Verslunartíðindi - 01.01.1925, Blaðsíða 14

4
VERSLtlNABTÍÐINDÍ
un í Reykjavík og olíufatagerð í Súganda-
íirði, og mun horfa vel fyrir flestum eða
öllum þessum fyrirtækjum.
Lándsverslunin
hefur á árinu haldið áfram einkasölu á
steinolíu og tóbaki, með óbreyttu fyrir-
komulagi, og bættist henni svo á árinu
sala á baðlyfl, eins og áður er getið.
Samningi þeim, er gerður var fyrir
rúmlega tveim árum, við breska stein-
olíufjelagið, um einkasölu á steinolíu til
landsins, hefur nú verið sagt upp, með
árs fyrirvara.
Þótt verð á erlendum vörum sje hátt,
og ekki útlit fyrir að það falli fyrst um
sinn, er ýmislegt, sem bendir til þess, að
íslensk verslun hafi á þessu ári komist
yfir verstu erfiðleikana, og að nú liggi
betri verslunartimar fram undan. Sú von
byggist mikið á viðreisn sjávarútvegsins,
og bættum markaðsaðstöðum erlendis. En
sjerstaklega á því, að nú fjölgar óðum
talsmönnum frjálsrar verslunar, og tíminn
og reynslan sýnir æ betur og betur gall-
ana á verslunarrekstri ríkisins og sam-
vinnufjelaganna svo kölluðu.
Skilyrðin fyrir því, að verslunin sje
góð og þjóðinni til sem mests gagns og
sóma, eru meðal annars þau:
Að verslunin sje frjáls og öll í höndum
verslunarstjettarinnar.
Að i verslunarstjettina veljist sem ment-
aðastir og vandaðastir menn, og að þeim
sje eigi gjöri ókleyft að afla sjer nauð-
synlegs rekstursfjár, og
Að verslunin sje þeirn lögum háð, sem
tök eru á að framfylgja og vernda.
Frá þjóðfjelagsins sjónarmiði á það að
vera markmiðið, að verslunararðurinn
lendi sem mestur í landinu, og að útlendu
vörurnar sjeu sem haganlegast innkeyptar,
og islensku vörurnar sjeu gerðar sem
eigulegastar, og verðmæastar, áður en þær
eru fluttar úr landinu, og að þær sjeu
seldar á þeim stöðum, þar sem þær eru
best borgaðar. Þetta er hlutverk versl-
unarstjettarinnar, og til þess er henni
trúandi, ef hún fær að njóta sín á kom-
andi árum.
Garðar Gíslason.
Gjaldmiðilslögin dönsku.
Eins og kunnugt er hafa Danir undan-
farið gjört ýmsar ráðstafanir til þess að
bæta gengi krónunnar, en sem hafa venju-
lega mishepna9t að meira eða minna leyti.
Nú hefir danska þingið samþykt iög í
þessa átt og fer hjer á eftir útdráttur úr
þeim lögum:
Ráðherra fyrir iðnaðar- verslunar- og
siglingamál má leysa Þjóðbankann frá
þeirri skyldu að innleysa seðla sína með
gulli til desemberloka 1926, þó með þeim
skilmálum, er taldir verða síðar.
Ennfremur má fjármálaráðherra stuðla
að því fyrir ríkisins hönd, að Þjóðbank-
inn fái alt að 40 milj. dollara lán hjá
Bandaríkjunum og veita ríkistryggingu
fyrir þessari upphæð eftir þvi sem með
þarf.
Fjármálaráðherrann og ráðherrann fyrir
iðnaðar- verslunar- og siglingamál fá um-
boð til þess að semja við Þjóðbankann
fyrir ríkisins hönd um skyldur beggja
málsaðila samkvæmt lögunum. í þeim
samningi skal þetta tekið fram viðvíkj-
andi þjóðbankanum:
a) Þegar gjaldmiðilslánið er fengið, á
Þjóðbankinn frá þeim tíma, erráðherrann
í iðnaðar- verslunar- og siglingamálum og
ríkisdagsnefndin ákveða, að sjá um að