Alþýðublaðið - 20.12.1919, Blaðsíða 2

ALÞÝÐUBLAÐIÐ
éCáseíafélagið.
heldur íund sunnudaginn 21. þ. m. kl. 2 e. m. í Bárubúð.
Umræðuefni: Lagabreytingar og samningar togaramanna.
Stjórnin.
Verkamannafól. „Dag-sbrún“
heldur fund í G.-T.-húsinu laugardaginn 20. des. kl. síðd.
Rætt verður og borið upp til samþyktar frumvarp til laga fyrir
féiagið. — Þess utan verða ýms fleiri mál á dagskrá.
Félagsmenn eru ámintir um að fjölmenna.
kvæmlega ástandið í Austurríki
og ætla að hjálpa því.
Khöfn 18- des.
Frá Pýzkalandi.
Frá Berlín er símað að prúss-
neski þingmaðurinn Fridberg, sem
er í frjálslynda fiokknum, beri það
á Erzberger að hann hafl falsað
opinbera skýrslu frá ríkisdómsmála-
ráðherranum.
Vorwarts (blað jafnaðarmanna)
segir að stórhneyksli sé að verða
opinbert. Tíu miljónum marka hefir
verið eitt til þess að auglýsa síð-
asta lán Erzbergers, sem algerlega
hefir mistekist (ekkert fé fengist).
Denikin og Bolsivíkar:
Frá Reval er símað að Denikin
hafi tekið 10 þús. fanga af Bolsi-
víkum.
Kol aftnr fáanieg.
Frá London er símað, að frá
nýári gefi verzlunarráðuneytið al-
ment útflutningsleyfi á kolum, nema
til Miðveldanna og Rússlands.
Kosningar í Englandi?
Blaðið Uaily Mail segir, að svar
Btjórnarinnar við kröfu verkamanna
iim að gera námurnar að ríkiseign
verði almennar kosningar í febrúar.
Terkamannaráð í Danmorkn?
Zahle forsætisráðherra stingur
upp á því, að félög verkamanna
og atvinnurekenda útnefni menn í
nefnd, er búi til frumvarp til laga
um þátttöku verkamanna í stjórn
og ágóða atvinnufyrirtækjanna.
Mexiko og Bandaríkin.
Frá Mexikóborg er símað, að ó-
samkomulagið Við Bandaríkin 8é
íiú jafnað.
Stórt úrval
af allskonar smávörum.
Sporöskjurammar, bæði gyltir og
brúnir, af öllum stærðum.
Hjálmar Þoirsteinsson,
Skólavörðustíg 4.
Um daginn og Yeginn.
Mishepnað innbrot. í íyrri-
nótt hafði einhver ætlað að brjót-
ast inn í geymslurúm í einu hús-
inu í Grjótaþorpinu, en hafði auð-
sjáanlega snúið frá, er hanD braut
lykilinn í skránni, því um morg-
uninn er sá sem geymsluna átti
vildi komast inn, gat hann með
engu móti komið lykli sínum í
skrána. Smiður var sóttur og náði
lykilbroti hins óviðkomandi úr
skránni. Útidyr kjallarans höfðu
staðið opnar og hafa þær vafalaust
freistað mSnnsins til þess að
reyna innbrotið. Atvik þetta ætti
að hvetja menn til þess, að ganga
ekki frá ólokuðum útidyrum út-
hýsa eða annara húsa.
Auglýsingar berast nú svo
miklar að blaðinu, að auglýsendur
eru vinsamlega beðnir að koma
auglýsingum sínum tímanlega í
prentsmiðjuna daginn áður en þær
koma í blaðið,
Terkamannafélagið Dagsbrdn
heldur fund í kvöid kl. 71/* í
G.-T.-húsinu. Lagaírumvarp verð-
ur til umræðu og samþyktar á
fundinum, svo að félagar ættu að
fjölmenna.
Xoli kðsnnipr.
Eftir Upton Sinclair.
(Frh.).
Þau voru komin að kofanum.
Mary stóð þegjandi um stund.
„Nú er eg aftur orðin örgl“
sagði hún alt f einu. „Eg lofaði
yður þó að eg skyldi vera í góðu
skapi. En það kemur áltaf eitt-
hvað fyrir sem fær mig til að
sleppa mér". Hún snéri sér snögt
við og hljóp inn í kofann. Hallur
stóð um hríð og beið eftir að
hún kæmi út aftur en þegar svo
var ekki vissi hann að þetta hafði
átt að vera kveðjan; og hann
gekk hægt upp götuna.
Það var fyrsta sinn eftir að
Hallur kom í Norðurdal að hann
var í þungu skapi. Hann hafði
akveðið að athuga þessa iðnaðar*
grein hleypidómalaust. En í kvöld-
hafði samúð hans með Mary haft
of mikil áhrif é hann. Það gat að
vísu verið að hann gæti útvegað
henni vinnu þar, sem henni gæti
liðið betur. En hann gat ekki
varist þess að renna huganum til
ungu stúlknanna, sem áttu heima
i kolahéruðunum. Þær voru ef til
vill alika gamlar, jafn ákafar og
þyrstu eftir lifinu, en þjaðar og
þjakaðar af örbyrgð og drykkju*
skap.
Það gekk maður fram hjá Halli
og kinkaði kolli til hans. Það
var hans velæruverðugi herra
Sprogy. Hann hafði þaan starfa
með höndum að útrýma víninu
úr Norðuidalnum. Hallur hafði
verið við kirkju sunnudaginn
næstan áður og heyrt hans vel-
æruverðuga halda tölu. Þar var
ekki sparað blóð lambsins og
söfnuðinum var gefið til kynna
hvernig og á hvern hátt hver
fengi sitt fyrir sorgir þær og
þjáningar, sem þeir yrðu að líða
í þessum dauðans skuggadal.
En sú háðungt Vafalaust hafa
menn einhverntíma trúað slíkum
kenningurn og jafnvel lagt líf sffl
í sölurnar fyrir þær. En nú fórna
menn lífinu ekki lengur þeirra
vegna. Heldur neyddi féiagið
hvei n v.r í.imasm til að borga
nO'tkuð i' hinum litlu launum
sínum t I prescsia:;. Guðrækinn
maður mui di efast um guðhræðslu
síua, þekb hann sííkt fyrirkomU-