Ægir - 01.12.2017, Blaðsíða 14

14
„Ég er vestan af Tálknafirði og byrjaði þar á sjó á snurvoð og á
togaranum Tálknfirðingi. Maður var á sjó á sumrin og milli skóla,
en ég kláraði stúdentspróf frá Menntaskólanum á Ísafirði áður en
ég fór í Stýrimannaskólann. Ég bjó svo fyrir vestan þar til ég réð
mig á Hrafn Sveinbjarnarson. Ég og Binni yfirvélstjóri erum að
klára 28. árið þar núna um áramótin. Við fórum um borð þegar Þor-
björn í Grindavík keypti skipið frá Hrísey, en þá hét það Snæfell,“
segir Sigurður Jónsson, skipstjóri á Þorbjarnartogaranum Hrafni
Sveinbjarnarsyni GK 255.
„Ég kláraði skólann árið 1989
og réði mig þá um borð um
áramótin. Við hjónin ætluðum
alltaf að flytja til Grindavíkur. Í
desember þetta ár var ég á
Tálknfirðingi einhvers staðar úti
á sjó og við sáum Snæfell. Ég
horfði á hann og sagði; á frysti-
togara fer ég aldrei. Það stóð
ekki lengi. Rétt fyrir jólin, þegar
Þorbjörn kaupir skipið, var ég
að fara með vini mínum með 30
tonna bát suður til Reykjavíkur
frá Ísafirði, og fréttin kemur í
loftið. Þá voru engir farsímar og
það var tengdapabbi minn, Pét-
ur Vilbergsson, sem frétti af
þessum kaupum og að þeir
væru að ráða mannskap. Hann
hringdi í Fanney konuna mína
og hún eiginlega réði mig. „Við
erum að fara suður um áramót-
in Siggi,“ sagði hún.
Hefði ekki getað fengið
betri kennara
„Þetta var góð ákvörðun eins
og svo margar sem eru teknar í
skyndi, að hrökkva eða stökkva.
Ég byrjaði svo sem bátsmaður
um áramótin. Strax um sumarið
er ég svo orðinn annar stýri-
maður og byrjaður að leysa af.
Ég var alltaf með Hilmari Helga-
syni og hefði ekki getað fengið
betri kennara. Hann var einstak-
ur í þeim efnum og hann hefur
kennt mér nánast allt sem ég
kann. Kristinn Gestsson, sem
lengi var með Þerney, var þarna
líka, eftir að Aðalvíkin, sem
hann hafði verið með, var seld.
Hann var með okkur nokkur ár,
en fór svo á Snorra Sturluson
og síðan Þerneyna.
Þegar hann fór varð ég fast-
ur stýrimaður og byrjaði að
leysa af sem skipstjóri innan við
þrítugt. Þetta er orðinn langur
tími en skemmtilegur. Í dag er
þetta orðið gjörólíkt því sem
var, þegar maður byrjaði. Að
vera kominn í þetta kerfi þar
sem róið er einn túr og annar í
frí, í staðinn fyrir það þegar
menn voru að róa jafnvel fimm
eða sex túra í beit,“ segir Sig-
urður.
Það besta sem völ er á
Við förum svo yfir í fiskveiði-
stjórnunina. „Auðvitað man
maður eftir því þegar maður
byrjaði á sjó í frystingunni að
það var minna af fiski. Með auk-
inni tækni er minni tími sem fer
til spillis við veiðarnar og þær
eru orðnar markvissari. Í raun-
inni sé ég báðar hliðar á fisk-
veiðistjórnunni, því ég er að
byrja þegar kvótakerfið kemur.
Þegar ég var á Tálknfirðingi vor-
um við í þessu sóknarmarki og
er svo kominn í brúna þegar
kvótakerfið kemur. Það er alveg
klárt að kvótakerfið er miklu
betra en sú veiðistjórnun sem
var áður var við lýði. Kerfið er
það besta sem völ er á, þó sníða
megi af því einhverja vankanta.
Það er ekkert fullkomið, en
þetta er það besta sem er í
boði. Ég hef séð hvernig um-
gengnin um auðlinda var áður
og hvernig hún er núna. Það er
eins og svart og hvítt. Brottkast
hefur verið í umræðunni síð-
ustu daga enda er umgengnin
um auðlindina aðalatriðið.
Þetta er ævistarfið manns og
þess vegna umgengst maður
auðlindina af virðingu.
Það hefur komið fram hjá
Hafró að mælt brottkast er
mjög lítið og hefur minnkað
verulega. Það er kvótakerfinu
að miklu leyti að þakka að
brottkast er ekki mikið. Með
aukinni samþjöppun hafa skip-
in meiri heimildir og lenda síður
í því að fá afla sem ekki eru
heimildir fyrir. Það er grundvall-
aratriði að ganga vel um auð-
lindina og á frystitogurum er
skipstjórinn í rauninni helsta
gæðavandamálið. Þegar þú ert
að fiska, eins og í síðasta túr hjá
okkur, um þúsund tonn, þá eru
það oft á tíðum strákarnir niðri
sem segja manni hvenær mað-
ur má hífa, hvort vinnslan hefur
undan eða hvort vantar fisk. Þá
er það mitt að gæta þess að allt
gangi upp. Ef maður tekur of
mikið, er maður farinn að tefja
vinnsluna og fá lakari gæði út
úr henni.
Þá er svo margt sem hefur
verið að gerast síðustu 10 til 15
árin með tengingu milli fram-
leiðandans og kaupandans. Við
erum búnir að framleiða í 15 ár
fyrir sömu Fish&Chips veitinga-
staðakeðjuna, sem er komin
með yfir 40 staði í London og
svæðinu þar um kring. Þeir
kaupa bara af Þorbirni, Júlíusi
Geirmundssyni og ákveðnum
skipum. Þetta hefur breytt svo
miklu um gæðavitund okkar.
Gæðin eru bara orðin alveg ein-
stök, mun betri en fyrstu árin.“
Skipstjóri og frystihússtjóri
Sigurður segir að skipstjóri á
frystitogara sé í dag ekki bara
skipstjóri, heldur frystihússtjóri
líka. Þetta þurfi að flétta saman
og tengja við óskir kaupend-
anna. „Þetta er í raun innkaupa-
listi sem maður fær fyrir hverja
veiðiferð, en ég vinn fyrir út-
gerð sem gefur okkur mikið
frjálsræði um það hvernig við
högum veiðunum. Okkur er
treyst fyrir því og maður er
þakklátur fyrir það. Fyrsta sept-
Ætlaði
aldrei á
frystitogara
Æ
g
isv
iðta
l