Muninn - 01.01.1903, Blaðsíða 32

30
íslendingar.
UM ÁPENGI.
I.
þarvaldur Thoroddsen Professor (Tímar. Bók-
mfél. VII. 289). „í . . . Kynlyn-fjöllum að sunnan . .
. eru Mongólar . . . sem eru bæði latir og óþrifnir.
Kitt sinn köypti hanu (Prschewalski, rússneskur land-
könnunar-maður) smjör hjá mongóla einum, og átaldi
hann fyrir að bæði væri ull og skarn í smjörinu. Þá
svaraði mongólinn: ’Hverjum rétttrúuðum ber að lifa
eins og Guð vill. Guð sendir oss skarnið eins og ann-
að, og þvi ættum vér þá ekki að taka við því eins og
öðru?’ Þetta er alveg sama eins og sumir drykkju-
menn segja að Guð hafi skapað brennivínið, og því sé
ekki neitt á móti því að drekka þaö“
Friðrik J. Bergmann prestur (ísland um alda-
mótin bls. 285—286). „Það er ósköp . . . . að svo fá-
tækt land skuli eyða jafnmiklu ógrynni fjár til áfengis-
kaupa. En því miður hafa höfðingarnir lengi gengið
þar á undan, og alþýðan fylgt illu eptirdæmi þeirra . .
. . . Vonandi er, að bráðum verði áfengissala öll, og
aðflutningur áfengis bannað með lögum.“
Páll Briem amtmaður (Andvari 1889 bls. 19).
„Drykkjurútar . . . eru alveg eins mikið átuinein fyrir
mannfélagið cg margirafbrotamenn, og það á að typta þá.“
Sigurður Sívertsen prestur (Tvær ræður 1875 bls.
5), „á minni skömmu lífstíð hefi ég séð marga verða að
herfangi þessarar svívirðilegu drykkjuskaparástríðu, og
að siðustu að herfangi dauðans fyrir tímann; margir
vírðast ekki hafa lært mikið af óförum þeirra, sem of-
drykkjan sviftir lífinu.“