Alþýðublaðið - 17.02.1925, Blaðsíða 3

ALÍJÍBUBLABIÐ
Úsvími auðvaldsiDS.
Álþýðan á að vera slnn
eigin b0ðull%
[A bý^ublaðlnu hefir bo lst
síísiur fjöldi aðaondra grelna um
aístodu alþýðu gegn ríkisiög
reglutrumhiaupl Ihaldastjórnar-
innar, að engar likur eru til, að
komist verði yfir að blrta þær
allar. Verður að taka eitt og
eltt sýnlshorn. Hér er eitt. JRitstj.']
Auðvaldlð íslenzka er ekkl
gamalt, en það værl synd að
sayja, að það hefði ekki stéttar*
meðvitund. Frá því tyrsta hefir
þ-ð verið andvfgt þvi, að al-
þýðm by dist samtökum, enda
er það eðlilegt, þvi að þáð þarf
engan vitring til að sjá, að eins
og auðvald aiheimslns situr að
eins svo lengi, sem alþýða al-
b«im*ins sættlr aig vlð kúgun
þess, eins situr auðvaldlð ís-
tenzka ekkl li ngur en auðsveipni
og þoliomaeði í»lejazj:rar alþýðu
leyfir. Þeátt fyrir allar biekk-
ingar og tilraunir auðvaidsinð tii
að spllla ryrir vextl og viðgangl
samtaká alþýðunnar hafa þau
farið sívaxandi og eflast með
árí hvw^ju og nú er svo komlð,
að auðvatdið sér, að blekkingar
og rógburður um forvlgismenn
alhýðunnar dngar ekki lengnr,
Það hefir því orðið að taka til
annara róttækari mfcðala tii að
kæfa nlður félagsskap hennar og
gera hann óskaðiegan blóðsug-
nnum, sem ræna arðlnum at
vínnu hsnnar. Ríkið hefir írá
því !yrata, að það varð tlli verið
vald, sem hin ríkjandi stétt hefir
heitt g*gn öðrum stéttum tii
þess «ð kúga þær til hlýðni vlð
slw otá fá þær t l að sætta sig
við hvert valdboð, er hennl
þóknnðlst að iáta út ganga. En
þvi öfiugri og máttugrl som
hinar undlrokuðu stéttir verða,
þvi sterkará ríkisvald þarf hin
rikjandi stétt tli að haída þelm
í skefjum. A síðustu árum hefir
sietfið óhug mikium á auðvaidið
dmsk íslenzka, s«m hér ríkir,
Það hefir beðið hvern ósigurinn
á fætur öðrum fyrlr samtökum
íalenznrar alþýðu. Það hefir &ýnt
sig, að rik svaidið, aem er til
bess gert að hsfdá áiiri aiþýðu
manna í kúgun og áþján, var
ekki nægllega sterkt til þess, að
kúgararnir gætn verið óhultir um
gróða >sinn«, sem þeir ranglega
kallá svo og helga sér með lög-
um og dómstólum, sem þeir hafa
skapað í þvf aupnamiði og eru
einn llður ríkisvaidsins. Arðinn
af vinnunni á alþýðan, því að
hún leggur fram vinnukraftinn.
Til þess að bæta úr þessum
veikleika rikisins og gera það
vaxlð þessu hlutverkl aínu að
halda allri alþýðu í járnklóm,
sem ánauðugum þrœlum auðvalds
ins hefir riú auðvsldið dansk-
íslenzka skip„ð allsherjarfram-
kværodirfitjórn sinni, iaridástjórn
innl að iegeja fyrir Alþingi frum-
varp til Iaga um stofnun ríkis-
lögreglu. Vitaniega er íslenzka
löggjafarsamkoman ekkert annað
en verkfæri í hendi rikjandi
stéttar, því að það eru löggjaf-
ársamkomur allra stéttaþjóðfé-
lága. Þær eru verksmiðjur, sem
framieiða píslaftækin, sem fram-
kvæmdarstjórn auðváidsins, þ. e.
