallað um
neitt þessu líkt á þeim fjölmörgu
undirbúningsnámskeiðum sem
við foreldrarnir höfðum sótt á
meðgöngunni. Hina þaulskipulögðu
sjúkrahústösku var hvergi að finna,
einungis blaut sundföt í KS-poka.
Í sjúkrabílnum var hvorki að finna
lækni né hjartsláttartæki og það fékk
verulega á frumbyrjuna mig sem ekki
hafði fundið hreyfingar hjá barninu
allan daginn. Enn á ný varð ég fyrir
vonbrigðum með þá þjónustu sem
boðið er upp á í firðinum mínum. Allt
er gott sem endar vel og skemmst er
frá því að segja að tæpum sólarhring
síðar fæddist alheilbrigt stúlkubarn
á Akureyri. Það var ljóst að dóttir
mín vildi ekki fæðast í Reykjavík fyrir
sunnan eins og lagt hafði verið upp
með. Hún vill vera Norðlendingur,
það láir henni enginn.
Ég skora á Sigurð Örvar Sigurmonsson
að taka við pennanum og skrifa pistil í
næsta tölublað Feykis.
ÁSKORENDAPENNINN
UMSJ berglindth@feykir.is