Alþýðublaðið - 13.02.1925, Blaðsíða 3
KLft¥&&8£Aðí&
Ég geri ráö fyrir, að ég sé talsvert
kimnugri í Rússlandi en heimild-
ai menn >Mo gunblaÖsins<. Ég hefl
komið til hafnarbæja í Norður-
Rússlandi skömmu eltir, að verka-
lýðurinn hafði rekið ensku auð-
valdsspellvirkjana af höndum sér.
£á var alt í kaldakoii oe niður-
mtt eítir útlenda óaldariýðmn. En
þrátt fyrir alt hlaut maður að
dást að stjórnseminni og skipu-
lagsfestunni og siðferðishreki verka-
lýðsfuiltrúanna í raununum.
Ég hefl einnig dvalið um lengri
tíma í Leningrad og Moskva, eftir
að Rússland var farið að rétta
við og nýja fjárhagspólitíkin hafði
sett einkenni sín á atvinnulíflð.
Borgarlífið er töluveit ólikt og í
Vestur Evrópu. t»að er greiniiegt,
að þjóðskipulagið er annað. Aug-
lýsingamoidviðrið og ^agentw-
straumurinn er horflnn. Á götun-
um úir og grúir af lifsglöðu fólki,
þokkalega og smekklega en íbuið
arlaust búnu. Á einu stóru torgi
í Moskva eru sýndar kvikmyndir
fyrir fóikið. Iðjuleysingjarnir, okr-
aramir og braskaraiýðurinn eru
hóifnir úr leikhúsunum, kvik
myndahúsunum og öðrum skemti-
stöðum og verkalýðurinn kominn
i staðinn Vei kalýðuTinn kemur á
þessa staði til að njóta andlegrar
ánægju, en ekki til aö eyða tím-
Biöjiö kaupmenn
yðar nm íalenzka kafflbætinn. Hann er
sterkarl og bragðbetri en annar kaffibætir.
Frá Alþýðubrauðgerðinnl.
—....... ' ' 1 1 ■ ■ ■ L™'.1.1 'U_WBIBUHI'J.ML
GrahamBbranð
fást í Alþýðubrauðgerðinni á Laugavegi 61 og í búðinni á Baldursgötu'H.
anum: Andlegt ópíum gengur ekki
lengur kaupum og sölum. Retta
hefir haft þau áhrif, að alt skemti-
líf heflr tekið gagngerðum breyt
ingum í mennirg iráttina. Opinbera
kvennasalan, sem einkennir stór
borgalífið í auðvaldslöndunum, var
alveg horfin, en þegar verzlunin
var gefln frjals, fór að brydda á
henni aftur, en hún fer nú óðum
þverrandi eftir því, sem verzlunin
kemst í hendur hins opinbera.
Sölubúðir og vöruhús samvinnu-
félaganna standa í engu að baki
stóru vöruhúsunum í stóiborgum
VestU'-Evröpu, fagrir sýnifgluggar
og vel niðurskipaður margbreyttur
varningur. Allir hlutir eru til, En
viðskiftavinirnir eru aðrlr. í Rúss-
landi er það verkalýðurinn, sem
kaupir nauðsynjar sínar. Í Vestur-
Evrópu er það burgeisalýðurinn,
sem heflr mest yndi af að eyða
fé sinu fyrir glysvarning til þess
að stinga sem mest í stúf við
tötralega klædda alþýðu. Sbr., að
30 aura smásðgurnar fást
enn þá frá byrjun á Laufásvegi
15 — Opið 4—7 afðdegis.
tegar skórnir yðar þarfnast
viðgerðar, þá komið til mín,
Finnur Jónsson, Gúmmí- & skó-
vinnustotan, Vesturgðtu 18.
æðsta sæla hinna útvöldu í himn-
inum er að fá að sjá kvalir hinna
útskúfuðu í Helvíti.
