Feykir - 13.12.2012, Blaðsíða 4

4 Feykir 47/2012
Snædís Ósk afmælisbarn vikunnar
Vísur og ljóð eftir Gissur Jónsson í Valadal
Fjallagróður
Lífs á hjalla lán ég finn
lítt þar hallast óður;
því að allur auður minn
á sér fjallagróður.
Út er komin bókin Fjallagróður með kveðskap
Gissurar Jónssonar bónda í Valadal í Skörðum sem
var mikill vísnamaður og lét oft fjúka í hendingum.
Auk vísna og ljóða er þar einnig að finna
ævikynningu auk margra ljósmynda, sem og sögur
við vísurnar sem eru af ýmsum gerðum. Má þar
nefna hringhendur, ferskeytlur og bændavísur um
bændur í Seyluhreppi og Bólstaðarhlíðarhreppi
austan Svartár á fimmta áratug tuttugustu aldar.
Einnig tvíræðar vísur og beinskeyttar. Eitt sinn sá
Gissur tvær námsmeyjar frá húsmæðraskólanum á
Löngumýri á gangi á glerhálum vegi í Varma-
hlíðarhverfinu, voru þær að hans sögn hálfpartinn
gliðsa á svellinu. Hann tók þær upp í bíl sinn og ók
þeim að Löngumýri.
Margoft hefur mannleg þrá
meyna þurft að kanna,
getur orðið gliðsa á
götu freistinganna.
Jón sonur Gissurar skrifar textann og gefur bókina
út og segir hann að fjallagróðurinn hafi verið
bændum mikilvægur áður fyrr þegar treysta þurfti
á vetrarbeit og var það uppástunga föður hans að
kæmi til þess að bók yrði einhvern tímann gefin út
með kveðskap hans, bæri hún nafnið Fjallagróður.
Kristján bróðir Jóns safnaði ljósmyndum í bókina
og ritaði texta við þær.

Jón segir að hugmynd að bókaútgáfu sé ekki ný til
komin og langt síðan hann hóf að safna vísum eftir
föður sinn áður en hann lést árið 1999. -Hefði ég
byrjað 20 árum fyrr þá hefði ég kannski fengið
meira. Hann var nú þannig að hann skrifaði ekki
mikið hjá sér sjálfur. Aðrir skrifuðu stundum upp
eftir honum. Oft var skrifað á miða og hending réði
hvar þeir lentu og svo náttúrulega lærðu menn
vísurnar og ég fékk töluvert af vísum úr minni
manna, segir Jón. -Ég spurði hann einhvern tímann
að því af hverju hann hefði ekki skrifað meira og
svarið hjá honum var: „Skrifa? Hvernig átti ég að
skrifa þetta? Ég var stundum að gera þetta þar sem
ég stóð yfir fénu einhversstaðar uppi í fjalli og búinn
að gleyma því þegar ég var kominn heim.“
Bókin mun ekki fara í búðir, verður eingöngu
seld hjá Jóni en áhugasamir geta haft samband við
hann í síma 453 8151 eða 895 8151 og sent tölvu-
skeyti á netfangið jon_gissurarson@simnet.is /PF
Ég var að lesa stórmerkilega
grein í Feyki um einn þann
mesta kraftaverkasmið sem
uppi hefur verið frá því um
árið 0. Þessi maður getur
læknað sjúka og veitt
mönnum og dýrum huggun
harmi gegn með aðeins
naglalakk og skólprör að
vopni.
Ég mæli eindregið með að
Ólína í Samfó bæti honum á
listann með „græðurunum“ og
ekki væri úr vegi að hann fengi
líka listamannalaun fyrir
frábæran leik í starfi. Ef við
eignumst nokkra svona snill-
inga í viðbót getum við sagt
upp flestu okkar heilbrigðis-
starfsfólki með bros á vör, því
varla verður þörf á því til að
skipta um hnjáliði eða eitthvað
annað lítilræði þegar þessir
„listagræðarar“ verða búnir að
gera sitt.
Ég reikna með því að flestir
geri sér grein fyrir því að hér að
ofan er ég að gera mitt besta til
að sýna kaldhæðni og vona að
vel hafi tekist til. Hins vegar
verð ég að viðurkenna að það
algjörlega gekk fram og aftur af
mér þegar ég las viðtalið við
Garðar Bergendal í Feyki frá 6.
desember síðastliðnum. Þvílíkt
og annað eins bull og þvaður
hef ég ekki séð áður á síðum
blaðsins. Maðurinn heldur því
blákalt fram að hann geri við
ónýta hjáliði og svo gott sem
reisi menn upp frá dauðum.
Þetta viðtal hefði eflaust
verið bráðfyndið ef það væri
Afmælisbarn gærdagsins var
hún Snædís Ósk Hjartar-
dóttir sem býr í Hafnarfirði
en hún hélt upp á 12 ára
afmælið sitt í gær.
Það er kannski ekki í
frásögur færandi nema hvað að
daginn bar upp á 12.12.´12.
Snædís Ósk er Skagfirðingur að
upplagi dóttir Hjördísar Jóns-
dóttur úr Brennihlíðinni (Jóns
Sigurðssonar og Sigurborgar
Guðjónsdóttur) og Hjartar P.
Jónssonar framkvæmdastjóra
Iðnvéla.
Snædís Ósk sagði í viðtali á
baksíðu Morgunblaðsins í gær
og segist vera nokkuð spennt
fyrir afmælinu og sér fyndist
dagurinn flottur. Snædís Ósk
sagðist ekki hafa mikinn tíma
fyrir afmælisstúss því áhuga-
málið, fimleikarnir, ganga fyrir.
