Verslunartíðindi - 01.02.1925, Blaðsíða 9

VÉRSLUNARTÍÐINDl l9
að greiða ný útgjöld þess vegna, heldur
einnig gömlu gjöldin eins og engin breyt-
ing hefði á orðið.
Nú getum vjer ekki losnað við þau út-
gjöld, sem sambandslögin hafa lagt oss á
herðar, t. d. landhelgisgæsluna, fyr en
Bambandslögunum er sagt upp af öðrum
hvorum málsaðila 1940 eða ísland tekur
iandhelgisgæsluna í sínar hendur. En tvo
liði má spara, dansk-íslensku nefndina og
sendiherrann og hafa Islendingar gefið for-
dæmið.
Utgjöldin tii íslensku nefndarmann-
anna hefur Alþingi fært niður í 1500 kr.
fyrir utan ferðakostnað, en Danmörk borg-
ar tífalt, 15 þús. kr. fyrir sinn hluta, þó
að tæplega verðí sagt að verk þeirra sjeu
svo mikils meira virði. A þessum lið er
því hægt að spara svo um muni.
Hið sama má segja um fulltrúana milli
landanna.
Upphaflega var það ísland, sem vildi
hafa þessar stjórnarerindrekastöður á fín-
asta hátt, þar sem því var haldið fram
frá Dana hálfu, að ísland gæti ekki sent
sendiherra, heldur aðeins skrifstofustjóra
eða annað svipað. Þegar sambandslögin
voru samþykt gaf Danmörk þetta eftir og
meir að segja reið fyrst á vaðið með því
að senda sendiherra til íslands 1919;
íslenski sendiherrann kom svo árið eftir.
— En eftir að hafa sjeð hvað þessi dýrð
kostaði, fann ísland annan ódýrari og hag-
kvæmari hátt. Hefur það fengið fulltúa-
stöðuna dönskum manni í hendur, sem
samhliða því, að vera yfirrjettarmálaflutn-
ingsmaður í Kaupmannahöfn, er »Chargé
d’ Affaires« fyrir ísland. Á þennan hátt
hefur ísland getað lækkað þessi útgjöld
niður í um 20 þús. kr., og sjer þó án efa
málum sínum vel borgið.
Danmörk hefur aftur á móti sinn full-
trúa kyrran á íslandi. Hann ber titilinn:
* overordentlig Gesandtlig og bef u ldmægtiget
Minister«, og býr í dýru húsi í Reykja-
vík, sem danska rikið keypti fyrir 350
þús. kr. Útgjöldin til þessa tigna sendi-
herra eru á síðustu fjárlögum nálægt 100
þús. kr., það er næstum sama upphæð og
prófessor Arnórsson taldi að sjáfstæði Is-
lands kostaði.
Húsaleigan í Reykjavík er 20 þús. kr,
en íslenski sendiherrann í Kaupmannhöfn
komst af með 3000 kr. Þetta virðist vera
ósanngjarn mismunur. Yfir höfuð er erfitt
að koma auga á nauðsyn þess að hafa
dýran sendiherra á Isiandi, þar sem nefnd-
in tekur til meðferðar öll þýðingarmikil
mál er þessi riki skifta, og auk þess gæti
stjórnin samið án þess að hafa þennan
sendiherra-millilið.
Hjer er því hægt að fara að dæmi Is-
lands og láta danskan kaupsýslumann,
búsettan í Reykjavík, sem kann ísl. tungu
vera þar danskan »Chargé d’ Affaires«.
Væri svo þetta dýra hús selt, þyrfti full-
trúamenskan ekki að verða Dönum dýr-
ari en íslendingum og ekki kostnaðar-
meiri en sú, er Danir töldu fullnægjandi
1918.
íslenskir skattgjaldendur, er sjálfir vilja
spara ríkisútgjöldin, skilja víst vel að Dan-
ir vilja hið sama. Yfirleitt á það að vera
sameiginlegt áhugamál, að sambandið á
milli landanna leggi ekki fyrir siðasakir
stærri byrðar á borgarana, en nauðsyn
krefur.
Útlönd.
Danmörk.
Yfirlit yfir fjármál og atvinnumál Dana
í desembermánuði 1924 frá sendiherra
Dana.
Danska krónan hækkaði aftur lítið eitt
í desembermánuði. Dollar var að meðal-