Viðskiftalífið er komið í sæmi-
legt horf. Járnbrautirnar ganga
reglulega. Á járnbrautastöðvunum
er alt í röð og reglu og þokkaleg
umgengni.
Ég ætla nú að nefna nokkrar
tölur. 96 % af allri iðnaðarfram
leiðalu Rússlands er nú í höndum
ríkisins, en að eins 4 °/o f höndum
einstakra manna. Síðan 1920 heflr
framleiðslan aukist um 200 %. Á
siðasta ári hafa 200 000 nýir
verkamenn bæzt við í verksmiðj-
Edgar Rice Burroughs: Vllti Tarzan.
þess, en i þetta sinn var það eigi snara, er hert gæti
að hálsinum.
Tarzan batt hinn enda bandsins um trjástofninn og
skar að þvi búnu á böndin unl fætur ljónsins, en stökk
svo burtu i hendingskasti, er ljónið spratt á fætur; það
stóð um stund með útglenta fætur, en brátt tók það að
reyna að losna við sokkana, sem Tarzan hafði fært það
i. Loks fór það að rifa 1 belginn á hausi sér. Apamað-
urinn stóð með brugðnu spjóti og horfði á aðfarirnar.
Skyldu belgirnir duga? Það vonaði hann. Eða Bkyldi
fyrirhöfn hans verða til einskis?
Þegar allar tilraunir ljónsins til þess að losna við
belgina reyndust árangurslausar, varð þaö trylt. Það'
veltist um, beit, reif og öskraði; það þaut á fætur og
stökk upp i loftið; það stökk á Tarzan, en reipið hélt
i það. Tarzan gekk að þvi og barði það i hausinn með
spjótskaftinu. Númi reis upp á afturfæturna og sló til
Tarzans með framlöppunum, en fékk þá svo vel úti
látið bögg utan undir, að hann rauk um koll; þegar
hann réðst fram aftur, för á sömu leið. Eftir fjórðu
atrennuna virtist konungur dýranna vera farinn að
skilja, að hann hefði loksins mætt ofjarli sinum; hann
laut höfði 0g lagöi niður skottið, og þegar Tarzan
pálgaðist, hörfaði hann urraudi unúan. (
Tarzan fór nú inn i hellinn og ruddi grjótinu frá
munnanum; þvi næst gekk hann aftur rakleitt að trénu.
Númi 14 í vegi hans og urraði illilega. Apamaðurinn
rak hann til hliðar og leysti reipið frá trénu. Nú hófst
hálftima-þóf. Tarzan reyndi að reka ljónið á undan sér
inn í hellinn, en Númi var óþægur. Loksins lét ljónið
þó undan spjótsoddinum og fór inn i göngin. Tarzan
fór fast á eftir. Þegar inn i göngin var komið, gekk
ferðin betur, þvi að spjótið rak á eftir ljóninu. Ef Númi
hikaði, var hann stunginn. Ef hann fór aftur á bak,
var stungan sár, en þetta var gáfað ljón 0g hætti þvi
brátt öllum slikum tilraunum; það hélt hiklaust áfram,
og er það kom út úr heliinum, sperti það hausinn og
skottið og bjóst við frelsi sinu og tók 4 rás.
Tarzan var á f jórum fótum i göngunum. Hann var
þvi öviðbúinn, 0g ljónið dró hann spölkorn, áður en
hann gat stöðvað það. Tarzan var allur fiumbraður af
grjótinu og i illu skapi, er hann komst á fætur. Hann
langaði til þess að skeyta skapi sinu á Núma, en það
var eigi vani hans að láta reiði stjórna sér, svo að
hann stilti sig brátt.
Hann var búinn að kenna Núma undirstöðuatriðin i
þvi að hlýða rekstri; hann notaði sér það þvi óspart
og rak þaö áfram. Nú hófst furðulegra ferðalag en þukst
hafði údifkuru tima ábur i skóginum; það, s’em Cftir