/PF
Með naglalakk og
skólprör að vopni...
12 ára 12.12.´12
grín, en þar sem svo er ekki
þykir mér alvarlegt að slíkum
fullyrðingum skuli bara rétt
sisona vera skellt á prent eins og
þau séu heilagur sannleikur. Ég
hef aldrei heyrt af því að þessi
maður hafi gert minnstu
tilraun til að sanna að þessar
aðferðir sem hann notar/selur
dýrum dómum geri nokkurt
gagn. Þá vil ég benda á að
sögusagnir af ætluðum bata
manna og dýra eru ekki
sannanir, heldur þarf til þess
vísindalegar rannsóknir.
Það sem mér dettur helst í
hug sem samlíking við sölu-
mennsku þessa manns er að
fylgjast með sjónvarpspredik-
urum í Bandaríkjunum, þar
sem fólk „trúir“ blint á það sem
viðkomandi segir burtséð frá
öllum raunveruleika. Næsta
snilldarhugmyndin gæti allt
eins verið að naglalakka
norðurljósin til að losna við að
rafhlaðnar agnir frá sólinni
sleppi þar í gegn. Það ætti að
vera hægt að rukka svert fyrir
þá þjónustu.
Ekki veit ég nákvæmlega
hvað má og má ekki í
viðskiptum, en hitt veit ég þó að
viðskiptasiðferðið er undir
frostmarki þegar farið er út í að
selja fólki ímyndaða hluti sem
engar sannanir eru fyrir að geri
það sem söluaðili heldur fram.
Einhver myndi sennilega kalla
það vörusvik.
Rafmagnaðar kveðjur.
Högni Elfar Gylfason
Korná
AÐSENT HÖGNI ELFAR SKRIFAR
Það er vissulega ekki á
hverjum degi sem í boði er
að sjá nýja heimildarmynd
sem gerð er af Skagfirðingi
um þær höfuðdyggðir sem
hermt er að sveitungum hans
þykir mest til koma, hrossa,
lífsgleði og náttúru, það
síðasta í ýmsum birtinga-
myndum. Árni Gunnarsson
frá Flatatungu hefur sýnt
það með fyrri myndum
sínum að hann hefur óvenju
næmt auga fyrir samspili
þessara þátta og um leið lag á
að túlka það á tilgerðar-
lausan hátt.
Kvikmyndin „Óbærilegur
léttleiki Laufskálaréttar“, sem
frumsýnd var um liðna helgi í
Bifröst fjallar um hinar lands-
frægu stóðrétt, Laufskálarétt í
Hjaltadal þar sem síðustu
helgina í september ár hvert
eru réttuð þau hross bænda úr
Viðvíkursveit og Hjaltadal,
sem ganga í Kolbeinsdalsafrétt
á sumrin. Í upphafi er þess
getið að leita eigi svara við
þeirri spurningu hvað það sé,
Óbærilegur léttleiki
Laufskálaréttar
sem dragi þúsundir gesta ár
eftir ár í réttirnar, ýmist sem
þátttakendur eða gesti. Mynd-
in er á léttu nótunum þar sem
heimamenn fara á kostum í
lýsingum sínum á kyngi
Kolbeinsdalsins, mannlífinu í
réttunum, hrossarækt og
smalamennsku. Á engan er
hallað þó Birgir á Bakka sé
nefndur sérstaklega þar sem
hann liggur utan í þúfunni á
ásnum fullur af kraumandi
kímni og skemmtilegum
tilsvörum sem kölluðu fram
hlátursrokur í salnum. En
myndin er ekki síður áminn-
ing um ríkidæmi Íslands og
Íslendinga sem „frjálsir í
fjallasal“ geta haldið hrossum
sínum til beitar, ferðast um
óbyggðir og ræktað það
samband á milli fólks og
firninda sem því miður virðist
trosna í annan endann smátt og
smátt. Myndskotin úr Kol-
beinsdalnum frá öllum
árstíðum eru hrífandi með
andstæður áhyggjuleysis
sumarhaganna eina stundina
og vetrarríkisins hina og til
samanburðar umgjörð hrossa-
halds í Þýskalandi.
Tónlistin er að mestu úr
grasrótinni með Steinþór í
Kýrholti við píanóið í stofunni
heima, þó svo undir lokin sé
dásamleg samsetning þar sem
Bergþór Pálsson lýkur við lagið
Sprett með tilþrifum en við
tekur stúlka sem ríður út í
ljósvakann syngjandi af
einlægni Hvað er svo glatt.
Enn og aftur hefur Árna
tekist að fanga fólkið og
fjörðinn okkar, stemmningu
stundarinnar. Hvet ég alla
unnendur lífs og gleði til að sjá
myndina með eigin augum,
þess virði er hún sannarlega.
Til hamingju Árni.
AÐSENT GUNNAR RÖGNVALDSSON SKRIFAR
Stóðréttir eru séríslenskt fyrirbrigði. Vinsælasta stóðrétt landsins
er Laufskálarétt í Skagafirði en þangað koma árlega á fjórða þúsund
gestir til að taka þátt með bændum í hrossasmölun og réttarstörfum.
Óbærilegur léttleiki Laufskálaréttar er heimildarmynd um þennan
sérstæða menni garviðburð og ekki síður óður til íslenska hestsins í
frjálsri og óspilltri náttúru.
Myndin er tekin upp árin 2006-2011 og sýnir hrossin og náttúruna
í öllum árstíðum.
Á efa með fallegri verkum
u íslenska hestinn.
Ó
bæ
rilegur léttleiki Laufskálaréttar
SKOTTA
FILM