Ægir - 01.04.2017, Blaðsíða 19

19
mikið um siglingar m.a. til borg-
anna Hull og Grimsby í Bret-
landi,“ segir hann og rifjar upp
að í einni siglingunni festi hann
kaup á geislaspilara, hlut sem
fáir höfðu á þeim tíma séð í
heimabænum. „Menn gerðu sér
sérstakar ferðir hingað heim til
að berja þetta undur augum og
þótti mikið til koma,“ segir hann.
Rækjuveiðar voru stundaðar
af kappi á Dalborginni yfir sum-
armánuðina og segir Davíð að
vel hafi gengið á þessum tíma.
„Þetta var ágætis veiðiskapur,
einkenndist af rólegheitum,
enginn asi í kringum þessar
veiðar. Rækjan gaf sig einkum
að næturlagi en síður yfir dag-
inn. Túrarnir voru frekar stuttir,
við vorum yfirleitt búnir að fylla
á fjórum fimm dögum,“ segir
Davíð. Á haustin var skipt um
og m.a. farið á kola sem siglt var
með til Bretlands.
Héldu að maður hefði farið
fyrir borð
Dalborg var á sínum tíma ágæt-
is skip að sögn Davíðs miðað
við þá tíma sem hún var í notk-
un. Segl voru á síðum, sem
veitti skjól á bæði borð. Ein-
hverju sinni við veiðar út af
Blakki fékk skipið á sig heilmik-
ið brot með þeim afleiðingum
að seglið á bak brotnaði og
skipið fór á svarta kaf, lagðist al-
veg á hliðina yfir kranahúsið.
„Við vorum þarna nokkrir karlar
úti á dekki þegar brotið gekk yf-
ir, m.a. Stefán Aðalsteinsson frá
Dalvík og hann sáum við í einni
sviphendingu hverfa okkur
sjónum. Okkur dauðbrá og
héldum auðvitað að hann hefði
farið fyrir borð, þannig að okkur
Davíð Stefánsson skipverji á Björgúlfi EA 312 á Dalvík
Eitthvað togar
mann alltaf á
sjóinn aftur
Búi EA kominn að bryggju með góðan afla.
„Okkur dauðbrá og héldum auðvitað að
hann hefði farið fyrir borð, þannig að okkur
var öllum mikið létt þegar við sáum allt í
einu hönd koma upp úr kafinu.“