Víkurfréttir - 05.11.1981, Síða 1
20. tbl. 2. árg. Fimmtudagur 5. nóvember 1981
fCÉTTIC
Vandamál hafnanna:
Er nú ekki kominn tími til að
þessari þróun verði snúið við?
Ekki er nóg að skipa nefnd til að
kanna málin, gera verður meira.
Við státum oft að þvi að í tugi ára
hefur Suðurnesjamaður gegnt
formennsku í SÍF, Sölusambandi
ísl. fiskframleiðenda, einn af
aðalstjórnarmönnum í Hafskip
og meðal stjórnarmanna í Sölu-
Leikskólinn viö Hólmgarð:
Ðáðum tilboð-
um hafnað
Á fundi bæjarráðs Keflavíkur
27. okt. sl. lagði bæjarstjóri fram
tvö tilboð sem borist höfðu i leik-
skólann að Hólmgarði 4.
Tilboðin voru þessi:
Trébærsf..... 380.600 183%
Mannvirki sf. .. 333.580 160%
Kostn.áætlun . 207.730 100%
Bæjarráð hafnaði báöum til-
lögunum á þeirri forsendu að
þau væru of langt yfir áætlun, og
felur bæjarstjóra að kanna aðra
möguleika.
verum samtaka í
miðstöð hraðfrystihúsanna er
einnig Suðurnesjamaður, svo
eitthvaö sé nefnt. Athygli vekur
að sumir þessara manna eru
einnig stjórnarmenn i Skipaaf-
greiðslu Suðurnesja og ættu því
að vera öllum hnútum kunnugir.
Er því til of mikils mælstað þessir
menn beiti einnig áhrifum sinum
til að mál þettafái farsælar lyktir?
Þetta er stórmál og snýst ekki
eingöngu um atvinnutap nokk-
urra manna. heldur rýrir það at-
vinnumöguleika fjölda þjónustu-
fyrirtækja, verslana, tekjumissi
fyrir sveitarfélögin, hafnirnar og
ýmsa aðra aðila. Verði rétt haldið
á málum þýðir lausn þessa máls
einnig lægra vöruverð fyrir neyt-
endur. Látum því málið ekki
lengur dragast, stöndum saman,
Suðurnesjamenn, allir sem einn
maður, og beitum áhrifum okkar
fyrir því að allar vörur frá og til
Suðurnesja fari um heimahafnir.
Sandgerðistogararnir Ólafur Jónsson og Sveinn Jónsson í Keflavíkur höfn sl. föstudag.
Suðurnesjamenn,
rétti okkar
í síðasta tölublaði var minnst á
Þá ískyggilegu þróun á skipa-
komum til Landshafnarinnar,
sem orðin er staðreynd. Þróun
þessi hetur ekki einungis bitnað
á umferð um Landshöfnina,
heldur einnig varðandi aðrar
hafnir á Suðurnesjum. Þessari
þróun verður að snúa við. Gera
verður skýlausar kröfur til sölu-
samtaka, skipafélaga og annarra
útflytjenda, að afurðir okkar
verði teknar um borð á Suður-
nesjum.
Á Suðurnesjum hefur lengst af
verið framleitt mikið af saltfiski,
allt upp í 40% af heildarfram-
leiðslu landsmanna. Varðandi
aðrar fiskfurðir er talið að hér sé
framleitt um 20% og þvi ætti ekki
að þurfa að ræða jafn sjálfsagt
mál og það, að afurðirnar verði
fluttar héðan beint út. Framleið-
endur mega ekki láta skipafélög-
in bjóða sér upp á slíka þjónustu,
að aka heilum skipsförmum til
útskipunar I Reykjavik og Hafn-
arfirði, eins og minnst var á í
síðasta blaði.
Um innflutning gildir sama
máli. öll vara, jafnvel þó hún sé
skráð á farmskírteini til Suður-
nesjahafna, er tekin í land í
Reykjavík og síðan ekið hingað
suður, þrátt fyrir að hér sé til
staðar bæði tollvörugeymsla og
nú loks vöruskemma.
Gerð hefur verið könnun á
vörumagni því sem skipaö var
upp í Reykjavík 1979 og ekið
síðan hingað suður. Kom m.a. i
Ijós, að rúmum 2.400 tonnum af
ýmis konar neysluvöru og tæp-
um 4000 m3 af timbri og hjalla-
efni var skipað upp í Reykjavík
þrátt fyrir að á farmskirteinin
væri ritað að viðtökustaöur bæri
Suðurnesjahafnir.
Vex klofningsframboð-
inu fiskur um hrygg?
Ungir Alþýðuflokksmenn „heitir“
Eins og skýrt var frá i síðasta
tölublaði hafa ungliðar innan
Framsóknarflokksins áhuga á
sérframboði I næstu bæjarstjórn-
arkosningum. Eins og við mátti
búast voru viðbrögð manna mis-
jöfn. Sumir töldu að loksins hefði
einhver talað af viti um bæjar-
málapólitikina. Aðrir töldu að hér
væri á feröinni þröngur hópur
manna sem væri einfaldlega í
fýlu. Enn aðrir töldu að hér væri
komin keflvísk „Möðruvalla-
hreyfing". En óánægja virðist
ríkja víðaren innan Framsóknar-
flokksins.
Eins og fram kemur i viðtali við
Gunnólf Árnason, formann Fé-
lags ungra jafnaðarmanna, ann-
ars staðar í blaðinu, hafa margir
ungkratar áhuga á framboði
þessu. Virðist sem svo, að meðal
ungra manna i Alþýðuflokknum,
sem og Framsóknarflokknum,
ríki megn óánægja með hvort
tveggja, bæjarmálin sem og
flokkana.
í sem stystu máli má segja aö
afstaða þeirra sé þessi: í fyrsta
lagi er ógerningur aö sjá nokk-
urn mun á þeim flokkum sem
eiga fulltrúa í bæjarráði. Sam-
tryggingin og embættismanna-
valdið er orðið slíkt, að jafnvel
duglegir og áhugasamir félags-
menn eru útilokaöir frá störfum
og ákvöröunum. I öðru lagi hafi
heilu ættunum tekist að hreiðra
um sig og ná forystu innan flokk-
anna. Þær endurnýja sig síðan
sjálfar með þvi að frændur taka
við af frændum, synir og tengda-
synir af feðrum o.s.frv. í þriðja
lagi er sérstaklega bent á það
hlutverk sem embættismenn eru
að fá hér um slóðir. Vald þeirra er
nánast orðið mun meira en kjör-
inna fulltrúa. Til hvers eru þá
bæjarstjórnarkosningar? Hvarer
þá lýðræðið?
Sú staöreynd að óánægja
þessi hefur sérstaka tilvísun í
ungt fólk, felst m.a. I þvi, að það
virðist með öllu útilokað frá
störfum, a.m.k. innan þessara
flokka. Þannig segir Gunnólfur
þegar hann er spurður um þetta
atriði: „Ungt fólk er kannski ekki
úilokaö frá starfi, það má náttúr-
lega benda á að þeir í flokkseig-
endafélaginu hafa komiö með
ungt fólk úr sinum ættum. Við
sem hinsvegarerumekkitengdir
þessum mönnum, komum aldrei
neinum málum frarn."