íandsstjórnin, leggur á alþýðuna
með tllstyrk dómstóla og lög-
reglu. Það er þvf engin ástæða
tll að treysta þvi, að þingið rieitl
að gefa þessarl ófrehkju sam-
þykki sitt. Það mun í þessu sem
ööru hallast á sveit með vald-
höíunum.
Alþýðu þessa lacds verður að
sklljast, hvað hér er á seyði;
það er hvorki maira né mlnna
en 30 ára herþjónusta lyrir hvern
ófatláðan karlmann. Og til hvers?
Til þess eins að tryggja vald-
höfunum arðinn af vlnnu álþýð-
unnar og koma ( veg fyrlr, áð
hún njótl nokkurra réttinda eða
fái bætt kjör sín i nokkru. Pað
er verið að gera alþýðuna að
sínum eigin löðlum. AUir vita,
að hér er ekki verið að búast
til varnar gegn eriendum ágangi
— til þess erum vér lsiéndingar
alt o£ támeantr —, heldur er
hér verið að stafna tll árásar á
hinn vinnandi lýð { iandinu sjálfu;
það er verið að stofna til mann-
víga og vopnaburðar með frið-
samri þjóð, sem ekkl hefir séð
vopn í margar aldir.
Alþýðu-menn og -konur!
Hversu langt ætlið þið að hleypa
auðvaldinu áðu en þið hetjlst
h&nda gegn þ t? Ég véit, að
þið eruð íriðsöm og þolinmóð,
en svo má lengi brýna deigt
járn, að bíti um síðir. Og vel
auðvaldlnu dansk-íslenzka, þegar
þið rísið öii upp sem einn maður
gegn kúgnn þess og ofbeldii
Látlð það ekki hneppa ykkur í
meiri ijötra, en það þegar hefir
á ykkúr lagt! Kæfið óskapnað
þenna í tæðingunni! Ykkur er
það í lófa iaglð, ef þið að eins
eruð samtaká. Þið megið vita,
að auðvaldið iætur ekkí hræð-
ast af mótmælum, sem koma
tram í orðum eioum. Hefjið því
állaherjð'rverkfall nú þegar og
látið sjá, að ykkur sé alvara,
Lnginn má vinna handarvik
fyrr en frumvarpið um ríkislög-
reglu hefir verið tekið aftur\
Setjið hart á trióti hörðu. Þá
muuuð þið sigra. ás.
Athugasemd við athugasemd,
Hr. ritstjóri!
Gerið svo vel aS lána mér
rúm í blaði yðar fyrir örlitlá at-
hugasemd.
Hr. augnl. Helgi Skúlason hefir
í 33. tbl Alþbl. svarað opnu bréfi frá
mór til hans, er birtist í Alþbl.
7. febr. s. 1. fetta svar augnlækn-
isins er ekki alis kostar rótt. Hann
getur þess, að óg hafi gengið til
hans 5 daga samfleytt, en ég kom
að eins þrisvar sinnum á fund
háns, í fyrsta skifti, er hann dró
bjálkann úr aúga mór sú erfiðis-
vinria eyddi 3 — 4 míri. af tíma
hanB; í annað skifti, er ég sótti
fund hans, mætti ég honum á
ganginum. LæknirÍDn sþnrði mig,
hvbrnig ég >hefði það<. Ég kvað
líðan mína í góðu lagi; svo kvaddi
ég og fór. Auðvitað var þessi
spurning læknisins einhvers virði,
miðað við hámarkataxta, en só
hún reiknuð eftir lágmarki, hlýtur
hún að vera fremur ódýr, í þ’riðja
skifti, er ég kom til hans, tók
hann bindið frá auganu, smurði
það og kvað œig-albata. Ég vil
geta þess, að óg hafði leyfl lækn-
isins til að koroa allá dagana frá
5. til 10. júní, en líðan minni var
ekki þarin veg farið, að ég sséi
ástæðu til þess.
Lækriirinn getur þess í athuga-